Իշխանության դեմ վերջին ընդվզումներում տարբեր հասարակական և քաղաքական շերտեր են մասնակցում։
Թվում է, թե խնդիրը լոկալ է, բայց այդտեղ մասնակցում են շատ տարբեր շերտեր։ Ինչի՞ մասին է սա խոսում․ «Առաջին լրատվական»-ի հարցին սոցիոլոգ Արտակ Սաղաթելյանը պատասխանեց․ «Իմ գնահատմամբ՝ սա խոսում է առողջ գործընթացների մասին։ Այսինքն՝ բովանդակային քննարկումներ են ծավալվում, նույն կրթության շուրջ, թե ինչ հիմքով են և ինչ մոտիվացիայով են տարբեր խմբեր մտնում գործընթացի մեջ։ Եվ եթե խոսում ենք ընդհանուր ռեֆորմի մասին, որի ելակետային դրույթները վերջերս վարչապետը նշեց իր ելույթում, ապա տարբեր շահագրգիռ կողմերի ներգրավվածությունը գործընթացում բավական կարևոր է։ Կրկնում եմ՝ կարևոր չի, թե ինչ հիմքով են նրանք այդտեղ ներգրավվել, կարևորը՝ լինի բովանդակային քննարկում և ավելի մեծ թվով շահառու խմբեր ներգրավվեն։ Այստեղ մենք մի փոքր խնդիր ունենք, որովհետև այս ընթացքում ներգրավված տարբեր խմբերի մեջ ավելի շատ հենց կրթություն տրամադրող կառույցներն են՝ դասախոսական կազմը, որոնք հիմնականում իրենց հետագա աշխատանքի հարցն են լուծում։ Գուցե իրականում այնտեղ լուրջ գաղափարական հիմք կա, բայց արտաքնապես նրանք իրենց աշխատանքը չկորցնելու խնդիր են լուծում։ Իսկ շատ ավելի ցանկալի կլիներ, որ ավելի շատ խմբեր ներգրավվեն, որովհետև, վերջիվերջո, կրթությունը մեր երիտասարդների համար է։ Օրինակ՝ կարելի է ներգրավել դպրոցահասակ երեխաների ծնողներին, որոնք փորձում են հասկանալ, թե ինչ կրթություն է տրամադրում մեզ դպրոցը։ Այս առումով պետք է հասարակության կարծիքը հասկանալ, քննարկել ու ներկայացնել»։
Իսկ «Քաղաքացու որոշում» կուսակցության խորհրդի անդամ Արեգ Թադևոսյանն էլ ասաց․ «Ռազմավարական շատ կարևորություն ունեցող խնդիր, ինչպիսին կրթության համակարգն է, պետք է շատ զգուշավոր լինենք։ Բոլորիս համար էլ պարզ է, որ այսպես էլ հնարավոր չի։ Կրթական համակարգն այսօր մարդկանց չի տալիս այն պրոդուկտը, ինչը որ իրենք ուզում են։ Թեկուզ՝ իրենց սպասումները շատ պարզունակ են։ Ծնողներն ուզում են, որ երբ երեխան նորմալ կրթություն ստանա, պետք է ունենա նաև նորմալ աշխատանք։ Նույնիսկ այս պարզ մակարդակում մենք չենք ստանում այն, ինչ որ մենք պետք է ունենանք։ Մենք, նախ, այս հարցին շատ մակերեսային ենք մոտենում, ու պետք է հասկանանք, որ մենք հայկական կրթական համակարգի կրիզիսի հետ գործ չունենք։ Այո, հայկական իրականությունն ունի ուրույն իր կոմպոնենտները, բայց գլոբալ մակարդակով հիմա մենք գործ ունենք լրիվ նոր տիպի հասարակության, նոր տիպի սերնդի հետ՝ այլ ընկալման մոդելներով, այլ արժեքային համակարգերով, այլ մոտեցումներով»։
Մանրամասները՝ տեսանյութում։
