ԱՄՆ-ում սովորող մի խումբ ուսանողներ բաց նամակով դիմել են ՀՀ կառավարությանը: Ստորև ներկայացնում ենք նամակն ամբողջությամբ
8 Պատճառ ինչու ենք մենք ուզում վերադառնալ Հայաստան և ինչու հենց հիմա
- Մենք բոլորս ապրում ենք ԱՄՆում՝ աշխարհի ամենաթանկ բուժօգնություն ունեցող երկրում:Մեզնից շատերը չեն կարող թույլ տալ պատշաճ ապահովագրություն,որը թույլ կտա հարկավոր բուժօգնություն ձեռք բերել
- ԱՄՆ 3 օր առաջ դարձավ աշխարում Covid-19 ամենաշատ գրանցված դեպքեր ունեցող երկիրը
- Շատերիս համալսարանները փակվելու մասին հայտարարեցին 3-4 օր առաջ, հետևաբար մենք չգիտեինք ինչպես վարվել
- Շատերիս համալսարանները աստիճանաբար մեզ զրկում եմ սնուցարար ուտեստներից, ուտելիք ձեռք բերելու տարբերակներից և ստիպում են սնունդի պակաս ունեցող մթերային խանութներից պատվերներով ապրել՝ երբ շատերը կա՛մ չեն մատակարարում, կա՛մ սնունդ չունեն մատակարարելու
- Համալսարանները ստիպում են մեզ հասարակական ճաշարաններում սնվել, որտեղ բոլորս վարակի մեծ վտանգի տակ ենք
- Համալսարանում մնացած բոլոր ուսանողներին տեղափոխում են մեկ ընդհանուր հանրակացարան, հաշվի չառնելով ուսանողների նախնական առողջական դրությունը, ստիպելով բոլորին օգտվել նույն հասարակական պետքարաններից և սանհանգույցներից՝ կրկին մեծացնելով վարակի վտանգը
- Շատերիս եկամուտը և ֆինանսական օգնությունը կախված էր մեր՝ կապուսում կատարված աշխատանքից: Քանի որ աշխատատեղերը փակվել են՝ չունենք մեզ ապահովելու դրամական միջոցներ
- Այս մտահոգ իրավիճակը մեզ վրա ունի նաև լուրջ հոգեբանական ազդեցություններ: Լինելով հեռու ընտանիքից և հարազատներից, անդադար անհանգստությունների և սթրեսի մեջ գտնվելով միմյանց առողջության և ապահովության մասին, նաև մեր ընտանիքներին ենք պահում անդադար լարվածության մեջ: Այս ուժեղ սթրեսային իրավիճակը ազդում է նաև մեր ֆիզիկական առողջության վրա՝ կրկին թուլացնելով իմուն համակարգը և այն դարցնելով է՜լ ավելի խոցելի թագավարակին:
Մենք հասկանում ենք որ բարդ և կրիզիսային իրավիճակում են գտնվում բոլորը, և որ կան մարդիկ ով շատ ավելի կրիտիկական իրավիճակում են գտնվում: Մենք չենք ուզում ֆինանսական նեղություն պատճառել մեր երկրին, հասկանալով որ կան ավելի շտապ ծախսեր: Հետևաբար մենք պատրաստենք կրել ճանապարհորդելու բոլոր ծախսերը և կառավարությունից խնդրում և ակնկալում ենք միմիայն դիպլոմատական և կազմակերպչական աջակցություն: Նաև հասկանում ենք ռիսկերը մեզ հետ վիրուսը Հայաստան բերելու և պատրաստ ենք ինքնամեկուսացվել սահմանված 14 օր ժամկետով մինչև անվտանգ կլինենք՝ մեր ընտանիքներին միանալու։
հեղինակներ`
Tatev Gevorkyan
Eliza Melkonyan
Seda Bagiryan