Սերժ Սարգսյանին այսօր վերջապես մեղադրանք առաջադրվեց։
ՀՔԾ տարածած հաղորդագրության մեջ մասնավորապես ասված է․ «Հայաստանի հատուկ քննչական ծառայությունում քննվող քրեական գործի նախաքննության ընթացքում ձեռք բերված բավարար ապացույցների համակցության հիման վրա, ՀՀ նախկին նախագահ Սերժ Սարգսյանին մեղադրանք է առաջադրվել ՀՀ Քրեական օրենսգրքի 38-179-րդ հոդվածի 3-րդ մասի 1-ին կետով նախատեսված հանրորեն վտանգավոր այն արարքի կատարման համար, որ նա, 2008 թվականի ապրիլի 9-ից մինչև 2018 թվականի ապրիլի 9-ը զբաղեցնելով ՀՀ նախագահի պաշտոնը, իր պաշտոնեական դիրքն օգտագործելով, 2013 թվականի հունվարի 25-ից մինչև նույն թվականի փետրվարի 7-ն ընկած ժամանակահատվածում կազմակերպել է պաշտոնատար մի խումբ անձանց կողմից պետությունից վատնելու եղանակով առանձնապես խոշոր չափերով գումարի՝ 489.160.310 ՀՀ դրամի հափշտակության կատարումը»:
Այն, որ Սերժ Սարգսյանի իշխանությունը թալանչիական, կոռուպցիոն բնույթ ունի՝ ակնհայտ է, ու պարզ է, որ քրեաօլիգարխիայի իշխանության քսան տարիները ծառայեցվել են կոնկրետ մարդկանց, հանրապետության երկրորդ ու երրորդ նախագահների ու նրանց շրջապատների անհագ հարստացմանը։ Այս իմաստով, Սերժ Սարգսյանին առաջադրված մեղադրանքը ոչ միայն օբյեկտիվ է, այլ նաև սպասելի, կանխատեսելի։ Ամբողջ խնդիրն այն է, որ հասարակությունն ավելի խիստ մեղադրանք էր սպասում Սերժ Սարգսյանի համար, մանավանդ որ բոլորի համար ակնհայտ է՝ երրորդ նախագահը Մարտի 1-ի հիմնական շահառուներից մեկն է ու հնարավոր չէ տասնամյա վաղեմության ոճրագործության լիարժեք բացահայտումը՝ առանց Մարտի 1-ի գործով Սարգսյանին մեղադրանք առաջադրելու։
Բնավ չեմ ցանկանում կասկածի տակ դնել Սարգսյանին առաջադրված մեղադրանքի օբյեկտիվությունը, իրավաչափությունը, սակայն այն թույլիկ է ու այնպիսի տպավորություն է, որ երրորդ նախագահը մեղադրյալի կարգավիճակ է ստացել այն պատճառով, որ հասարակության շրջանում դադարեն խոսակցությունները հեղափոխության թիմի ու նրա իբրև թե ստվերային պայմանավորվածությունների մասին։ Պատահական չէ, որ նախկին իշխանությանը հարող ԶԼՄ-ներն արդեն աղմուկ են բարձրացրել այն թեմայով, թե իբրև Սարգսյանին մեղադրանք է առաջադրվել ընդամենը մեկ մարդու՝ գյուղատնտեսության նախկին նախարար Սերգո Կարապետյանի ցուցմունքով։ Եթե նույնիսկ դա այդպես է, այդ փաստն ամենևին չի նվազեցնում Սերժ Սարգսյանի հանցավորության աստիճանը, ի վերջո՝ խնդիրը ոչ թե այս կամ այն մարդու ցուցմունքն է, այլ դրա բովանդակությունը։
Մյուս կողմից՝ Սերժ Սարգսյանը կալանավորված չէ, ինչը հուշում է, որ գործող իշխանությունը նրա հանդեպ շարունակում է ցուցաբերել «թավշյա» վերաբերմունք՝ ՀՀԿ-ին ու նրա առաջնորդին մանևրելու և քաղաքական սպեկուլյացիաներով զբաղվելու հնարավորություն ստեղծելով։ Սարգսյանին առաջադրված մեղադրանքը թերի է, կիսատ, ինչը քաղաքական մանիպուլյացիաների, շահարկումների պատուհան է բացում՝ պատրանք ստեղծելով, թե իշխանությունները «անհանգստացած» են նրա զագրեբյան ելույթով կամ վերջին շրջանի ակտիվությամբ։
Սերժ Սարգսյանը նախկին համակարգի հանցավոր խորհրդանիշներից մեկն է ու Ռոբերտ Քոչարյանի հետ հավասարապես պատասխանատու է Մարտի 1-ի իրադարձություների համար։ Իշխանությունները պարտավոր են ամբողջացնել Սարգսյանի հանցավոր կերպարը նրան մանևրելու, քաղաքական հալածյալի կերպար ձեռք բերելու հնարավորությունից զրկելու համար։
