Ապրիլյան պատերազմի հանգամանքներն ուսումնասիրող քննիչ հանձնաժողովը փակ նիստին մասնակցելու համար հրավեր է ուղարկել Հայաստանի նախկին վարչապետ Կարեն Կարապետյանին, որն իր պաշտոնավարման ընթացքում հայտարարություններից մեկում խոսել էր այն մասին, որ տանկերը շատ դեպքերում չեն շարժվել վառելիք չլինելու պատճառով: Կարեն Կարապետյանն ըստ ամենայնի կրկնել էր այդ ժամանակ մամուլով տարածված կամ խոսակցություններում շրջանառվող թեման, բայց ամբողջ հարցն այն է, որ նրա հայտարարությունն այդ թեման փաստորեն «պաշտոնականացրել» էր: Ըստ այդմ, նախկին վարչապետը հանձնաժողովի հետ հանդիպմանը պետք է կամ հայտարարի, որ կրկնել է ընդամենը խոսակցությունները, կամ պարզաբանի, թե ինչ իրական հիմք կար այդպիսի հայտարարություն անելու համար: Դեռ պարզ չէ, Կարեն Կարապետյանը կընդունի՞ հրավերն ու կպատասխանի հարցերին, թե՞ ոչ: Կարապետյանը վարչապետ նշանակվեց Ապրիլյան քառօրյա պատերազմից հետո՝ 2016-ի սեպտեմբերին: Մինչ այդ, իհարկե, տեղի ունեցավ ՊՊԾ գնդի գրավումը, և բարդ է ասել, եթե չլիներ այդ իրադարձությունը, արդյոք Սերժ Սարգսյանը միայն Քառօրյայի հետքով կգնա՞ր կառավարություն փոխելու, թե՞ ոչ:
Բոլոր դեպքերում, Կարեն Կարապետյանի նշանակումը բերեց ներիշխանական լուրջ կոնֆլիկտի՝ Սերժ Սարգսյանի և Հովիկ Աբրահամյանի միջև: Այդ առումով է նաև, որ հետաքրքիր է՝ կոնֆլիկտը, մեծ հաշվով, ավելի շատ ծագել էր Քառօրյայի՞ց, որից սկսած նկատելի էր Սարգսյան-Աբրահամյան հարաբերության որոշակի սառեցում, թե՞ կառավարության փոփոխությունից, երբ Հովիկ Աբրահամյանի համար պարզ դարձավ, որ փակվում է իշխանության առաջին դեմքի կարգավիճակ ժառանգելու հեռանկարը: Այդ հեռանկարը անցավ Կարեն Կարապետյանին, որը, մեծ հաշվով, սակայն, լինելու էր հայկական խոշոր կապիտալի ներկայացուցիչ-վարչապետը, և առավելապես ռուսաստանյան հայկական կապիտալի թիկունքով: Տևական ժամանակ Հայաստանում ինտրիգն այդ հարցում էր՝ Սերժ Սարգսյանը կգնա՞ վարչապետի պաշտոնի, թե՞ այդուհանդերձ կթողնի այն Կարեն Կարապետյանին: Ահա այդ առումով նաև կար Կարապետյան-Սերժ Սարգսյան որոշակի խուլ, բայց նկատելի դիմակայություն, և տանկերի ու դիզվառելիքի մասին հայտարարությունը կարող էր դիտարկվել այդ համատեքստում:
Ի վերջո, ինտրիգը հանգուցալուծվեց 2018 թվականի հայտնի իրադարձությունների ընթացքով, որտեղ, սակայն, Կարեն Կարապետյանը փորձեց առանցքային դեր ստանձնել և իշխանության ղեկը վերցնել Սերժ Սարգսյանի հրաժարականից հետո: Ապրիլի 25-ին Կարապետյանը փորձեց խաղալ իշխանության և գործընթացի առաջին ջութակի դեր: Սակայն հատկանշական է, որ դրան հանրային բացահայտ ընդդիմությունից զատ, ընդդիմացավ նաև Սերժ Սարգսյանը՝ հավաքելով ՀՀԿ խմբակցությանը Ծաղկաձորում, առանց Կարեն Կարապետյանի: Միևնույն ժամանակ, հատկանշական էր նաև այն, որ Կարեն Կարապետյանին այդ դերից հեռու պահելու հորդոր հղեցին մինչ այդ վարչապետի պաշտոնի համար պայքարում նրա թիկունք դիտարկվող Կարապետյանները՝ Սամվել և Կարեն:
Ռուսաստա՞նն էր Կարեն Կարապետյանին մղում ապրիլի 25-ի քայլերի, թե՞ Ռոբերտ Քոչարյանը՝ ռուսական շրջանակների օգնությամբ:
Բանն այն է, որ Ռոբերտ Քոչարյանը ևս ապրիլի 25-ից հետո աշխուժացավ, հրապարակ գալով ռուսական «Գազպրոմ»-ին պատկանող ՆՏՎ հեռուստաընկերությամբ և հայտարարելով, որ իշխանությունը ճամպրուկ չէ, որ հանձնես: Ի դեպ, ներկայումս դատարանում է Ռոբերտ Քոչարյանի խափանման միջոցի փոփոխության վերաբերյալ Հայաստանի ու Արցախի երեք նախկին վարչապետների երաշխավորությունը, որոնց թվում է նաև Կարեն Կարապետյանը: Այդ ֆոնին Ապրիլյան քառօրյա հանձնաժողով նրան ուղղված հրավերը ստանում է բազմաշերտ նշանակություն, հատկապես այն իրողության պարագայում, որ Սերժ Սարգսյանի հանձնաժողով ներկայանալու և հարցերին պատասխանելու անսպասելի որոշումից հետո, հանձնաժողովի հրավերի որևէ մերժում բացասական իմաստով ընդգծվում է արդեն կրկնակի: Միաժամանակ, Սերժ Սարգսյանի այդ որոշումը փաստորեն նոր «շնչառություն» է հաղորդում գործին և փաստորեն խթանում նոր գործոններ հրապարակ բերելու մի ընթացք, որքան էլ հանձնաժողովի նիստերը լինում են դռնփակ:
