Այսօր վերսկսված մարտիմեկյան կամ քոչարյանական գործով դատական նիստը հետաձգվել է մեկ շաբաթով, քանի որ մեղադրյալներից մեկի՝ Յուրի Խաչատուրովի փաստաբանը հայտնել է դատարանին, որ շփվել է կորոնավիրուսի վարակակրի հետ և պետք է թեստ հանձնի: Կորոնավիրուսի համավարակի պայմաններում այդ պատճառաբանությունն, անշուշտ, անտրամաբանական չի հնչում, թեև բարդ է ասել՝ այն իսկապես առկա՞ է, թե՞ պարզապես պաշտպանական կողմն օգտվում է կորոնավիրուսի հանգամանքից և ձգում դատավարությունն այդ կերպ: Մինչ այժմ ձգձգման հիմնական մեթոդը երկրորդ նախագահ, գործով, ըստ էության, գլխավոր մեղադրյալ Ռոբերտ Քոչարյանի պաշտպանական թիմի միջնորդություններն էին նրա խափանման միջոցի փոփոխության առնչությամբ: Օրերս այդ միջնորդություններից հերթականը բավարարվեց՝ 2 միլիարդ դրամ գրավի դիմաց: Արդյո՞ք նախկին բարձրաստիճան պաշտոնյաները այժմ փնտրում են դատավարությունը ձգելու նոր միջոցներ:
Բանն այն է, որ դատավարությունը այդպես էլ չի մտնում բովանդակային քննության փուլ, երբ հանրության համար աստիճանաբար պետք է պարզ դառնա տեղի ունեցածը, ամբողջանա, պարզորոշվի պատկերը: Թվում է, որ այդ գործընթացի ամենաշահագրգիռ կողմը պետք է լինեն այն պաշտոնյաները, որոնք իրենց համարում են անմեղ և մեղադրանքը համարում են անհիմն: Դատական բովանդակային գործընթացը պետք է տա այդ անմեղությունը, անհիմն մեղադրանքը հստակ ցույց տալու, բացահայտելու հնարավորություն, հանրայնորեն հիմնավորելով սեփական դիրքորոշումը: Բայց մեղադրյալ նախկին պաշտոնյաները առայժմ իրենք են գործընթացը ձգելու քայլեր նախաձեռնողները, ինչը առաջացնում է հարց՝ այդ մարդիկ չե՞ն ուզում դատարանում հիմնավորել իրենց տեսակետը և պայքարել մեղադրանքի անհիմն լինելն ի ցույց դնելու համար: Իհարկե, նրանք կարող են չվստահել դատարանին, բայց այդ դեպքում, եթե կա քաղաքական հստակ ցուցում, թերևս կգա մի օր, որ չեն օգնի նաև այդօրինակ ձգձգումները: Ի վերջո, հնարավոր է գտնել նաև դրա լուծումը: Եվ այստեղ էլ առաջանում է մեկ այլ հարց՝ իսկ մեղադրյալներից բացի, մեղադրողները ուզո՞ւմ են, որ սկսվի գործընթացը, դրա բովանդակային կողմը: Տվյալ պարագայում դիտարկենք նաև քաղաքական մեծամասնությանը, պահելով դատարանների անկախության կանխավարկածը: Քաղաքական մեծամասնությունն ուզո՞ւմ է, որ մարտիմեկյան դատավարությունը մտնի բովանդակային քննարկումների փուլ: Մեծ հաշվով, առկա վիճակը կարծես թե խոսում է երկուստեք որոշակի դանդաղկոտության կամ շահագրգռության բացակայության մասին: Իսկ դա կարո՞ղ է նշանակել, որ իրականում մարտիմեկյան դատավարության՝ իհարկե, իրավականից զատ նաև ահռելի քաղաքական բազմաշերտ շրջանակում դիմակայության թեկուզ պայմանական կողմերը ամենևին երկուսը չեն, այլ առնվազն երեքը: Մի բան, որի մասին, ի դեպ, Ռոբերտ Քոչարյանն ակնարկում էր դեռևս 2011 թվականին:
