Փետրվարի 13-ին վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը հանդիպելու է Գերմանիայի կանցլեր Անգելա Մերկելին: Փաշինյանը Գերմանիա է մեկնում Մյունխենի անվտանգության համաժողովին մասնակցելու համար, որը անվտանգային ոլորտի ամենամյա հեղինակավոր միջոցառում է աշխարհում, որտեղ քննարկվում են էական հարցեր:
Վարչապետ Փաշինյանի ինքնին կարևոր այցն առանձնահատուկ իմաստ է ստանում Հայաստանի ներքին իրողությունների ֆոնին, որոնք մտել են յուրահատուկ փուլ: ՍԴ խնդրի շուրջ իրավիճակի հանգուցալուծման գործընթացը էական հարցեր է առաջացրել Հայաստան-ԵՄ փոխհարաբերության տիրույթում, քանի որ Եվրոպայի խորհրդից ստացվել են բազմիմաստ ազդակներ հանգուցալուծման ընտրված մոտեցումների կապակցությամբ:
Դրան զուգահեռ՝ ակնառու է նաև, որ «ոչ»-ի ճամբարում աշխույժ դիրքավորվող նախկին իշխանությունը ձգտելու է իր զինանոցի առանցքային խաղաքարտ դարձնել հենց եվրոպական արձագանքը՝ դրա հնարավորինս խստությունն ու բացասականությունը ավելացնել ձգտելով իր եվրոպական կապերի շնորհիվ: Իշխանության համար դա, իհարկե, քաղաքական մարտահրավեր է:
Այստեղ ուշադրության է արժանի հանգամանքը, որ այդ գործում հետաքրքիր դերակատարում ունի Գերմանիան: Հայաստանում թավշյա հեղափոխությունից հետո իշխանությունից հեռացած Սերժ Սարգսյանն ու ՀՀԿ-ն գերմանական հեղինակավոր հիմնադրամներից մեկի՝ Կոնրադ Ադենաուերի անվան հիմնադրամի հետ քննարկում էին ՀՀԿ արդիականացման ճանապարհային քարտեզը: Միաժամանակ արժե հիշատակել և այն, որ նախորդ տարի փետրվարի սկզբին Նիկոլ Փաշինյանի Գերմանիա կատարած առաջին պաշտոնական այցին գրեթե զուգահեռ Գերմանիա էր այցելել ՀՀԿ փոքր, բայց խոսուն պատվիրակությունը՝ Վիգեն Սարգսյան, Արմեն Աշոտյան, Արփինե Հովհաննիսյան, Դավիթ Հարությունյան: Գերմանիան այդ իմաստով բավականին հետաքրքիր դերակատարում է ստանձնել Հայաստանում տեղի ունեցող փոփոխությունների համատեքստում, իսկ եթե դրան համադրենք նաև այն, թե ինչ դերակատարում ունի Բեռլինը Եվրոպայում, վարչապետ Փաշինյանի այցն ու հանդիպումը Մերկելի հետ ստանում են առանձնահատուկ երանգ:
Կհաջողվի՞ Փաշինյանին եվրոպական առաջատարի հետ հանդիպմանը չեզոքացնել ռիսկերը, որ նրա ներքաղաքական մրցակիցները փորձում են առաջացնել եվրոպական դաշտում: Իսկ որ այդ դաշտի հետ աշխատանքի սահուն և կայուն, պրոգրեսիվ ռեժիմը Հայաստանի համար ունի ռազմաքաղաքական կարևորագույն նշանակություն՝ թերևս չունի ավելորդ մեկնաբանության կարիք:
