ՀՀ ԱԺ Մարդու իրավունքների պաշտպանության և հանրային հարցերի, պաշտպանության և անվտանգության հարցերի մշտական հանձնաժողովները փետրվարի 18-ին անցկացնելու են համատեղ աշխատանքային փակ քննարկում ՀՀ ԶՈՒ Գլխավոր շտաբի պետ՝ Արտակ Դավթյանի մասնակցությամբ։ Այս տեղեկատվությունը տարածվեց այսօր առավոտյան, երբ հասարակությունը հեթական շոկն էր ապրում բանակում գրանցված հերթական սպանության կամ ինքնասպանության լուրի հետ կապված։
Իհարկե, խորհրդարանական քննարկման որոշումն, ըստ ամենայնի, ավելի վաղ էր կայացվել, մանավանդ, որ տարին մեկնարկել է բանակից ստացվող տագնապալի լուրերով, ինչն, առանց չափազանցության, հանրային տրամադրությունների մակարդակում կարող է սասանել պետական ամենակարևոր ինստիտուտներից մեկի հեղինակությունը։ Խորհրդարանական հանրապետությունում ԱԺ-ն, անշուշտ, վերահսկողական լայն լիազորություններ ունի և պարտավոր է ոչ միայն քննարկումներ կազմակերպել, այլ նաև՝ ըստ անհրաժեշտության, որոշակի լուծումների հանգել, քաղաքական դիրքորոշում ձևավորել, եթե, օրինակ, պատգամավորները կարծում են, որ ստեղծված իրավիճակում գործադիր իշխանության քայլերն այնքան էլ ադեկվատ չեն։
Իսկ բանակում տիրող իրավիճակի վերաբերյալ գործադիր իշխանությունից հնչող հայտարարություններն, անկեղծ լինենք, շաբլոնային են ու չեն տալիս մի շարք հարցերի պատասխաններ։ Դեռ առավոտյան նկատել էինք, որ «քրեական ենթամշակույթն» ինքնին չի կարող այս հարցում «մեղադրյալի» կարգավիճակ ունենալ, որովհետև, ի վերջո, գործ ունենք կառավարման կոնկրետ ոլորտի, դրա պատասխանատուների, մարդկային գործոնի, ենթադրաբար՝ հանցավոր անգործության կամ անփութության հետ։ Այս բոլոր հագամանքները պարզաբանման կարիք ունեն յուրաքանչյուր հանցագործության պարագայում, որպեսզի բանակում արձանագրված ցանկացած դեպքի առթիվ ստանանք սպառիչ պատասխաններ ու նաև՝ խորհրդարանը կամ հասարակությունը համապարփակ կարծիք ձևավորեն ընդհանուր պատկերի, միտումների մասին։
Խորհրդարանը որոշել է քննարկման կանչել ոչ թե ՊՆ նախարարին, այլ՝ ԶՈւ Գլխավոր շտաբի պետին։ Ֆորմալիստական տեսանկյունից՝ այս հրավերը նույնիսկ օրինաչափ է, որովհետև հենց Արտակ Դավթյանն է համարվում երկրի ամենբարձրաստիճան զինվորական պաշտոնյան, ըստ այդմ՝ նա է բարձրացված պրոբլեմների հիմնական հասցեատերը։ Մյուս կողմից՝ չի բացառվում, որ քաղաքական իշխանությունն արդեն գտել է ստեղծված վիճակի հիմնական պատասխանատուին, «մեղավորին»։ Այլ խոսքով՝ խորհրդարանական քննարկումները գուցե քաղաքական, ինֆորմացիոն առիթ են ստեղծում՝ կադրային լուծումներ հասունացնելու համար, մանավանդ, որ ԶԼՄ-ներում հրապարակումներ կան ՊՆ-ի ու Գլխավոր շտաբի ոչ այնքան սինխրոնիզացված հարաբերությունների մասին։ Իհարկե, սա ընդամենը վարկած է ու շատ հնարավոր է, որ խորհրդարանի զույգ հանձնաժողովները մի քանի օրից ընդամենը քննարկեն իրավիճակը՝ հանգելով ընդհանրական դիրքորոշումների կամ օրենսդրական համապաստան լուծումների։
Մի բան ակնհայտ է՝ բանակում ստեղծված իրավիճակը խորքային, համապարփակ քննարկումների անհրաժեշտություն ունի, որտեղ լուծումները բազմաշերտ են՝ ինստիտուցիոնալ, օրենսդրական, բայց նաև՝ կադրային մակարդակներում։ Եթե կոնկրետ պատասխանատուներ, գուցե նաև՝ շատ բարձրաստիճան, չպատժվեն, պաշտոնանկ չարվեն, չզրկվեն ուսադիրներից, առաջանալու է քաղաքական պատասխանատվության խնդիր, ու հասարակությունը պատասխաններ է պահանջելու արդեն ոչ թե զինվորականներից, նախարարից կամ շտաբի պետից, այլ՝ քաղաքական իշխանությունից, վարչապետից։
