«Հայաստանին և Ադրբեջանին նախապատրաստում են խաղաղության». այսպիսի վերնագրով ծավալուն հոդված է հրապարակել ռուսական «Կոմերսանտ» պարբերականը։ Անդրադառնալով Հայաստանի արտգործնախարարության հաղորդագրությանը հայ և ադրբեջանցի լրագրողների փոխադարձ այցելությունների մասին՝ ռուսաստանյան պարբերականը գրել է, թե փոխանակումը տեղի է ունեցել ժողովուրդներին խաղաղության նախապատրաստելու ծրագրի շրջանակում, որը Բաքուն և Երևանը համաձայնեցրել էին 2019 թվականի հունվարին Փարիզում:
«Կոմերսանտ»-ը նշում է, որ, ըստ հայկական և ադրբեջանական լրատվամիջոցների, այս ծրագիրը հնարավորություն է տվել կողմերին ընթացիկ տարում հասնելու որոշակի տեղաշարժերի հումանիտար ուղղությամբ. «Խոսքն առաջին հերթին բանտարկյալների փոխանակման մասին է: Այսպես, հուլիսին Կարմիր խաչի միջնորդությամբ Հայաստանի քաղաքացի Զավեն Կարապետյանը և Ադրբեջանի քաղաքացի Էլվին Իբրահիմովը կարողացան հայրենիք վերադառնալ»:
Արցախի արտգործնախարար Մասիս Մայիլյանը «Կոմերսանտ»-ին ասել է, որ շփման գծում փոխհրաձգությունների թվի նվազումը ժողովուրդներին խաղաղության նախապատրաստելու ծրագրի իրականացման արդյունքն է:
Արցախցի քաղաքագետ Ալեքսանդր Քանանյանի կարծիքով, սակայն, ժողովուրդներին խաղաղության նախապատրաստելը որպես բանաձև հայտնի է դեռևս 2001 թվականից՝ Քի Ուեսթյան բանակցությունների շրջանից, բայց ընդամենը գեղեցիկ խոսքեր են, որոնք ժամանակ առ ժամանակ պետք է հնչեն միջնորդների ելույթներում՝ որպես բարի կամքի դրսևորում: «Բայց այսօր դրանք բացարձակապես իրականությանը չեն համապատասխանում, որովհետև Ադրբեջանի ղեկավարությունը բոլորովին միտք չունի որևէ կերպ ճանաչելու Արցախի հայապատկանությունն ու հայության իրավունքն առհասարակ իր հայրենիքում պետականություն ունենալու հարցում։ Ադրբեջան ասելով ես ինքնըստինքյան նկատի ունեմ նաև Թուրքիային, ուստի դրանք մնալու են սոսկ բարի ցանկություններ»,- «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց նա։
Ըստ մեր զրուցակցի՝ իրական արդյունքները, հրադադարի գծի երկայնքով ընդհանուր զոհերի նվազումը կապված են Հայաստանում տեղի ունեցած իշխանափոխության և Հայաստանի շատ ավելի կենսունակ և ապագայի հեռանկար ունենալու հանգամանքի հետ։
Ինչ վերաբերում է ռուսական պարբերականով նման կարծիք հնչեցնելուն և մեր այն դիտարկմանը, որ ռուսական մամուլը հիմնականում պատահական ոչինչ չի գրում և սովորաբար հենց պետական քաղաքականությունն է արտացոլում, Ալեքսանդր Քանանյանն արձագանքեց. «Ռուսաստանի Դաշնության առնվազն վերջին երկու տասնամյակում, իսկ իրականում՝ հրադադարի ռեժիմի հաստատումից հետո, գլխավոր երազանքը եղել է Արցախյան հակամարտության գոտում «խաղաղարար» զորքեր տեղակայելը և այդպիսով Արցախի նկատմամբ ռազմաքաղաքական վերահսկողություն ունենալը։ Բնականաբար, հայկական կողմի համար դա բացարձակապես անընդունելի ու պետականակործան տարբերակ է։ Մերոնք անգամ Ռոբերտ Քոչարյանի ու Սերժ Սարգսյանի ապապետական տարիներին առանձնապես ոգևորված չեն եղել այդպիսի հեռանկարով, բայց և իրենց թույլ դիրքերից ելնելով դա չէին էլ բացառում»։
Ալեքսանդր Քանանյանի դիտարկմամբ՝ ժողովուրդներին խաղաղության պատրաստելու մասին խոսակցությունները, բացի ընդհանուր ֆոնային բաղադրիչներից, ունեն նաև մեկ այլ նպատակ. «Հարուցել հավելյալ կասկածամտություն Հայաստանի ներկայիս իշխանությունների նկատմամբ՝ ցույց տալու, թե իբր նրանք ևս պատրաստ են մոտ ապագայում գնալ լուրջ և կործանարար զիջումների։ Այսինքն՝ սա Հայաստանի ներկայիս իշխանությունների՝ արցախյան դիրքորոշումների հարցում կոշտությունը կասկածի տակ դնելու անուղղակի քարոզչական մեխանիզմ է»։
