Գլխավոր դատախազությունն անդրադառնալով մարտիմեկյան գործով մեղադրյալ, այդ գործով քննչական խմբի նախկին՝ նախահեղափոխական շրջանի ղեկավար Վահագն Հարությունյանին ազատ արձակելու ՌԴ իրավապահների որոշմանը՝ ասել է, որ Ռուսաստանի օրենսդրությամբ անցել է Հարությունյանին վերագրվող մեղադրանքի վաղեմության ժամկետը: Նրան ձերբակալել էին օրերս, հետո ազատ արձակել:
Հարությունյանը մարտիմեկյան գործով անցնող նախկին երեք խոշոր պաշտոնյաներից մեկն է, որ գտնվում է Ռուսաստանում: Մյուս երկուսը պաշտպանության նախկին նախարար Միքայել Հարությունյանն ու նախկին գլխավոր դատախազ Գևորգ Կոստանյանն են: Գևորգ Կոստանյանը շաբաթներ առաջ հայտարարել էր, թե պատրաստ է վերադառնալ Հայաստան՝ պայմանով, եթե կապահովվի իր հարցաքննությունը վարչապետի մասնակցությամբ և ընդհանուր հրապարակումով, հանրայնորեն բաց, որտեղ ինքը պատրաստ է պատասխանել բոլոր հարցերին: Այլ կերպ ասած՝ Գևորգ Կոստանյանը դրել էր շոուի պայման: Նրան արձագանքեց ՀՔԾ-ն՝ բնականաբար մերժումով:
Միքայել Հարությունյանը, ինչպես հայտնի է, ՌԴ քաղաքացի է, և նրան Հայաստանին արտահանձնելու հարցը փաստորեն փակված է: Մեծ հաշվով հնարավոր է ասել, որ փակված է նաև Վահագն Հարությունյանի հարցը:
Այդպիսով, Ռուսաստանի Դաշնության իրավապահ համակարգը փաստորեն մարտիմեկյան գործի, այսպես ասած, հետհեղափոխական ընթացքից կտրեց 3 առանցքային մասնակցի: Դրանով Ռուսաստանը ծառայությո՞ւն է մատուցել Հայաստանում գտնվող մեղադրյալներին, թե՞ էլ ավելի բարդացրել նրանց վիճակը: Այստեղ միարժեք պատասխան թերևս չկա: Մի կողմից՝ առանցքային պաշտոնյաներ գտնվում են Ռուսաստանում, մինչդեռ նրանց ներկայությունը կարող էր օգնել առավել արագ և ընդգրկուն բացահայտել Մարտի 1-ը: Մյուս կողմից՝ արդյոք մարտիմեկյան գործի բացահայտումը դառնում է անհնա՞ր, եթե այդ երեք պաշտոնյաները Հայաստանում չեն: Դա նշանակում է, որ գործի համար պատասխանատու Հատուկ քննչական ծառայությունը պետք է անդրադառնա խնդրին և պարզաբանի իրավիճակը, արձանագրելով՝ Ռուսաստանի իրավապահները խանգարո՞ւմ են բացահայտմանը, թե՞ ոչ: Որովհետև դրանից էլ իհարկե բխում են արդեն քաղաքական նշանակության հարցեր:
Իհարկե հնարավոր է, որ բանն այդ հարցերին չհասցնելու համար էլ առայժմ պատկան կառույցները ձեռնպահ են մնում այդօրինակ անդրադարձերից: Բայց այդ դեպքում հարց է ծագում, թե ինչ վիճակում է գործը իրականում, երեքի բացակայության պայմաններում, կամ փաստացի՝ ինչ վիճակում է գործը հանած երեք բանաձևի պայմաններում:
