Ցանկացած հեղափոխության ժամանակ տեղի են ունենում մտքի բախումներ, առաջ են գալիս նորարարական գաղափարներ, ծաղկում է ոչ միայն միտքը, այլ նաև արվեստը, նոր արտահատչամիջոցներ են ծնվում: Ի՞նչ տեղի ունեցավ Հայաստանում թավշյա հեղափոխությունից հետո: Կա՞ արդյոք բովանդակային մտքի սով: Արվեստաբան Արթուր Աթայանն «Առաջին լրատվական»-ի հետ այս և այլ հարցերի շուրջ զրույցում նշեց. «Իրադարձությունները, որոնք տեղի ունեցան 2018-ի ապրիլին, խոր հետք են թողել բոլորի մեջ՝ հատկապես էմոցիոնալ մակարդակում, բայց ակնհայտ է, որ որոշ ոլորտներում հեղափոխության իրականացման համար ոչ միայն իշխանություն կամ կադրային փոփոխություն է պետք, այլ համակարգային լուծումներ պետք է տրվեն: Մշակույթն ամենաբարդ ոլորտն է… Երբ խոսում ենք մշակույթի ոլորտում հեղափոխության մասին, առաջին հերթին նկատի ունենք մտածելակերպի փոփոխությունը, իսկ մտածելակերպը մեկ օրում չի կարող փոխվել: Մշակույթի ոլորտում հեղափոխությունը դեռ տեղի չի ունեցել»:
Անդրադառնալով դիտարկմանը, որ նախորդ իշխանությունները չեն կատարել իրենց սոցիալական պարտավորությունները և ստեղծել են աղքատության մի փակ շղթա, որը, թերևս, միջնաժամկետ հեռանկարում հնարավոր չէ կոտրել, Արթուր Աթայանը նկատեց, որ իսկապես ակնհյատ է, որ մեր ժառանգած պայմանները՝ սոցիալական խնդիրները, աղքատությունը և այլն նախկին իշխանությունների կողմից միտումնավոր ձևավորած համակարգի հետևանք են: «Մյուս կողմից՝ կարող ենք որպես լուծում վերցնել այն կարգախոսը, որ հնչում է վարչապետի հռետորաբանության մեջ՝ «հիմա մենք կարող ենք, մարդու մտքին տեղ լինի, կանի»»:
Արվեստաբանի դիտարկմամբ՝ պետական բոլոր ինստիտուտները պետք է զգայունություն ունենան քաղաքացիների նկատմամբ, ինչը առկա չէ, և հաճախ մարդու արժանապատվությունը ոտնահարվում. «Զարմանալի չէ, որ բռնությունների ժամանակ մարդիկ չեն միջամտում, բայց պետական ինստիտուտները պետք է զգայուն լինեն»:
Անդրադառնալով գյումրեցի 43-ամյա կնոջ սպանությանը և նրա դստեր դաժան ծեծի ենթարկվելու դեպքին, արվեստաբանն ընդգծեց, որ Գյումրիում տեղի ունեցածը մեր հասարակության դիմապատկերն է: «Խնդիրն այն է, որ կանանց դեպքերի բռնության օրինաչափությունը մենք ներկայացնում ենք իբրև բացառություն, մինչդեռ դա համատարած խնդիր է»:
Մանրամասն՝ տեսանյութում:
