Վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանն այսօր աշխատանքային այց կկատարի Բրյուսել՝ Եվրոպական միության կառույցներ:
Հայաստանի վարչապետը հանդիպումներ կունենա Եվրոպական խորհրդի նախագահ Շառլ Միշելի և Եվրոպական հանձնաժողովի փոխնախագահ, Եվրոպական միության արտաքին գործերի և անվտանգության քաղաքականության հարցերով Բարձր ներկայացուցիչ Ժոզեֆ Բորելի հետ։
Բրյուսել այցի շրջանակում վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը կհանդիպի Եվրոպական ժողովրդական կուսակցության (ԵԺԿ) նախագահ Դոնալդ Տուսկի հետ։
Վարչապետի մեկօրյա այցի շուրջ ինտրիգը մեծ չէր լինի, եթե չհաջորդեր Սերժ Սարգսյանի շրջագայությանը ու չնախորդեր սահմանադրական հանրաքվեին։ Իհարկե, հեռու ենք այն մտքից, որ Փաշինյանի այցը սպոնտան է կազմակերպվել ու արձագանք է երրորդ նախագահի բրուսելյան վոյաժին։ Բարձրաստիճան պաշտոնյաների նման այցերը «ոտքի վրա» չեն կազմակերպվում, այլ խնդիր է, որ պլանային այցի գրաֆիկում կարող են «խմբագրումներ» լինել։ Օրինակ, հետաքրքիր է՝ արդյո՞ք ԵԺԿ նախագահ Տուսկի հետ հանդիպումը վաղօրոք պլանավորված էր, թե՞ դրա անհրաժեշտությունն առաջացրեց Սերժ Սարգսյանը, որի կողմնակիցները նրա ու Տուսկի՝ օրեր առաջ տեղի ունեցած հանդիպումը գրեթե «դարակազմիկ», «պատմական» անվանեցին։
Դժվար է այս հարցին միանշանակ պատասխան տալ։ Մի կողմից՝ Նիկոլ Փաշինյանի ղեկավարած կուսակցությունը․ ի տարբերություն ՀՀԿ-ի, ԵԺԿ անդամ չէ ու, այպես ասած, ֆորմալ պատճառ չկար, որպեսզի վարչապետը հանդիպեր Տուսկին, մյուս կողմից՝ վերջինս եվրոպական քաղաքականության ընդգծված առաջնորդներից մեկն է ու նաև կուսակցության ղեկավար, որը մեծամասնություն ունի եվրոպական խորհրդարանում, ըստ այդմ՝ մեծ ազդեցություն ԵՄ քաղաքականության վրա։
Սակայն՝ անկախ բոլոր հանգամանքներից, Փաշինյանի բրյուսելյան հանդիպումները բացառիկ կարևորություն ունեն։ Նախ՝ դրանք հաջորդում են Սերժ Սարգսյանի այցին, ու Նիկոլ Փաշինյանը բացառիկ հնարավորություն ունի՝ «թարմ հետքերով» սրբագրել նախկին համակարգի քաղաքականության հետևանքները։ Գաղնիք չէ, որ նախկինները տարիների ընթացքում եվրոպական մայրաքաղաքներում, հատկապես՝ Բրյուսելում, ստեղծել են անձնական կապեր, հարթակներ, որոնք հիմա օգտագործում են հեղափոխության, Նիկոլ Փաշինյանի իշխանության դեմ։ Այստեղ, իհարկե, մեղքի ու պատասխանատվության իրենց բաժինն ունեն նաև իշխանությունները։
Նախ՝ Հայաստանում այդպես էլ համապարփակ գնահատական չի տրվել նախկին իշխանությունների գործունեությանն, ինչի հետևանքով միանգամայն լեգիտիմացված է ընդդիմություն լինելու նրանց իրավունքը։ Պակաս կարևոր չէ նաև այն հանգամանքը, որ երկրում դանդաղում են բարեփոխումները, ինչի հետևանքով Եվրոպայում կարող է արագ չեղարկվել այն դրական համատեքստը, որը ձևավորվել էր թավշյա հեղափոխության արդյունքում։ Եվ վերջապես՝ չափազանց թույլ է Հայաստանի արտաքին քաղաքականության եվրոպական ուղղությունը ու այդ հարթության վրա բացարձակապես անարդյունավետ են աշխատում թե ԱԳՆ-ն և թե խորհրդարանական պրոֆիլային հանձնաժողովներն ու դիվանագիտությունը։
Սերժ Սարգսյանը Բրյուսել այցելեց սահմանադրական հանրաքվեից առաջ՝ դրա նկատմաբ եվրոպացիների վերապահումներն ուժեղացնելու նպատակով։ Նիկոլ Փաշինյանի խնդիրն է՝ այդ համատեքստի չեզոքացումը, մանավանդ, որ սահմանադրական հանրաքվեի նախագիծը Վենետիկի հանձնաժողով չուղարկելը որոշակի լարվածություն է ստեղծել մեր իշխանության և եվրոպական կառուցների հարաբերություններում։
Ի՞նչ է պատմելու Տուսկը վարչապետին՝ իր ու Սերժ Սարգսյանի հանդիպման մասին, թե՞ Նիկոլ Փաշինյանն է Տուսկին փոխանցելու, որ չարժե լուրջ վերաբերել ամբաստանյալ Սարգսյանի դիրքորոշումներին։
