Հայաստանը Հնդկաստանից $40 մլն-ի ռադիոտեղորոշիչ 4 Swathi համակարգ է ձեռք բերել՝ փոխանցում է հնդկական Timesnow.com-ը:
Նշվում է, որ հայկական կողմը հնդկական արտադրության ռադարների գնման որոշումը կայացրել է Ռուսաստանում և Լեհաստանում արտադրված համակարգերի փորձարկումից հետո: Ըստ աղբյուրի՝ Հնդկաստանն արդեն սկսել է մատակարարել ռադարները ՀՀ-ին՝ խթանելով պաշտպանական ոլորտում «Պատրաստված է Հնդկաստանում» (Made in India) կառավարական ծրագիրը։
Ռադարների արտադրողը Bharat Electronics Limited ընկերությունն է, իսկ համակարգը մշակել է Հնդկաստանի Պաշտպանական հետազոտությունների և զարգացման պետական կազմակերպությունը (DRDO):
ՀՀ պաշտպանության նախարարության մամուլի խոսնակ Արծրուն Հովհաննիսյանը չի մեկնաբանում ռադարների ձեռք բերման մասին լուրը՝ նշելով, որ ընդհանրապես ռազմատեխնիկական գործակցության ոլորտից ոչ մի լուր ՊՆ-ն չի մեկնաբանում:
Ռազմական փորձագետ Մհեր Հակոբյանն «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ողջունեց հնդկական ռադիոտեղորոշիչ համակարգերի ձեռք բերումը և ավելացրեց. «Զերծ կմնամ նեղ մասնագիտական մեկնաբանությունից, բայց ամենից առաջ ինձ գաղափարը դուր է գալիս ռազմաքաղաքական առումով, երբ մենք դիվերսիֆիկացնում ենք մեր ձեռքբերումներն ու արտաքին անվտանգությունը»։
Հակոբյանի դիտարկմամբ՝ իդեալական կլիներ, եթե մենք կարողանայինք արտադրել, բայց քանի որ այժմ նման հնարավորություն չկա, լավ է ունենալ եղածին այլընտրանք: «Կարող եմ նաև ավելացնել, որ Հնդկաստանը վերջին երկու տասնամյակի ընթացքում աչքի է ընկնում իր էլեկտրոնային ու հրթիռային պոտենցիալների զարգացմամբ, ու մասնագետների կարծիքով՝ բավականին լավն են հնդկական նմանատիպ զենքերը։ Կա նաև մեկ այլ նրբություն՝ քանի որ սա անգլոսաքսոնական համակարգից ես առնում, իսկ քո հավանական հակառակորդը՝ ի դեմս Ադրբեջանի, ռուսական զինատեսակներ ունի, առիթի դեպքում ոչ թե որակի, այլ, այսպես ասած, «տարացեղության» իմաստով շատ դրական է, այսինքն՝ երկուսն էլ նույն տեղից չէ ստեղծված։ Օրինակ՝ եթե դու ունես «ՏՈՐ», իսկ Ադրբեջանը «ՄԻԳ 29»՝ նույն արտադրողն են։ Տեսականորեն «ՏՈՐ»-ն ամեն ինչ կարող է խփել, բայց ինքը նախատեսված չէ ՄԻԳ-ի դեմ, նախատեսված է ամերիկյան ինչ-որ տեսակի դեմ։ Ուստի սա հենց արևմտյան անալոգն է ռուսականի դեմ, և այդ առումով դրական է։ Ես ողջունում եմ այս գաղափարը»,- եզրափակեց մեր զրուցակիցը։
Քաղաքագետ Ռուբեն Մեհրաբյանի կարծիքով՝ սա կարևոր ռազմաքաղաքական նշանակություն կարող է ունենալ: «Ընդհանրապես ռազմատեխնիկական գործարքները պետությունների միջև միջպետական հարաբերությունների առանձնահատուկ վստահության դրսևորում են։ Եվ այդ իմաստով այս գործարքը, չնայած շատ մեծածավալ չէ, շատ կարևոր է հայ-հնդկական հարաբերությունների համար»,- «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց նա։
Ըստ Մեհրաբյանի՝ սա նաև կարևոր հանգրվան է Հայաստանի արտաքին քաղաքականության և պաշտպանության համակարգի դիվերսիֆիկացման ճանապարհին. «Հայաստանի համար չափազանց կարևոր են աշխարհի ամենամեծ ժողովրդավարությամբ Հնդկաստանի հետ հարաբերությունները, որը նաև հզոր ռազմական տեխնոլոգիա ու քաղաքական պոտենցիալ ունի։ Ընդհանրապես հայ-հնդկական հարաբերությունները, լինելով ռազմաքաղաքական առումով շատ դրական, այնուամենայնիվ բովանդակությունից են առայժմ զուրկ՝ տնտեսական ռազմատնտեսական ուղղությամբ։ Այս ամենը գալիս է համալրելու այդ բացը»։
Մեր զրուցակցի դիտարկմամբ՝ այդ համակարգերը իրենց լավագույնս են դրսևորել ռազմական պայմաններում. «Մենք ի վերջո կարդացինք, որ սա շփման գծի վրա լավագույնս դրսևորած համակարգ է, որը թույլ է տալիս 50 մետր շառավղով ի հայտ բերել հրետանային ու հրթիռային կրակի աղբյուրներ՝ տեղորոշել ու անհրաժեշտության դեպքում կանխել սադրանքները, նաև պատժիչ գործողություններ իրականացնել»։
