Երեկ Հայաստանի հասարակությանը հերթական ծառայությունն է մատուցել Youtube-ը, որում բլոգերները տեղադրել էին մշակույթի նախարարի հետ իրենց հանդիպման մի հատված: Անկեղծ ասած, հազիվ թե Հայաստանի հասարակությունը մշակույթի նախարարի մասին ավելի լավ պատկերացում ունենար, սակայն, ինչպես ասում են, ավելի լավ է մեկ անգամ տեսնել, քան հարյուր անգամ լսել: Եվ այս իմաստով տեսանելի էր, թե ինչպես է նախարարը, այսպես ասած, անկաշկանդ միջավայրում դրսևորում իր ամբողջ հմայքը, ընդ որում` դրսևորելով ռուսերեն լեզվով և գրեթե ժարգոնային արտահայտությամբ:
Անշուշտ, Հասմիկ Պողոսյանը այս տեսանկյունից գրեթե ոչնչով պակաս չէ, քան մեր մյուս նախարարները, պատգամավորները, մեծ ու փոքր մնացյալ տարբեր պաշտոնյաները: Իրականում Հասմիկ Պողոսյանը մեկն է նրանցից, պարզապես նրանցից հենց նա է հայտնվել մշակույթի նախարարի պաշտոնում: Նա ոչ մի մեղք չունի: Մեղավորը համակարգն է, որ հանդուրժում և նույնիսկ խրախուսում է նախարարների հենց այդ տեսակը: Այսօր տեղի է ունենալու ներքաղաքական երկխոսության Կոալիցիա-Կոնգրես պատվիրակությունների երկրորդ հանդիպումը:
Այս հանդիպմանը կարող է ուրվագծվել և նույնիսկ նախանշվել արդեն երկխոսության օրակարգը, ժամանակացույցը: Եվ ահա, օրակարգի շատ կարևոր մի հարց` կառավարության պաշտոնանկություն մշակույթի նախարարից մինչև վարչապետ, և նոր կառավարության ձևավորում, բացառապես նոր մարդկանցով, որոնք կլինեն երիտասարդ, ոչ թե ժարգոնով, այլ միանգամայն հանգիստ և հանդարտ կտիրապետեն իրենց մայրենի լեզվին, կխոսեն հայերեն, կմտածեն հայերեն, կունենան բոլորովին նոր մտածողություն և աշխարհայացք:
Նրանք բոլորը Հասմիկ Պողոսյան են, Հասմիկ Պողոսյանը նրանց բոլորի հավաքական կերպարն է, ժամանակի ծնունդն ու ստեղծագործությունը, ժամանակի արգասիքը: Նրանք այլևս չեն կարող փոխվել, պետք է փոխել նրանց և շատ արագ: Նրանց պաշտոնավարման ամեն մի ավել օրը հարվածում է հայոց լեզվին, հայերեն մտածողությանը, հայկական պետությանը, հարվածում է քաղաքացիական հասարակությանը, իրավական հասարակարգին:
Այդ կոնտինգենտը արդեն շատ վաղուց սպառել է իրեն և արդեն սպառում է պետությունը, պետականությունը: Նրանց ձեռքից փրկելով պետականությունը, հավանաբար կփրկենք նաև նրանց` պետականության մեկընդմիշտ ու անշրջելի գերեզմանափորը դառնալու մեղքից զերծ պահելով: Սա չափազանցություն չէ, իսկ սրան հանգիստ վերաբերվելը արդեն երևի թե հանցավոր արխայիզմ է, որի համար շատ թանկ են վճարելու հետագա սերունդները, որոնց պետության ու լեզվի ավերակներն են բաժին հասնելու` ժարգոնով փաթեթավորված: