Պետք է արձանագրել, որ 2018 թվականին Հայաստանում տեղի ունեցած թավշյա հեղափոխությունից և իշխանության փոփոխությունից հետո Նոր Տարվա մուտքը արժանանում է հանրային որոշակի առանձնահատուկ ընկալումների, ինչը բնականաբար պայմանավորված է այն հեղափոխական տրամադրության և հոգեվիճակի ազդեցությամբ, որ կա հանրության մոտ:
Մյուս կողմից, պետք է նաև արձանագրել մեկ այլ իրողություն, որ մենք փաստորեն թևակոխում են հետհեղափոխական իհարկե դեռևս ոչ օրացուցային երրորդ տարին, սակայն այդուհանդերձ մի ժամանակաշրջա, երբ կարող ենք ասել, որ հեղափոխությունից հետո Հայաստանը որոշակիորեն հատում է հասարակածը: 2020 թվականը լինելու է Հայաստանում հասարակական-քաղաքական զարգացումների տեսանկյունից որոշակիորեն մեկնակետային տարի, երբ աստիճանաբար գործընթացի մասնակիցների վարքագիծն ավելի ու ավելի է թելադրվելու սպասվող նոր ընտրությամբ:
Եվ որքան էլ Հայաստանում 2018 թվականին տեղի ունեցավ հետանկախական շրջնում գործնականում առաջին ազատ և արդար ընտրությունը, այդուհանդերձ առաջիկա ընտրական ցիկլը լինելու է իրական և լուրջ քննություն քաղաքական գործընթացների մրցակցային կազմակերպման տեսանկյունից: Ի վերջո, դա է լինելու նոր իշխանության իրական քննությունը:
Մյուս կողմից, այստեղ լրջագույն մարտահրավեր կա նաև հանրության համար՝ թե ընտրության ինչպիսի հնարավորություն է ունենալու հասարակությունը: 2018-ի ընտրությունը գործնականում ընտրություն էր առանց դա հնարավորության, ինչը բխում էր հեղափոխական իրողություններից: Նույնը կրկնելն իհարկե տարբերակ կարող է լինել հաջորդ ընտրական ցիկլի համար, բայց դա կնշանակի, որ հեղափոխությունն արձանագրում է առնվազն այդ կարևոր հարցում մի մեծ անարդյունավետություն, եթե ձևավորված չէ քաղաքական մրցակցության նոր որակ: Եվ դա անարդյունավետություն է ոչ միայն կառավարության, այլ նաև հանրության, ու գուցե առաջին հերթին հանրության համար: Որվհետև մրցակցւթյան բացակայությունը կառավարության համար առնվազն կարճաժամկետ իմաստով նույնիսկ հարմարավետության գոտի է, թեև իհարկե երկարաժամկետ իմաստով խնդիրներ կունենա նաև այդ հարմարավետության մեջ գտնվող կառավարող ուժը: Սակայն, հանրությունը խնդիրներ կունենա թե կարճաժամկետ, թե երկարաժամկետ իմաստով, հետևաբար դրանից խուսփելը և քաղաքական մրցակցության դաշտ ձևավորելը առաջին հերթին հանրության համար է կարևոր հարց և մարտահրավեր: Եվ այն լուծելու կարողությունն ու որակն է նաև, որ պետք է պայմնավորի պետական ընդհանուր ընթացքի արդյունավետությունն այլ ուղղություններով, որոշակի մրցակցային իրողությունների առաջ դնլով իշխանությանն ու լավ իմաստով զրկելով նախկին իշխանության հետ հվերժական թվացող կռվի գրեթե երաշխավորված դափնիներից, ստիպելով գերազանցապես մտածել աշխատանքային դափնիների մասին:
