«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է Արցախի «Միացյալ Հայաստան» կուսակցության նախագահ Վահան Բադասյանը։
– Պարոն Բադասյան, Դուք ԶՈՒ-ում տեղի ունեցող ողբերգական իրադարձությունները կանխելու առաջարկություններով էնք հանդես եկել։ Հայտնի դարձավ, որ մի շարք կադրային փոփոխություններ եղան՝ այդ թվում նաև ՊԲ հրամանատարական կազմի պաշտոնանկություններ։ Կարծում եք դա իրավիճակի լուծման ճի՞շտ ճանապարհ է։
– Իմ հայտնի տեսանյութում խոսել եմ, որ պետք է արտակարգ նիստ հրավիրել ու լուծել այդ հարցերը։ Ես չեմ ասել, որ խնդիրները կկարգավորվեն պաշտոնանկություններով, որովհետև հարցը կադրային չէ։ Կարող է մի հրամանատար լավը լինել, մյուսը՝ ոչ, ես հենց դրան էի դեմ։ Ես դեմ էի հրամանատարներին պատժելուն, ընդհակառակը՝ պետք է օգնենք։ Մեղավորները հրամանատարական կազմը չէ, հարցերի պատճառը համակարգն է, ու ես նշել էի, թե կոնկրետ որ համակարգերն են խանգարում բանակի գործունեության կանոնավոր ընթացքին։ Ուժային կառույցները, ովքեր գնահատական են տալիս բանակում միջանձնային հարաբերություններին, շատ վատ վիճակում են։ Կա 7-8 համակարգ, որ կազմալուծում են բանակը։ Այսինքն՝ բանակում այսօրվա դրությամբ կա խախտված համակարգ, որտեղ սպայի դերն ընկած է։ Փոխելով հրամանատարին՝ սպայի դերը դրանից չի բարձրանա։ Իմ մատնանշած թերությունները դրանով չեն վերանա։
– Այսինքն՝ ինչ-որ տեղ իրավիճակային լուծում տրվեց։
– Նույնիսկ ես կասեի՝ հակառակը։ Թիրախը ես միշտ վերցնում եմ ռազմական ոստիկանությունը՝ ավելորդ կառույց է։ Եթե ՌՈ աշխատակիցները տեսնեն, որ փոխվում են կադրերը, բայց իրենց գործունեությունն ու լիազորությունները մնում են նույնը՝ ոչինչ չի փոխվի։ Եթե սպան տեսնում է, որ կադրային փոփոխություններ են տեղի ունենում, բայց իր իրավունքները չեն վերականգնվում, պարտականություններն էլ նույնն են, ապա մնալու է նույն իրավիճակը, ոչինչ չի փոխվելու։ Ես դարձյալ կարծում եմ, որ ճիշտ մոտեցում չէ, պաշտոնանկությունների հարց չէր։ Այն չէ, որ պաշտոնյաները բարձիթողի վերաբերմունք են ցուցաբերել, այլ այն է, որ այս իրավիճակում այլ բան հնարավոր չէր։ Ինչ ուզում եք արեք՝ վերադարձրեք սպայի արժանապատվությունը, վերադարձրեք սպայի իրավունքները, այլապես ոչինչ չի փոխվելու։ Ես կարող եմ ինձ պատռել, աղաղակել, որ ճիշտ չէ նման վերաբերմունքը: Ես պրակտիկ սպա եմ եղել, մեր բանակի ստեղծման օրից հրամանատարական կազմից եմ եղել, կարող եմ շատ բան ասել, բայց ամենակարևորը՝ սպայի իրավունքը պետք է վերականգնել։ Պարոնայք ղեկավարներ, պաշտոնանկություններ անելով չեք վերականգնելու բանակում կարգուկանոնը։ Այսինքն՝ մենք հին համակարգն ենք պահում, այն համակարգը, որը ստեղծվել է վերարտադրության համար, բանակի օգտագործումը ընտրական գործընթացներում փաստորեն մնում է։ Ես կարող եմ ապացուցել, այդ ամենը արված է, որպեսզի ճնշած պահեն հրամանատարական կազմին, օգտագործեն քաղաքական գործընթացներում։ Պետք չէ իշխանության կողմից բանակն օգտագործել քաղաքական գործընթացներում։ Նաև կարող է քրեական մշակույթը կա բանակում, որն էլ իր գործն անում է։
– Ստացվում է, որ իշխանությունները ոչ թե համակարգային լուծում են տալիս, այլ կոնկրետ դեպքերի պատասխանատուներին պատժում։
– Այո՛, և ես համաձայն չեմ դրան։ Ես չեմ ասում, թե բանակում պաշտոնանկություններ չպետք է լինեն, դա էլ կարելի է անել, բայց միայն դա բավարար չէ։ Իսկ պաշտոնանկություններին դեմ եմ, որովհետև այստեղ կարող են տուժել բարեխիղճ և լավ ծառայություն մատուցած մարդիկ, օրինակ՝ Կարեն Աբրահամյանը։ Նա մեր բանակի փայլուն կադրերից մեկն է, դուրս է գալիս, որ ամեն ինչի մեղավորն ի՞նքն է. ես դրան համաձայն չեմ։ Իմ կոչն է՝ պատժելու փոխարեն՝ օգնել։
