ԱՄՆ Սենատում հայերի ցեղասպանության ճանաչման բանաձևի ընդունումը անկասկած դեռևս կբացվի իր քաղաքական հետագա շերտավորումներով, որ տարաբնույթ ազդեցության տեսքով կթողնի թե՛ ներամերիկյան քաղաքականության մեջ, թե՛ միջազգային ասպարեզում, այդ թվում՝ Հայաստանի շուրջ ռեգիոնալ իրողություններում:
Ակնառու է, որ բանաձևը էապես վկայում է Միացյալ Նահանգների համար Թուրքիայի դերի վերագնահատման մասին, և այստեղ հատկանշական է երկու հանգամանք: Սենատում բանաձևը ընդունվում է որոշակիորեն անսպասելի՝ ի տարբերություն, օրինակ, Ներկայացուցիչների պալատի բանաձևի, որը նախապես բավական ազդարարված էր, և մենք բոլորս, օրինակ, ուշիուշով հետևում էինք քվեարկությանը՝ նախ օրակարգ ներառելու, հետո արդեն ընդունելու քվեարկությանը:
Սենատից լուրը ստացվեց բավականին անսպասելի, և այդ առումով պետք է նկատել երկու էական հանգամանք: ԱՄՆ Կոնգրեսի Վերին պալատում հայերի ցեղասպանության բանաձևը ճանաչման է արժանանում Լոնդոնում ՆԱՏՕ-ի Վեհաժողովից հետո, որտեղ դրսևորվեցին Թուրքիայի և Հյուսիսատլանտյան դաշնակիցների հակասությունները: Միևնույն ժամանակ, Սենատում հայերի ցեղասպանության ճանաչման բանաձևի քվեարկությունը տեղի է ունենում ՌԴ արտգործնախարար Լավրովի՝ Վաշինգտոն այցից հետո, որը կայացավ դեկտեմբերի 10-ին: Կասկած չկա, որ թե՛ Ներկայացուցիչների պալատի, թե՛ Սենատի պարագայում բանաձևերի ճակատագիրը կախված էր լինելու Սպիտակ տան ջանքից՝ խանգարե՞լ, թե՞ ոչ:
Լավրովի այցը նշանակալի էր, ինչի մասին է վկայում այն, որ նրան ընդունեց նաև նախագահ Թրամփը: Այդ առնչությամբ մենք գրեցինք, որ ռուս-ամերիկյան հարաբերության օրակարգում Հայաստանն ու հայկական գործոնը ստացել են առանցքային դերակատարում՝ որպես, այսպես ասած, թեժ հարաբերության լիցքաթափման կետ: Մենք արձանագրել էինք, որ Լավրովի այցով գործնականում կայացվելու է նաև Կովկասի ռեգիոնալ իրավիճակի վերաբերյալ հերթական ժամկետային պայմանավորվածությունը, որը նախորդ տարի հոկտեմբերին ձեռք էր բերվել նախագահ Թրամփի այն ժամանակ ազգային անվտանգության հարցերի քարտուղար Ջոն Բոլթոնի՝ Մոսկվա այցի ընթացքում, որին էլ ընդունել էր Պուտինը:
Սենատում հայկական բանաձևի ընդունումը էական առնչություն ունի Կովկասում ռեգիոնալ ռազմաքաղաքական իրողությունների գծագրման տեսանկյունից, և այդ առումով էլ հատկանշական է դրա ընդունումը Լավրովի վաշինգտոնյան այցի և նախագահ Թրամփի հետ քննարկումների ֆոնին: Մեծ հաշվով, Ռուսաստանի համար ռեգիոնալ անվտանգության և ռազմաքաղաքական իրողությունների առումով ԱՄՆ-ի հետ աշխատանքը չունի այլընտրանք: Հակառակ պարագայում Մոսկվայի համար գրեթե անհնար է արգելակել թուրքական առաջխաղացումը:
Միևնույն ժամանակ, հայկական հարցում նշանակալի ակտերով ԱՄՆ-ը մի կողմից՝ բարձրացնում է Թուրքիայի հետ ռեգիոնալ խաղում ՌԴ հնարավորությունը, դրան զուգահեռ, իհարկե, սահմանում երաշխիքներ՝ հայկական հարցում ՌԴ-ին սակարկության տեղ չթողնելու համար: