Կրթության, գիտության, մշակույթի և սպորտի նախարարությունը որոշել է հանրակրթական դպրոցների պարտադիր ուսուցման ծրագրից հանել Հայ եղեկեցու պատմություն առարկան: Ինչպե՞ս են եկեղեցին, մասնագետներն ու հասարակությունն արձագանքում այս որոշմանը և արդյո՞ք Հայ եկեղեցու պատմությունը շարքային առարկա է։ Թեմայի շուրջ «Առաջին լրատվական»-ը զրուցել է կրթության փորձագետ Սերոբ Խաչատրյանի և ԵՊՀ դասախոս, Հայոց լեզվի պատմության ամբիոնի դոցենտ Նարինե Դիլբարյանի հետ:
Ի՞նչ ծանրակշիռ հիմնավորմամբ է նախարարությունն ուզում «Հայ եկեղեցու պատմություն» առարկան հեռացնել հանրակրթական դպրոցի ծրագրից: Ի պատասխան այս հարցի՝ Նարինե Դիլբարյանն ընդգծեց, որ ոչ մի ծանրակշիռ, անգամ համոզչականություն և տրամաբանական հենք ունեցող փաստարկ չի բերվել:
Հայոց եկեղեցու պատմության դասագրքերում շարադրանքը մակերեսային էր, իմ կարծիքով այս առարկան նոր ըմբռնման կարիք ունի: Իմ համոզմամբ՝ հայ եկեղեցու պատմությունը հայոց պատմության, հայոց պետականության և հայոց մշակույթի պատմության մեծագույն դրվագ է, որովհետև երբ մենք չենք ունեցել պետականություն, հայ եկեղեցին է այդ դերը ստանձնել, իսկ մշակութային առումով, սկսյալ Մաշտոցից և նրա աշակերտներից, երկերի փայլուն նմուշներ են ստեղծել, և հայ եկեղեցին ոչ միայն կրոնական կազմակերպություն, այլ նաև մշակութային կենտրոն է եղել: Պետք է ստեղծել այնպիսի դասագրքեր, որտեղ արտացոլված կլիներ այդ ամբողջ պատմությունը.»,- նշեց մեր զրուցակիցը՝ հավելելով, որ ուղղումներ անելու փոխարեն, առարկան հանվում է ծրագրից, ինչը անտրամաբանական և վախեցնող քայլ է:
Սերոբ Խաչատրյանը կարծիք հայտնեց, որ շատ հարցեր ի հայտ են գալիս այն պատճառով, որ չկա կրթության հստակ ռազմավարություն, տեսլական և հասկանալի չէ, թե ինչպիսի կրթական համակարգ ենք ուզում: Ամեն ինչ դիտվում է հատվածական ձևով: Մեր զրուցակցի խոսքով՝ կարևոր է, թե ինչպես՝ ինչ ընթացքով ու մեթոդաբանությամբ է որոշում կայացվելու այս խնդրի վերաբերյալ. «Մենք ունենք խնդիր, որի շուրջ տարբեր կարծիքներ են ձևավորվել: Եթե հռչակել ենք, որ Հայաստանը ժողովրդավարական երկիր է, ապա որոշում պետք է կայացվի ժողովրդավարական ձևով»:
Մանրամասն՝ տեսանյութում: