Կմիավորե՞ն Սերժ Սարգսյանն ու Ռոբերտ Քոչարյանը Հայաստանի նախկին իշխող համակարգը նոր իշխանության դեմ: Այդ հարցի ճշգրիտ պատասխանը հնարավոր է միայն Սերժ Սարգսյանի և Ռոբերտ Քոչարյանի միջև հարաբերության մեխանիկային քաջածանոթ լինելու պարագայում:
Միևնույն ժամանակ, դրանով հանդերձ, ճշգրիտ պատասխանի համար շատ կարևոր է գնահատել, թե ինչ ենք պատկերացնում միավորում ասելով: Եթե խոսքն ընդամենը ֆիզիկական համատեղման և մեկտեղված գործողությունների, հավաքների և տեղեկատվաքարոզչական գործունեության մասին է, ապա այդպիսի միավորում ըստ էության առկա է վաղուց: Հանրությունն ականատես է եղել բազմաթիվ ակցիաների, որտեղ այս կամ այն գործով որևէ անձի աջակցության համար հավաքվել են թե՛ ՀՀԿ-ականներ, թե՛ Ռոբերտ Քոչարյանի թիմի ներկայացուցիչներ:
Ըստ այդմ՝ հարցն ավելիի՞ մասին է, թե՞ պարզապես եղածի ֆորմալացման: Գոնե առայժմ հնարավոր չէ արձանագրել, որ խոսքն ավելիի մասին է: Միաժամանակ, ֆորմալացման մասին խոսքի հիմքում էլ առայժմ այլ բան չկա, քան Սերժ Սարգսյանի և Ռոբերտ Քոչարյանի հանդիպման մասին տեղեկությունը: Ընդ որում՝ դրա վերաբերյալ եղել է Սերժ Սարգսյանի գրասենյակի արձագանքը, որ հանդիպումը կրել է զուտ անձնական բնույթ, և նպատակը եղել է տեսակցությունը: Իհարկե, կասկածից վեր է, որ Ռոբերտ Քոչարյանի որպիսությունը հարցնելուց հետո Սերժ Սարգսյանն ու նա խոսել են ոչ թե առողջության, այլ ավելի շատ թերևս քաղաքականության, անցածի, ներկայի ու ապագայի մասին:
Բայց հատկանշականն այն է, որ Սերժ Սարգսյանի գրասենյակը ըստ էության ցույց է տալիս, որ քաղաքականությունը չի եղել զրույցի նպատակների շարքում: Ո՞ւմ համար է այդ «ցուցադրությունը», եթե դիտարկենք երկու տարբերակ՝ քողարկում կամ իրապես արձանագրում, որ նպատակների շարքում չի եղել քաղաքականությունը: Եթե խոսքը քողարկման մասին է, ապա ումի՞ց են երկրորդ և երրորդ նախագահները քողարկում իրենց հնարավոր քաղաքական նպատակների հնարավոր համատեղության հանգամանքը: Յուրայինների՞ց: Հազիվ թե: Հանրությունի՞ց: Դարձյալ անիմաստ է, որովհետև հանրային ընկալման մեջ, անկախ ամեն ինչից, գերակշռում է համատեղության վաղեմի ընկալումը: Արդարացի, հիմնավոր, թե ոչ՝ դա այլ հարց է, բայց Սերժ Սարգսյանին ու Ռոբերտ Քոչարյանին հանրության գերակշռող մասն ընկալում է միասնական քաղաքական նպատակների ծիրում: Ըստ այդմ՝ անկախ հաղորդագրություններից, որ կտան նախկին նախագահները, այդ ընկալումը, գոնե մոտ ապագայում, կշարունակի գերակշռել, և իրենք գիտեն այդ մասին:
Հետևաբար ո՞ւմ համար է քողարկումը, եթե գործ ունենք այդ տարբերակի հետ: Մնում է արտաքին որևէ հասցեատեր:
Սերժ Սարգսյանը հեղափոխությունից հետո ավելի շատ գործում է եվրոպական, իսկ Ռոբերտ Քոչարյանը՝ ռուսական դաշտում: Կարո՞ղ է քողարկումը լինել այդ դաշտերի համար: Թե՞ այստեղ հենց իրապես ապաքաղաքական հանդիպման շեշտման տարբերակն է, որով փորձ է արվում երկուստեք ազդակ տալ Եվրոպային և Ռուսաստանին, որտեղ մեկին դուր չի գա Սարգսյանի գործակցությունը Քոչարյանի հետ, մյուսին՝ Քոչարյանի գործակցությունը Սարգսյանի հետ: