Երեկ լրահոսում բավականին «ակտիվ» էր Մեծի Տանն Կիլիկիո Արամ Առաջին կաթողիկոսը՝ արտաքուստ տարբեր, սակայն խորքային իմաստով փոխկապակցված իրադարձությունների բերումով։
Արցախի Հանրապետության նախագահ Բակո Սահակյանը հեռախոսազրույց է ունեցել Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Արամ Ա կաթողիկոսի հետ: Նախագահ Սահակյանն ու Վեհափառ Հայրապետը քննարկել են Լիբանանում ստեղծված ներքաղաքական լարված իրավիճակի և հայկական համայնքի խնդիրների վերաբերյալ հարցեր:
Ինչ խոսք, բոլորիս է մտահոգում բարեկամ Լիբանանում ստեղծված պայթյունավտանգ իրավիճակը՝ հատկապես, որ նվազագույնը մի քանի տասնյակ հազար մեր հայրենակիցներ ապրում են այդ հողի վրա, ու դրանով պայմանավորված՝ մեր տագնապներն ավելի ահագնանում ու առարկայական են դառնում։ Գուցե մտածեի, որ Վեհափառը այդ մտահոգությունները ցանկանում է կիսել մեր քաղաքական, պետական դասի ներկայացուցիչների հետ, սակայն տարակուսելի է, որ հատկապես տիրաժավորվում է Արցախի նախագահ Բակո Սահակյանի հետ կայացած հեռախոսազրույցը։ Տարակուսելի է այն իմաստով, որ լիբանանահայության խնդիրներով ավելի առարկայական անելիք ունի Հայաստանի իշխանությունը, որի առաջին դեմքի հետ զրուցելը շատ ավելի պրագմատիկ կլիներ հոգևոր հոր համար։
Սակայն երբ այս էպիզոդը համադրում ենք երեկ տեղի ունեցած այլ իրադարձությունների հետ, ակներև է դառնում, որ Արամ Առաջինի «առաքելությունը» մի փոքր այլ հարթության վրա է, որտեղ ոչ թե Լիբանանի հայությունն է՝ իր խնդիրներով, այլ Հայաստանի նախկին համակարգն է՝ ռևանշիզմի անհագ ծարավով։
Մեծի Տանն Կիլիկիո Արամ Առաջին կաթողիկոսը երեկ գրառում է արել Թվիթերում՝ նշելով, որ «հեղափոխությունն արագ հօդս է ցնդում, երբ խոստումը հեռու է մնում իրականությունից»։ «Հեղափոխությունն արագ շոգիանում է, երբ խոստումը նրա հենարանը չէ։ Ու երբ խոստումը հեռու է մնում կյանքի իրականությունից, մի խոր անջրպետ է գոյանում ժողովրդի ու իշխանության միջև. կացություն, որն աննախատեսելի վտանգներով հղի է դառնում»,- գրել է Վեհափառը։
Արամ Առաջին կաթողիկոսն, ի դեպ, չի հստակեցրել, թե որ հեղափոխության մասին է խոսքը, սակայն ակնհայտ է, որ նա նկատի չունի Ֆրանսիական մեծ հեղափոխությունը կամ մեկ այլ հեղափոխություն, որն ուղղակիորեն հեռու է մեր ժողովրդի պատմությունից ու օրակարգից։ Եվ արդ՝ Վեհափառը լակոնիկ մի գրառումով իր դժգոհությունն է արտահայտել թավշյա հեղափոխությունից, Նիկոլ Փաշինյանի թիմից։ Հրաժարվում եմ հավատալ, որ Արամ Առաջին կաթողիկոսն այսքան ներշնչված է ՀՅԴ վերջին շաբաթների «արմատականությունից» ու փաստորեն իրեն դիրքավորել է կուսակցական այրի կարգավիճակում՝ ստվերում թողնելով հոգևոր ծառայությունը, համազգային օրակարգին իր կարգավիճակային հավատարմությունը։
Երեկ ուշ գիշերին, սակայն, պետք է պարզվեր, որ այս ամենն ավելի խորքային խաղ է, հակահեղափոխական ռևանշի նոր ճակատ, որին ինտեգրված է ոչ միայն Վեհափառը։
Ազգային անվտանգության ծառայության նախկին տնօրեն Արթուր Վանեցյանն ինստագրամյան իր էջում հրապարակել է լուսանկար Մեծի Տանն Կիլիկիո Արամ Առաջին կաթողիկոսի հետ և լուսանկարին կից կատարել նաև գրառում։ Գրառման մեջ, մասնավորապես, ասվում է. «…Եթէ յեղափոխութիւնը հակազդեցութեն է ու հաստատում է անդին՝ ժողովուրդին կեանքը յեղափոխող գործընթացքի չվերածուի, կը դառնայ սոսկ պղպջակ…»։
Փաստորեն Վանեցյանն իր այդ գրառումն արել էր Արամ Առաջինի երեկվա հրապարակումից ոգեշնչված՝ հընթացս բացահայտելով իր ու Վեհափառի անառարկելի պատկանելությունը հին համակարգին ու նրա ռևանշիստական նկրտումներին։
