Ռուսաստանում Բելառուսի դեսպան Վլադիմիր Սեմաշկոն հայտարարել է, որ Ռուսաստանն ու Բելառուսը համաձայնության են եկել գազի միասնական շուկայի ձևավորման և այդ ռեսուրսի շուրջ վեճերի հաղթահարման հարցում: Հիշեցնենք, որ ոչ վաղ անցյալւմ ԵԱՏՄ միասնական տեսակոնֆերանսի ժամանակ ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանն ու Բելառուսի նախագահ Ալեքսանդր Լուկաշենկոն բարձրացրին գազի գնի հարցը, միասնական շուկա ստեղծելու անհրաժեշտությունը: Առաջարկը, սակայն, մերժվեց ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինի կողմից՝ հիմնավորմամբ, թե դրա համար անհրաժեշտ է ինտեգրացիայի ավելի խորը մակարդակ:
Եվ հիմա ինչո՞ւ Բելառուսին հաջողվեց ձեռք բերել այդ համաձայնությունը, իսկ Հայաստանին՝ ոչ: «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում քաղաքագետ Ռոբերտ Ղևոնդյանն ասաց՝ Հայաստանը Բելառուսին պետք էր իր խնդիրները լուծելու համար. «Կարող ենք ասել՝ Բելառուսը «օգտագործեց» Հայաստանին, Հայաստանն էլ փորձեց այդ ընթացքում իր շահերն իրացնել. չստացվեց, որովհետև Հայաստանի աշխարհաքաղաքական իրավիճակը շատ է տարբերվում Բելառուսից՝ առաջին հերթին աշխարհագրական դիրքն է տարբերվում: Բելառուսը հնարավորություններ ունի Ռուսաստանի նկատմամբ ավելի մեծ ճնշումներ բանեցնելու, քան Հայաստանը: Բելառուսը չունի Արցախի նման շատ լուրջ խնդիր, որը կարող է խաղարկել Ռուսաստանը»:
Բացի այդ, մեր զրուցակցի կարծիքով, Բելառուսում չկա այնպիսի իշխանություն, որը Ռուսաստանի քիմքին հաճելի չէ. «Իսկ Հայաստանում, ընդհակառակը, կա իշխանություն, որը Ռուսաստանի համար ինքնին խնդիր է: Այնպես որ, իրավիճակային վերլուծությունը ցույց է տալիս, որ Ռուսաստանի հետ Բելառուսը հնարավորություն ունի շատ ավելի կոշտ խոսելու, քան Հայաստանը»:
Դիտարկմանը, թե Լուկաշենկոն ևս իշխանության պահպանման խնդիր ունի, մեր զրուցակիցն ասաց. «Լուկաշենկոն, իհարկե, ունի իշխանություն պահելու խնդիր՝ հասկանում եմ, նկատի ունեք Ռուսաստանի կողմից Լուկաշենկոյին աջակցություն ցույց տալը, սակայն մի բան չմոռանանք. Բելառուսում ժողովրդավարության մակարդակը համեմատելի չէ Հայաստանի հետ, իշխանությունը շատ ավելի ավտոկրատ է այնտեղ, և Լուկաշենկոն վերարտադրման շատ մեծ հնարավորություններ ունի: Ռուսաստանի մասնակցությունն այս գործընթացին ընդամենը սահմանափակվում է չխանգարելու կոնցեպտում: Այդ առումով գազի գնի շուրջ պայմանավորվածությունը Ռուսաստանի և Բելառուսի միջև ես չէի կապի Լուկաշենկոյի վերընտրվելու հետ»:
Մեր հաջորդ հարցին՝ ճի՞շտ էր արդյոք Հայաստանի հաշվարկը Բելառուսին գազի գնի հարցում որպես դաշնակից դիտարկելու առումով, քաղաքագետը պատասխանեց. «Այո, ճիշտ էր, որովհետև դա հնարավորություն էր Ռուսաստանի հետ բանակցություններում ստանալու որոշակի աջակցություն Բելառուսի կողմից: Անկախ նրանից՝ Բելառուսն օգտագործում էր Հայաստանին, թե ոչ, Հայաստանը կկարողանար հաջողության հասնել, թե ոչ՝ կոնկրետ այս դեպքում Հայաստանի և Բելառուսի շահերը համընկնում էին, և համագործակցությունը համընկնող շահերի շուրջ նորմալ գործընթաց է ցանկացած երկու սուբյեկտների գործունեության մեջ. իսկ չստացվեց, որովհետև, ինչպես նշեցի, աշխարհաքաղաքական տարբեր իրողությունների հետ գործ ունենք»:
ԳԽ պատգամավոր Ազատ Արշակյանի կարծիքով՝ Հայաստանի և Բելառուսի միջև ահռելի տարբերություն կա: «Ռուսաստանի հետ հարաբերությունների, կարգավիճակի իմաստով մենք շատ տարբեր ենք, համեմատելու չենք: Բելառուսն իսկապես Ռուսաստանի դաշնակիցն է, կարող ենք այս դեպքում իսկապես ասել՝ եղբայր ժողովուրդներ են, իսկ Հայաստանի դեպքում թշնամի երկրներ են: Մեր թշնամու բարեկամ Ռուսաստանը մեր բարեկամը չէ: Իհարկե, Բելառուսի նկատմամբ վերաբերմունքն այլ է, մեր նկատմամբ՝ այլ: Մեր երկիրը գրավյալ, օկուպացված տարածք է, ու կա համապատասխան վերաբերմունք»,- «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց նա:
Հարցին ՝ արդյոք Հայաստանն իր հաշվարկներում չի՞ սխալվել, երբ Բելառուսին գազային քաղաքականության մեջ որպես դաշնակից է դիտարկել: «Հայաստանն ընդհանրապես ճկվում է, փորձում է խոռոչներ ու ճեղքեր գտնել ու այդ ճեղքերի մեջ իր շահերը պաշտպանել ու ներկայացնել, չեղած տեղում դաշնակիցներ փնտրել, օգտվել իրադրությունից ու առկա հանգամանքներից: Ես կարծում եմ՝ Հայաստանում ցանկացած իշխանություն՝ նույնիսկ դրածո իշխանությունը, առիթից փորձել է օգտվել, որպեսզի իր շահը պաշտպանի: Նկատի ունեմ՝ պետական, խմբակային, անհատական, որովհետև Հայաստանում իշխանությունները տարբեր են եղել: Նրանք անընդհատ փորձել են օգտվել իմպերիայում տեղի ունեցող փոփոխություններից, անհամաձայնություններից, հակասություններից «իրենց» անձնական, պետական, ազգային շահերը պաշպանելու համար. Բելառուսի հետ այդ տրյուկը դրա լավ օրինակներից մեկն էր»:
Եզրափակելով՝ Արշակյանն ասաց՝ մենք Բելառուսի հետ դաշնակից լինել չենք կարող. «Բռնապետության, գավառամիտ բռնապետի հետ մեր ժողովրդավարական Հայաստանն ու նրա ղեկավարը չեն կարող գործընկեր լինել»:
