Ղրղզստանի նախագահ Ժեենբեկովը հայտարարել է, որ ՌԴ նախագահ Պուտինը օգնում է լուծել իրենց խնդիրները:
Նա գործնականում ամեն հարցում օգնում է մեզ, հայտարարել է Ժեենբեկովը: Այդ հայտարարության տողատակում, անշուշտ, առանցքային դրվագը այդ երկրի նախկին նախագահ Աթամբաևի պատմությունն է, որն ամիսներ առաջ հենց Պուտինից էր օգնություն խնդրում իր երկրում իրավական հետապնդման դեմ: Աթամբաևը նույնիսկ մեկնեց Մոսկվա, հանդիպեց Պուտինի հետ, հետո վերադարձավ Ղրղզստան և ձերբակալվեց, իհարկե, որոշակի դիմադրությունից հետո:
Այլ կերպ ասած, նախագահ Ժեենբեկովն ըստ էության հայտարարում է, որ Պուտինն է «հանձնել» նախկին նախագահին, որը ներկայումս գտնվում է ազատազրկման մեջ և մեղադրվում է կոռուպցիայի համար: Ժեենբեկովի հայտարարությունը լրահոսում է հայտնվում համանման թեմայի շուրջ Երևանում հնչած հարցերի և պատասխանի ֆոնին:
Հայաստանցի լրագրողները Հայաստանի նախկին նախագահների դեմ գործերի մասին հարցրել են ՌԴ դեսպան Կոպիրկինին, որը հայտարարել է, թե Ռուսաստանը զգուշավորությամբ հետևում է Հայաստանում տեղի ունեցողին:
Դեսպան Կոպիրկինը հայտարարել է, որ իրենք շահագրգռված են Հայաստանում կայունությամբ, հասարակական կոնսենսուսով, նաև ուզում են, որ հայ-ռուսական հարաբերության կարևորությունը գիտակցող ուժերը մեծ դեր ունենան Հայաստանի քաղաքական կյանքում: Ամիսներ առաջ ՌԴ նախագահի խոսնակ Պեսկովը հայտարարել էր, որ հայ-ռուսական հարաբերությունը պայմանավորված չէ Ռոբերտ Քոչարյանի ճակատագրով, և Պուտինի ու Փաշինյանի միջև ձևավորվել է աշխատանքային լավ հարաբերություն ու մթնոլորտ: Այլ կերպ ասած, Պեսկովի հայտարարությունը Ռոբերտ Քոչարյանին «հանձնած» լինելու մասին հայտարարություն էր: Ինչո՞ւ է Պուտինը հանձնում ԵՏՄ անդամների նախկին նախագահներին: Դա, իհարկե, հենց իր ոչ այնքան լավ օրից և բազմաթիվ խնդիրներից է, ներքին և արտաքին:
ՌԴ-ն չի փորձում ավելորդ բեռ ստանձնել հետխորհրդային երկրների կամ ԵՏՄ անդամների ներքին քաղաքական իրողությունների առումով:
Դեսպան Կոպիրկինը փաստորեն հայտարարում է, որ իրենց հետաքրքրում է ոչ թե Ռոբերտ Քոչարյանի կամ Սերժ Սարգսյանի գործը, այլ Հայաստանի ներքին կայունությունը և հանրային կոնսենսուսը, և այն, որ ներքաղաքական օրակարգում կասկածի տակ չդրվի հայ-ռուսական հարաբերությունը: Ամբողջ հարցն այն է, սակայն, և մենք օրերս էլ անդրադարձել էինք հենց այդ խնդրին, որ հայ-ռուսական հարաբերությունը կասկածի տակ դնող իրողությունները տեղի են ունենում հենց ռուսական մեդիափորձագիտական տարածությունում: Եվ դրանք տեղի են ունենում հաճախ նաև Հայաստանից ստացվող փոխանցումով: Մինչդեռ, հայ-ռուսական հարաբերությունը, այսպես ասած, օրակարգային ոտնձգությունից պաշտպանելու «պարտականությունը» ամենևին միայն Հայաստանինը չէ, եթե անգամ Ռուսաստանը «մեծահոգաբար հանձնում» է Ռոբերտ Քոչարյանին հայկական արդարադատությանը: Մոսկվայի համար դա չի կարող և չպետք է դիտվի այսպես ասած՝ «փրկագին»՝ պատասխանատվությունից խուսափելու գին, ինչը միևնույն ժամանակ կարող է լինել քողարկող հնարք, պարզ խորամանկություն: Հայ-ռուսական հարաբերությունը պաշտպանելու գործը նաև Ռուսաստանինն է, ավելին՝ ներկայիս իրողությունների պայմաններում առավելապես Ռուսաստանինն է, երբ այդ գործում խնդիրներ առաջանում են հենց ռուսական մեդիափորձագիտական տիրույթում Հայաստանի դեմ կազմակերպվող տեղեկատվական, քարոզչական գրոհների տեսքով:
Լուսանկարը՝ Armeniasputnik-ի