Մինչ Հայաստանում եռում է ներքաղաքական կյանքը, ռուս-ադրբեջանական դաղստանյան սահմանին տեղի են ունենում բավականին հետաքրքիր զարգացումներ, որոնք թվում են Հայաստանից հեռու, սակայն իրականում կարող են ունենալ շատ ավելի մոտ առնչություն: Ռուս-ադրբեջանական դաղստանյան սահմանին մոտ 15 ադրբեջանցիներ հայտարարել են հացադուլ իրենց հայրենիք վերադառնալու անկարողության պատճառով: Իսկ ընդհանրապես, մոտ 1000-ի չափ ադրբեջանցիներ կուտակված են սահմանին և չեն կարողանում մուտք գործել երկիր: Այն, որ առկա է լուրջ իրավիճակ, հուշում է օրեր առաջ այդ թեմայով տեղի ունեցած Պուտին-Ալիև և Լավրով-Մամեդյարով հեռախոսազրույցների հանգամանքը: Եթե հարցը չլիներ կարևոր, հազիվ թե լինեին այդպիսի ինտենսիվ զրույցներ:
Դրանից հետո Բաքուն ընդունել էր մոտ 120 քաղաքացու, իսկ մյուսները շարունակում են սպասել և արդեն հայտարարում են հացադուլ:
Բանն այն է, որ Դաղստանը Ռուսաստանի հակահամաճարակային կամ համաճարակային պատկերում ամենաաղետալի ռեգիոններից մեկն էր, եթե ոչ ամենաաղետալին: Այստեղ իրականությունն ու պաշտոնական թվերը բացարձակ կապ չունեն միմյանց հետ: Միևնույն ժամանակ, Ռուսաստանի իշխանությունը թե՛ արտակարգ իրավիճակների, թե՛ պաշտպանության նախարարության ստորաբաժանումներ էր ներգրավել դաղստանյան իրավիճակը կառավարելու համար, և այդ շրջանում էր նաև Պուտինը կապվել Ալիևին, իսկ Լավրովն էլ հաջորդ օրը՝ Մամեդյարովին: Իրավիճակը հետաքրքիր է նրանով, որ Բաքվի պաշտոնական պրոպագանդան Դաղստանում առկա իրավիճակն ու Մոսկվայի քայլերը, չգիտես ինչու, որոշեց կապել «հայկական հատուկ ծառայությունների» հետ: Այն, որ ադրբեջանցիները ամենուր տեսնում են այդ հետքը, նորություն չէ, բայց հատկանշական էր, որ դա տեսան նաև Դաղստանում՝ Ռուսաստանի ամենաիսլամացված հանրապետություններից մեկում, այն էլ Ադրբեջանի սահմանին:
Ակնառու էր, որ պրոպագանդիստական այդ քայլը այլ բան չէր, քան ուղղակի մեղադրանք Ռուսաստանի հասցեին: Եվ, մեծ հաշվով, Ալիևը «պահելով» Դաղստանի սահմանին հազարի չափ ադրբեջանցիների, չընդունելով նրանց, շանտաժ է կիրառում Ռուսաստանի դեմ: Այդ հանգամանքը ռուս-ադրբեջանական հարաբերության բավականին խոսուն ցուցիչներից մեկն է՝ վկայելով այն մասին, որ Բաքուն, անշուշտ, Անկարայի հովանու ներքո, փորձում է հնարավորինս ճնշում գործադրել Մոսկվայի վրա, այդ թվում՝ արցախյան հարցում էֆեկտ ստանալու համար: Այդ ճնշման փորձն անշուշտ արվում է օգտվելով կորոնավիրուսային առիթից, որն էական արտաքին և ներքին բարդություններ է առաջ բերել Ռուսաստանի համար, կամ խորացրել արդեն եղածը: Այդ իմաստով, Մոսկվայի հանդեպ թուրք-ադրբեջանական ճնշումն ու շանտաժը կարող են «ռեակցիայի» պատճառ դառնալ հայ-ռուսական հարաբերություններում, որին պետք է պատրաստ լինի Երևանը: