Նշում են, որ հեղափոխությունը Հայաստանը կրկին դրեց աշխարհի քաղաքական քարտեզին։ Տարածաշրջանով հետաքրքրվողների համար այն դրական քայլ էր, սակայն որքանո՞վ մեզ կհաջողվի պահպանել լավ հարաբերություններ մեր ռազմավարական գործընկերոջ՝ Կրեմլի հետ, կազմաքանդելով վերջինիս ազդեցության գործիքը Հայաստանի Հանրապետությունում․ խոսքն օլիգարխիայի մասին է, և որքանո՞վ հնարավոր կլինի վարել ազգային շահով պայմանավորված բազմավեկտոր քաղաքականություն․ «Առաջին լրատվական»-ի հարցին քաղաքագետ Սարո Սարոյանը պատասխանեց․ «Ժողովրդավարացման գործընթացի տեսանկյունից, իհարկե, 20-րդ դարում հեղափոխություններ եղել են, և ռեժիմների տապալման տեսանկյունից մեր հեղափոխությունը դրա հերթական օրինակն էր, ընդ որում՝ լավագույն օրինակն էր։ Պետք է նշել, թե հեղափոխություն ասելով՝ ինչ նկատի ունենք։ Խոսքը որոշակի պետական կարգ, վարչակարգ փոխելու մասին է, որտեղ մի ռեժիմը վերափոխվում է բոլորովին մի այլ համակարգի։
Վերջին ամիսներին ի հայտ է գալիս այն տարակարծությունը, որ մենք արդյոք հեղափոխությո՞ւն ենք արել, թե՞ իշխանափոխություն։ Հիմա շատ լայն քննարկվում է այդ դիսկուրսը։ Ամեն դեպքում, մենք միանշանակ կարող ենք ասել, որ քրեաօլիգարխիկ կարգը երկրում տապալվեց, և այդ տեսանկյունից, իհարկե, այն, ինչ որ եղավ, հեղափոխություն էր։ Խնդիրն այլ հարցի մեջ է՝ ի՞նչ համակարգ ձևավորվեց։ Այստեղ է, որ տարակարծություններ շատ-շատ կան, և դա է, որ բերում է այն խնդրի արդիականացմանը՝ մենք հիմա իշխանափոխությո՞ւն ենք արել, թե՞ հեղափոխություն։ Ամեն դեպքում ես կարող եմ ասել՝ քանի դեռ կա այդ դիսկուրսը, գործող կառավարությունը պետք է շատ լուրջ վերաբերվի դրան, քանի որ ծուխն առանց կրակի չի լինում։ Եթե հիմա այդ հարցադրումները դնում են, ուրեմն կառավարող ուժն այն քայլերով կամ այն ճանապարհով չի գնում, որը մեր հանրության մոտ ակնկալելի էր»։
Մանրամասները՝ տեսանյութում։
