«Հայաստանում այսօր իշխանության ղեկին են նրանցից շատերը, որոնք ընդդիմություն եղած ժամանակ ագրեսիվորեն հանդես են եկել հակառուսական դիրքերից՝ ընդհուպ մինչև խորհրդարանում իր՝ Նիկոլ Փաշինյանի կողմից ԵՏՄ-ից Հայաստանի դուրս գալու մասին օրենսդրական նախաձեռնության առաջադրումը: Նրանք հայտարարում էին, որ ԵՏՄ-ն սպառնալիք է ներկայացնում Հայաստանի ինքնիշխանությանը: Մինչդեռ այսօր ցանկացած հարմար առիթ օգտագործում են ընդգծելու համար ԵՏՄ-ին Հայաստանի անդամակցության կարևորությունը և կազմակերպության հետ համագործակցության ավելի շատ խորացման անհրաժեշտությունը»,- ռուսական «Ինտերֆաքսին» տված հարցազրույցում շեշտել է ԱԱԾ նախկին պետ Արթուր Վանեցյանը՝ հավելելով, որ «իրական քաղաքականությունը և պոպուլիզմն անհամատեղելի են»:
Կուսակցություն ստեղծելու հայտ ներկայացրած Վանեցյանը տեղական խմբագիրների հետ հանդիպման ժամանակ ներկայանում էր հեղափոխությունը պաշտպանողի դիրքերից՝ այդպես էլ չբացահայտելով, թե նույն այդ հեղափոխության հետ ինչ արժեքներ են կապում իրեն, կամ ինչպես է Նիկոլ Փաշինյանը դավաճանել հեղափոխության օրակարգը, եթե անկեղծ լինելու համար խոստովանենք, որ հայկական հեղափոխությունն ըստ էության չունի այլ ասոցիացիա, քան գործող վարչապետն է։ Մի խոսքով՝ եթե տեղական ԶԼՄ-ների համար Վանեցյանը չբացահայտվեց, ապա նրա իսկական բենեֆիսը տեղի ունեցավ ռուսական գործակալությանը տված հարցազրույցում՝ պայթեցնելով մի քանի փուչիկներ։
Մի կողմ թողնենք այն հանգամանքը, թե ինչքանով է հաճելի, երբ որևէ մեկը օտար ԶԼՄ-ին տված հարցազրույցում «դանոս» է տալիս իր նախկին թիմի դեմ, ու դա այն դեպքում, երբ Վանեցյանն, ամենայն հավանականությամբ, կմնար անհայտ մի գնդապետ, եթե չլիներ Նիկոլ Փաշինյանի ճակատագրական սխալը, ինչի հետևանքով միջին վիճակագրական չեկիստը դարձավ հեղափոխության «Ռոբին Հուդ»՝ նախարարական կարգավիճակով ու գեներալական ուսադիրներով։ Բայց թերևս «դանոսի» հարցով Վանեցյանին մեղադրելն այնքան էլ տեղին չէ, մանավանդ, որ ԱԱԾ դարձած նախկին ԿԳԲ-ում աշխատանքի այլ ոճ, առաջխաղացման այլ ճանապարհ կարծես թե գոյություն չի ունեցել ու չունի։
Ամբողջ խնդիրն այն է, որ «նախկիններին մերժող» Վանեցյանը ռուսական լսարանի համար կրկնում է հենց հների թեզերն ու գաղափարական սլոգանները։ Ուզում եմ հիշեցնել, որ Նիկոլ Փաշինյանի թիմի դեմ նման «դանոս», եթե չեմ սխալվում, դարձյալ ռուսական լրատվամիջոցի տված հարցազրույցում տվել էր մեկ էլ Ռոբերտ Քոչարյանը։ Կարճ ասած՝ սա «հինգերորդ շարասյանը» ինտեգրվելու ամենակարճ ու պրիմիտիվ ճանապարհն է, որից ուրախությամբ օգտվել է Վանեցյանը՝ քարոզչական փուչիկի վերածելով այն կեղծ թեզը, թե ինքը պատրաստվում է հեղափոխությունը փրկել «դավաճան» Փաշինյանից։
Հետաքրքիր է՝ այսօր «պահպանողականի» դիմակ հագած Վանեցյանը ե՞րբ է հասկացել, որ հեղափոխությունն ու պոպուլիզմը «փիս» բաներ են՝ հեղափոխական Նիկոլ Փաշինյանի հետ աշխատելու ամիսների՞ն, Միքայել Մինասյանի հետ ունեցած «եզակի» հանդիպման ժամանա՞կ, թե՞ «հինգերորդ շարասյան» եֆրեյտորի կոչումը ստանալու պահին։ Սա սկզբունքային հարց է, որպեսզի կարողանանք հասկանալ, թե ինչ դերակատարություն է վերապահված Վանեցյանին իր քաղաքական «առաքելության» ճանապարհին։
Վանեցյանը Նիկոլ Փաշինյանի իշխանության խարանն է, ու ռուսական և տեղական հայտնի շրջանակները նրան խաղի մեջ պահելով՝ գործող իշխանությանն անընդհատ հիշեցնելու են, թե ինչպես հեղափոխությունը դեռ օրորոցում զրկվեց «կուսությունից»։
