Վլադիմիր Կարապետյանն այլևս վարչապետի մամուլի խոսնակը չէ․ Կարապետյանին զբաղեցրած պաշտոնից ազատելու՝ Փաշինյանի որոշումը թվագրված է նոր տարվա առաջին աշխատանքային օրվա ամսաթվով։ Կարապետյանը պաշտոնից հեռացավ միանգամայն պոզիտիվ տրամադրությամբ։«Այսօրվանից այլևս չեմ կատարում վարչապետի մամուլի քարտուղարի պարտականությունները։ Վարչապետ Փաշինյանի գրասենյակում աշխատելու այս մեկ տարին գերազանց փորձ էր: Ինչպես խոստացել էի նշանակումից առաջ՝ գործս արել եմ հավեսով ու նվիրումով»,- իր ֆեյսբուքյան էջում գրել էր վարչապետի նախկին խոսնակը։
Կարապետյանը գրառումը եզրափակել է շնորհակալությամբ։ Հեռացման պատճառների մասին՝ ոչ մի խոսք։ Կառավարությունից ևս առատախոս չէին՝ ո՞ւմ նախաձեռնությամբ էր պաշտոնանկությունը՝ վարչապետի՞, արդյո՞ք դժգոհություններ ուներ, թե՞ ինքը Կարապետյանն է որոշել հեռանալ։
Ավելորդ խորհրադապահության նման մթնոլորտը միանգամից զանազան վարկածների պատճառ դարձավ՝ այս հրաժարականը կամ պաշտոնանկությունը դարձնելով անցնող շաբաթվա թերևս թիվ մեկ քաղաքական իրադարձությունը։ Յուրաքանչյուրը երևակայեց կադրային այս լուծման իր տարբերակը՝ իրական ու անիրական սցենարներով։
Հետո կառավարությունը զարմանում է, երբ նախկին համակարգի ներկայացուցիչները, քարոզչամեքենան յուրաքանչյուր փաստ օգտագործում են իշխանության դեմ։ Պատճառը՝ տեղեկատվական վակուումն է։ Երբ հասարակության առջև հաշվետվողականության, հրապարակային ու թափանցիկ կառավարման սկզբունքները ոտնահարվում են ու ժողովուրդն այդպես էլ պաշտոնական վարկած չի լսում որևէ պաշտոնանկության մասին, ապա միանգամայն անտեղի է մեղադրել «դավադիրներին»՝ սուտ ինֆորմացիա տարածելու մեջ։ Ռոբերտ Քոչարյանն ու Սերժ Սարգսյանն էլ մարդկանց պաշտոնից ազատում էին առանց հրապարակային բացատրությունների ու հասարակության շրջանում և ԶԼՄ-ներում վարկածների պակաս չէր լինում։
Նոր Հյաստանի հին ավանդույթները, կամ՝ հետհեղափոխական Հայաստանում, գոնե կադրային քաղաքականության հարցերում, պահպանվում է անցյալից ժառանգություն մնացած մշակույթը, ինչը, բնականաբար, չի կարող նպաստել իշխանության նկատմամբ հանրային վստահության ամրապնդմանը։
Կոնկրետ Վլադիմիր Կարապետյանի պարագայում գործ ունենք մեկ այլ փաստի հետ նույնպես։ Չգիտեմ՝ որն է Վլադիմիր Կարապետայանի աշխատանքից ազատման իրական պատճառը, սակայն ի սկզբանե անբնական եմ համարել, որ այլ կուսակցության ղեկավար մարմնի անդամ կարող է լինել մեկ այլ քաղաքական ուժի լիդեր վարչապետի խոսնակը։
Սա ամենևին չի նշանակում, թե կասկածի տակ եմ դնում Կարապետյանի պրոֆեսիոնալիզմը։ Բնավ, սակայն քաղաքական գործընթացի բանականոնության տեսանկյունից նորմալ չի համարվում ՔՊ առաջնորդ վարչապետ Փաշինյանի խոսնակի պաշտոնում ՀԱԿ վարչության անդամի նշանակումը, եթե նույնիսկ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի կուսակցությունն ամենայն աջակցություն է ցուցաբերել հեղափոխությանը։
Վլադիմիր Կարապետյանը պրոֆեսիոնալ է և, անշուշտ, իր տեղը հանրային-քաղաքական կյանքում կգտնի, սակայն նրա հեռացումը վարչապետի խոսնակի պաշտոնից՝ քաղաքական առումով, նույնիսկ օրինաչափ է։
