ԱՄՆ Սենատում երկրորդ անգամ վետո է դրվել Հայոց ցեղասպանությունը ճանաչող բանաձևի վրա՝ հաղորդում է Հայ դատի ամերիկյան գրասենյակը: ԱՄՆ Ջորջիա նահանգից հանրապետական սենատոր Դևիդ Փերդյուն արգելափակել է Սենատում Հայոց ցեղասպանության մասին թիվ 150 բանաձևի քվեարկությունը, որը բովանդակությամբ նման է Ներկայացուցիչների պալատում ընդունված թիվ 296 պատմական բանաձևին։ Դեմոկրատ սենատոր Բոբ Մենենդեսի ներկայացրած օրինագծի երկրորդ անգամ արգելափակման շուրջ հանրապետական սենատորը պատճառաբանել է, թե հիմա օրենքներ ընդունելու ճիշտ ժամանակը չէ։ Նոյեմբերի 13-ին կայացած Էրդողան-Թրամփ հանդիպումից հետո հանրապետական սենատոր Լինդսի Գրեհեմը Սենատում վետո էր կիրառել Հայոց ցեղասպանությունը ճանաչող բանաձևի նկատմամբ: Հիշեցնենք, որ հոկտեմբերի 29-ին ԱՄՆ Կոնգրեսի ստորին՝ ներկայացուցիչների պալատը 405 կողմ, 11 դեմ և 3 ձեռնպահ ձայներով ընդունեց Հայոց ցեղասպանությունը ճանաչող թիվ 296 բանաձևը։
Ամերիկագետ Սուրեն Սարգսյանն «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում հանրապետական սենատոր Դևիդ Փերդյուի ներկայացրած պատճառաբանությունը «ծեծված» որակեց և նշեց. «Մենք այդ պատճառաբանությունը վերջին տասնամյակներում շատ ենք լսել։ Եվ հարց է առաջանում՝ եթե հիմա դրա ժամանակը չէ, ապա ե՞րբ է»։
Սարգսյանն ընդգծեց. «Պետք է նաև արձանագրել, որ Մենենդեսը բավականին ճիշտ գնահատական տվեց այդ հարցին։ Պատճառները տարբեր են. նախ՝ պետք է նշենք, որ թուրքական լոբբիստներն են ակտիվ աշխատում, մեր աշխատանքի թերացումն է՝ ճիշտ չենք կարողացել աշխատել Սենատում հանրապետական մեծամասնության հետ։ Սա, իհարկե, իր հետքն է թողել այս որոշման կայացման վրա։ Ընդհանուր առմամբ շատ գործ կար անելու, որը ես չեմ տեսնում, որ արվել է Սենատում քվեարկության կազմակերպման համար»։
Ըստ մեր զրուցակցի՝ սա ամենևին չի նշանակում, որ ամբողջ պրոցեսը կարելի է «մեռած» համարել. «Բայց ինչպես և կանխատեսել էի՝ վետոյի կիրառումը, բլոկ անելը Սենատում իրականություն է դառնալու։ Բայց հայ համայնքը, հայկական կազմակերպությունները պետք է հնարավորինս ակտիվ աշխատանք տանեն հնարավորինս շատ սենատորներ ներգրավելու համար՝ որպես բանաձևի համահեղինակներ, և ես կարծում եմ, որ դա դրական արդյունք կարող է տալ»։
Արդյոք միայն լոբբիստների և հայ համայնքի աշխատա՞նքն է պետք, թե՞ նաև Հայաստանի արտգործնախարարության՝ հարցին ի պատասխան Սուրեն Սարգսյանն ասաց. «Այո՛, ամեն ինչ անում են մեր լոբբիստներն ու հայ համայնքը։ Ցավոք սրտի, մեր արտգործնախարարությունը ո՛չ ռեսուրսներ և ոչ էլ հնարավորություն ունի լրացուցիչ ազդեցության գործոններ կիրառելու Սենատում կայացվող որոշումների կամ սենատորների վրա։ Այդուհանդերձ, կան մեխանիզմներ, հնարավորություններ, որ մեր համայնքի ազդեցիկ գործիչների միջոցով մեր պետության ղեկավարությունը կարող էր ազդեցություն ունենալ սենատորների վրա։ Ես դրա մասին առանձին գրառում էի արել և վարչապետ Փաշինյանին խորհուրդ տվել, թե ինչ է հնարավոր անել այդ դեպքում, բայց, ցավոք, դա տեղի չունեցավ։ Ցավոք, Հայաստանի իշխանությունները որոշեցին զերծ մնալ համայնքի համար այս կարևոր թեմային աջակցելու գաղափարից։ Եթե սա սկզբունքային ու կարևոր նշանակություն ուներ, ապա «ձեռքերը ծալած» նստելու Երևանի քաղաքականությունը հայ համայնքի կողմից լավ չի ընդունվելու»։
