Հատուկ քննչական ծառայությունը տեղեկություն է տարածել ԱԱԾ ստորաբաժանումներից մեկի պետին մեղադրանք ներկայացնելու մասին՝ կապված տարածքային կառավարման ու ենթակառուցվածքների զարգացման նախարար Սուրեն Պապիկյանի վերաբերյալ տեղեկություն հրապարակելու հայտնի պատմության հետ: ԱԱԾ ստորաբաժանման պետին մեղադրանք է ներկայացվել պաշտոնական դիրքը չարաշահելով անձի վերաբերյալ տեղեկությունը հրապարակելու համար՝ անձնական կյանքի գաղտնիք համարվող տեղեկությունն ապօրինի հավաքելու, տարածելու և պաշտոնեական դիրքը չարաշահելու դեպքի առթիվ: Խոսքը Սուրեն Պապիկյանի դատապարտված և ազատազրկված լինելու վերաբերյալ հայտնի տեղեկության մասին է, որը Պապիկյանը հետ պարզաբանել էր և ներկայացրել, որ խոսքը ծառայության ընթացքում սպաներից մեկի հետ տեղի ունեցած միջադեպի մասին էր, երբ, նրա խոսքերով՝ սպան վիրավորել էր իր ազգային արժանապատվությունը: Պապիկյանը ներկայացրել էր, որ ծառայությունն անցել է Հայաստանում, սակայն օտար զորամասում՝ խոսքը, բնականաբար, ռուսական զորամասի մասին է: Եվ, բնականաբար, խոսքն օտարազգի սպայի մասին է: Սուրեն Պապիկյանն ազատազրկվել էր ռուսական օրենսդրությամբ, սակայն պատիժը կրել Հայաստանում և ազատվել համաներմամբ: Դեպքը բավականին մանրամասնվել է, իսկ Պապիկյանն էլ հայտնել էր իրավապահներին դիմելու մասին՝ գաղտնի տեղեկությունը հանրայնացնելու հանգամանքը պարզելու համար։
Եվ ահա, պարզվում է, որ խոսքն ԱԱԾ ստորաբաժանման պետի մասին է: Այստեղ, սակայն, առավել հետաքրքիր է այլ հանգամանք, ավելի լայն համատեքստով: Ի դեպ, այդ հարցը շոշափվեց նաև օրերս Նիկոլ Փաշինյանի գլխավորությամբ՝ հակակոռուպցիոն խորհրդակցության ընթացքում, որտեղ նա հայտնելով առավել արդյունավետ պայքարի անհրաժեշտության մասին, միաժամանակ խոսել էր իրավապահ համակարգում արգելակների առկայության, «դավաճան» պաշտոնյաների առկայության մասին: Այդ «կատեգորիային» է դասվում ստորաբաժանման պետը, որին մեղադրա՞նք է ներկայացվել, թե՞ ոչ: Հայտնի չէ, սակայն, անկասկած է, որ Հայաստանում կա իրավապահ համակարգերից տեղեկատվության արտահոսքի լուրջ խնդիր, ընդ որում՝ ոչ միայն որևէ կոռուպցիոների նախապես տեղեկացնելու երևույթի տեսքով, այլ հենց տարբեր տեղեկություններ մամուլ հասցնելու, որոնք հետագայում դառնում են ներքաղաքական շահարկումների, իսկ որոշ դեպքերում՝ անգամ հանրային օրակարգ նենգափոխելու գործիքներ:
Այդ երևույթը Հայաստանում ուղղակիորեն խեղաթյուրում է քաղաքական գործընթացների տրամաբանությունը և քաղաքականության վրա ստվերային ազդեցության գործիք է, որը հիմնավորապես կանխորոշում է Հայաստանում քաղաքականության բնույթը: Այդ իմաստով, արդյոք Հայաստանում իրավապահ համակարգն ունի՞ կամք՝ երևույթն ու խնդիրը հիմնավորապես լուծելու, ինչը նաև զգալիորեն կապված է Հայաստանում մեդիադաշտի առողջացման և արդիականացման խնդրի հետ: Ի վերջո, այդօրինակ արտահոսքերը մեդիադաշտում ևս ձևավորում են «մակաբուծային» մթնոլորտ և իրավիճակ։
