Սահմանադրական դատարանի դատավորի թեկնածուների առաջադրման շուրջ աղմուկը գնալով մեծանում է։ Մինչ քննարկվում էր կառավարության կողմից առաջադրված անհաջող թեկնածուի հարցը, պարզ դարձավ, որ հաջորդ՝ Դատավորների ընդհանուր ժողովի կողմից առաջադրվող թեկնածուն նույն՝ անհաջող շրջանակից է։ Արդեն հայտնի է, որ առաջադրվել է Վճռաբեկ դատարանի նախագահ Երվանդ Խունդկարյանը, ով նախորդ կոռումպացված ռեժիմի ներկայացուցիչներից է, կոռումպացված դատարանների կնքահայրերից։
Մեզ որոշ մանրամասներ հայտնի դարձան Խունդկարյանի առաջադրումից։ Մասնավորապես, սկզբնական շրջանում դատավորների որոշակի շրջանակ որոշել է, այսպես ասած, ակցիա կազմակերպել՝ ցույց տալու համար, որ դատավորները բոյկոտում են այս փոփոխությունները և ՍԴ հարցը։ Դատավորները ցանկացել են ցույց տալ, թե իրենք հրաժարվում են, ու իրենցից ոչ մեկը չի ցանկանում գնալ ՍԴ։ Սա, սակայն, զուտ ձևական ակցիա է եղել, քանի որ, ըստ իրենց պլանի, իրենց բողոքից հետո իշխանությունը պետք է իրար անցներ ու շտապեր Երվանդ Խունդկարյանի մոտ՝ խնդրելու իրավիճակը շտկել և օգնել, ինչին ի պատասխան Խունդկարյանը պետք է «մեծահոգաբար» և «անձնազոհաբար» իր թեկնածությունն առաջադրեր։
Այս պլանի արդյունքում մի քանի հարց էր լուծվում՝ իշխանությունը լրացուցիչ կախվածության մեջ էր դրվում դատական բլոկում գործող և եղանակ ստեղծող խմբավորումից, այդ խմբավորումը կարողանում էր անցկացնել իր կոմպրոմիսային ներկայացուցչին՝ միաժամանակ ի սկզբանե ապահովելով քաղաքական մեծամասնության հետ պայմանավորվածությունը։ Սակայն իրերի ընթացքն այնքան էլ «բարենպաստ» չեղավ։ Նկարագրված պլանի առաջին արարից հետո (երբ պոտենցիալ թեկնածուները մեկը մյուսի հետևից հրաժարվեցին առաջադրվել որպես թեկնածու) բոլորի համար անսպասելի հայտնվեց Արման Կուրեխյանը, որը որևէ հաշվարկի մեջ չէր մտնում։ Դրանից հետո սկսեցին ձեռնարկվել հապճեպ գործողություններ իրավիճակի նկատմամբ վերահսկողությունը վերականգնելու ուղղությամբ՝ Խունդկարյանը շտապ առաջադրվում է, և սկսվում են միջոցառումներ (ազդեցություններ), որոնք պետք է ապահովեն, որ Արման Կուրեխյանը հանի իր թեկնածությունը։ Սակայն Արման Կուրեխյանը չենթարկվեց ճնշումներին և չգնաց ներքին, կուլիսային համաձայնությունների և չհրաժարվեց։
Այսօր Դատավորների ընդհանուր ժողովը պետք է քվեարկությամբ որոշի, թե ում թեկնածությունն է առաջադրում։ Հետաքրքիր իրավիճակ է ստեղծվել. մի կողմից՝ դատական բլոկում խորքային խմբավորումը փորձելու է անցկացնել Խունդկարյանի թեկնածությունը, սակայն մյուս կողմից՝ այն դատավորները, որոնք ցանկանում են ազատվել այդ խմբավորումների ազդեցություններից, ունեն հնարավորություն ընդդիմանալու։
Նման իրավիճակներում հաճախ են հանդիպում մարդկանց վրա այնպիսի ազդեցության հնարքներ․ ինչպիսին է․ «ամեն ինչ որոշված է, ամեն ինչ պայմանավորված է»։ Ուստի շատ կարևոր է, որ դատավորները հստակ գիտակցեն, որ ոչինչ որոշված չէ և ընտրությունը, առավել ևս ճիշտ ընտրությունը, իրենց խղճի վրա է և իրենց ձեռքում:
