Հայաստանի պետական ճարտարագիտական համալսարանի գիտության և գիտատեխնիկական համագործակցության գծով պրոռեկտոր, 1990-92թթ․ՀՀ լուսավորության նախարար, 1992-98թթ․ Բարձրագույն որակավորման հանձնաժողովի նախագահ Արեգ Գրիգորյանից հետաքրքրվեցինք, թե կո՞ղմ է, արդյոք, որ հայոց լեզուն, հայ գրականությունը եւ հայոց պատմությունը բուհերի ոչ մասնագիտական ֆակուլտետներում դառնան ոչ պարտադիր ուսուցման առարկաներ, արդյո՞ք դա կնպաստի որակյալ մասնագետների պատրաստմանը։
<Ախր պետք է հարցը հստակ ձեւակերպել, ի՞նչ ենք քննարկում։ Այդ հարցը որտեղի՞ց ծագեց, ի՞նչ հարց է։ Կրթության, գիտության, մշակույթի եւ սպորտի նախարարությունը մի փաստաթուղթ է մշակել, վրան գրել ոչ թե նախագիծ, այլ աշխատանքային օրինակ։ Մի աշխատանքային օրինակ է։ Հիմա ես, անկեղծ ասած, չեմ ընկալում այս աղմուկ-աղաղակը։ Այդ աշխատանքային օրինակը դեռ պետք է դառնա օրենքի նախագիծ, ներկայացվի հանրային քննարկման, հետո պետք է ներկայացվի Ազգային ժողով։ Այսօր կարծես թե քննարկելու բան չկա, դեռ ընթացքի մեջ եղող փաստաթուղթ է, ես չգիտեմ, թե ինչն են քննարկում։ Ինչո՞ւ են այդ մարդիկ դիմում հացադուլի, երբ այդ փաստաթուղթը նախագիծ չէ։ Անկեղծ ասած՝ չեմ ընկալում, ես ունեմ իմ կարծիքը, բայց չեմ ուզում հայտնել։ Ինչի՞ դեմ են բողոքում, ինչ-որ մի շրջանառվող փաստաթղթի՞, որը օրենքի նախագիծ չէ։ Դեռ Ազգային ժողով կա, դեռ հանրային քննարկումներ կան։ Եթե ինչ-որ տեղ մի բան գրենք, պետք է դա դառնա այդ ձեւի քննարկումների նյո՞ւթ։ Բա ինչի՞ համար ենք ընտրել ԱԺ-ն, ընտրել ենք, որ այդ նյութերն այնտեղ քննարկվե՞ն, չէ՞։ Բայց էս նյութը դեռ նախագիծ չէ՞։ Սա ընդամենն աշխատանքային օրինակ է, որը փոփոխվում է այս պահին։ Իսկ մարդիկ դրա շուրջ աղմուկ են բարձրացրել, որոշ կուսակցությունների ամենավերին օղակներն են հայտարարություններ անում։ Ես զարմանում եմ, թե ինչի դեմ են այդ հայտարարություններն անում։ Չեմ հասկանում։ Եթե դա դառնա փաստաթուղթ, այն ժամանակ էլ ես իմ կարծիքը կհայտնեմ>,- ասաց Արեգ Գրիգորյանը։