Վերջին զարգացումները վերջնականապես ցույց տվեցին, որ հայկական ֆուտբոլը կոլապսային իրավիճակում է: Հայաստանի Բարձրագույն խմբի առաջնությունը վերածվում է «քուչի» մի մրցման, որտեղ իրական հաղթողին պարզելը օր օրի ավելի դժվար է դառնում:
Հայաստանի նախորդ առաջնությունը ավարտվեց խոշոր սկանդալով, որը, սակայն, սթափվելու ազդակ այդպես էլ չդարձավ: Ընթացիկ առաջնությունը իր «հմայքով» արդեն իսկ հավակնում է գերազանցել նախորդին: Թարմ օրինակ. երեկ տեղի ունեցավ «Ալաշկերտ»-«Արարատ-Արմենիա» հանդիպումը: Այն ուղեկցվեց մրցավարական խայտառակ սխալներով, որոնք էապես ազդեցին հանդիպման ելքի վրա: «Ալաշկերտը» հաղթեց 2:1 հաշվով, բայց եթե խաղն ընթանար նորմալ մրցավարության պայմաններում, վստահ ենք՝ բոլորովին այլ հաշիվ կգրանցվեր: Օրինակ՝ «Արարատ-Արմենիայի» ֆուտբոլիստը գոլային փոխանցումը կատարեց տուգանային հարվածով: Այդ դրվագում, սակայն, գնդակը ֆիքսված չէր, իսկ գլխավոր մրցավար Արթուր Սաֆարյանը, որը ամենևին էլ հեռու չէր գտնվում, չկանգնեցրեց խաղը և արձանագրեց գոլը: Նշված օրինակով ամենևին էլ նպատակ չունենք պնդելու, թե Սաֆարյանը այդ դրվագում միտումնավոր գործել է հօգուտ «Արարատ-Արմենիայի»: Նման սխալները դարձել են սովորական:
Խայտառակ մրցավարությանը զուգահեռ՝ առաջնության հանդիպումներն անցնում են խայտառակ մթնոլորտում: Ակումբի նախագահը հայհոյում է ֆուտբոլիստին, ֆուտբոլիստը՝ երկրպագուներին, երկրպագուները՝ մրցավարներին: ՀՖՖ կարգապահական կոմիտեն արձանագրություն է կազմում «Լոռի» ակումբի նախագահի ոչ կոռեկտ պահվածքի համար, սակայն փաստաթուղթը համարժեք գնահատականի չի արժանանում: Եվ որ ամենակարևորն է՝ ՀՖՖ նախագահը լռում է և որևէ կերպ չի արձագանքում առկա իրավիճակին:
Ֆեդերացիայի նախագահ դառնալուց հետո Արթուր Վանեցյանը, կրկնելով իր նախկին գործընկերոջ թեզը, հայտարարել էր, որ ՀՖՖ-ի և վերջինիս նախագահի աշխատանքը չի կարելի գնահատել ազգային հավաքականի ելույթներով: Լավ, ազգային հավաքականի ելույթներով չենք գնահատում: Ձախողման պատասխանատվությունը իր վրա վերցրեց Արմեն Գյուլբուդաղյանցը և հեռացավ: Իսկ ո՞վ է պատասխանատու ֆուտբոլային բարդակի համար: Ինչո՞ւ չի պատժվում հանդիպման ժամանակ հայհոյանքներ հնչեցրած «Լոռի» ակումբի նախագահը: Նրա համար, որ Թովմաս Գրիգորյանը Արթուր Վանեցյանի ընկե՞րն է:
Երկրպագուների Առաջին հայկական ճակատ շարժումը՝ ՖԱՖ-ը, երեկ հայտարարություն էր տարածել, որում նշված էր նաև, որ Թովմաս Գրիգորյանը Լիխտենշտեյն-Հայաստան հանդիպման ժամանակ հայհոյել է մեր առաջատար ֆուտբոլիստներից Մարկոս Պիզելիին: Արդյոք այս մասին Վանեցյանը տեղյակ չէ՞: Պատասխանը, կարծում ենք, բոլորի համար է պարզ: Փաստորեն իջել ենք մի մակարդակի, որ ակումբի նախագահը, որը պաշտոն ունի նաև ՀՖՖ-ում, հայհոյում է ազգային թիմի ֆուտբոլիստին և անպատիժ մնում:
Արդյոք Արթուր Վանեցյանը տեղյակ չի՞ եղել, որ մեր գլխավոր մարզադաշտը՝ «Հանրապետականը», տասը տարուց ավելի եղել է նաև ծաղկի անօրինական «յարմրկա»: Այս հարցի պատասխանը ևս պարզ է: Զբաղեցնելով ուժային կառույցի ղեկավարի պաշտոնը՝ Վանեցյանը կարո՞ղ էր արդյոք նպաստել խայտառակ այս հանցագործության բացահայտմանը: Մեկ տարին արդյոք բավարար ժամանակ չէ՞ր ՀՖՖ նախկին նախագահ Ռուբեն Հայրապետյանի ապօրինությունները ջրի երես բերելու համար: Հայրապետյանի ապօրինությունները ջրի երես են դուրս գալիս միայն Վանեցյանի՝ ԱԱԾ տնօրենի պաշտոնից հեռացվելուց անմիջապես հետո: Եվ ինչ է սա նշանակում: Նշանակում է, որ Վանեցյանը ամենևին էլ չի ցանկացել «աբիժատ» անել «Նեմեց Ռուբոյին»:
Հիմա արդեն այնպիսի իրավիճակում ենք, որ Վանեցյանի՝ ՀՖՖ նախագահի պաշտոնից օր առաջ հեռանալն ուղղակի այլընտրանք չունի: Բանը բանից անցել է, և տեղի ունեցածին պետք է տրվի կոշտ գնահատական: Այս իրավիճակում ֆուտբոլի զարգացման մասին խոսելն ուղղակի անիմաստ է: Ելքը մեկն է՝ ՀՖՖ գործկոմի անդամները օր առաջ պետք է բարձրացնեն Արթուր Վանեցյանի հրաժարականի հարցը: Եթե ֆուտբոլային նախկին ռեժիմի ժամանակ հայհոյել և ոտքեր կոտրել կարող էր մի հոգի, ապա այսօր նման մարդկանց թիվը զգալիորեն մեծացել է: Մարդիկ անում են այն, ինչ ուզում են, այդ կերպ վարկաբեկելով հայկական ֆուտբոլը:
Անցյալ տարի մեծ ջանքեր գործադրելով՝ հասարակությունը հասավ Ռուբեն Հայրապետյանի հեռացմանը, ոչ ոք չէր պատկերացնում, որ կարճ ժամանակ անց կարող ենք ունենալ նման պատկեր: Պատկեր, որն ամոթալի է և վտանգավոր: Ոմանք ստեղծված իրավիճակի համար մեղադրում են ՀՖՖ աշխատակիցներին՝ շարունակ նշելով, որ Վանեցյանը կատարված արատավոր երևութների հետ կապ չունի: Սա միանգամայն ծիծաղելի թեզ է: Ժամանակին էլ խոսվում էր, որ ՀՖՖ աշխատակիցները լավն են, իսկ Ռուբեն Հայրապետյանը՝ վատը: Ժամանակը ցույց է տվել, որ ցանկացած համակարգում ձուկը հոտում է գլխից: Առողջ ձկան գլուխ ունենալու պարագայում կունենանք նաև առողջ համակարգ:
