Friday, 29 03 2024
Սուրեն Պապիկյանը ծանոթացել է նաև ՀՀ ռազմարդյունաբերության նորագույն նմուշներին
Հանրակրթության նոր չափորոշիչի ներդրմանը զուգահեռ դասարաններում կկրճատվի աշակերտների թիվը. Անդրեասյան
ՔՊ նիստում քննարկվել են եվրոպական կուսակցական միությունների գաղափարախոսությունները
«Դժվարին որոշում եմ կայացրել` չհավակնել Բարձրագույն դատական խորհրդի դատավոր անդամի թափուր տեղին». Վազգեն Ռշտունի
«Ռուսաստանը հաջողության է հասնում այնտեղ, որտեղ դրա կարիքն ունի»․ Պուտին
Հրազդանում մթնոլորտային օդում փոշու պարունակությունը գերազանցել է սահմանային թույլատրելի կոնցենտրացիան
Վլադիմիր Վարդանյանը կմասնակցի Մարդու իրավունքերի եվրոպական դատարանի դատավորների ընտրության հանձնաժողովի նիստին
Ծեծի է ենթարկել իր անչափահաս դստերը և փորձել սեռական հարաբերություն ունենալ նրա հետ
Այն, ինչ կներվի Բաքվին, չի ներվի Երևանին. Կրեմլը բաց է խաղում
ԵՄ ներկայությունը Բաքվին հանգիստ չի տալիս
Ադրբեջանը «կլրջացնի՞» ՀԱՊԿ-ի հետ ընկերությունը
Ազատագրվել ռուսական կախվածությունից. եվրաինտեգրման առաջնահերթությունները
Դիմակներն այլևս հանված են. Մոսկվան հանձնում է իր ամենաարժեքավոր ագենտին
Տղամարդը դանակահարել է նախկին կնոջն ու նրա քրոջը
Հայաստանը «դիվերսիֆիկացնում է» քաղաքականությունը, Ռոսատոմը մոդեռնիզացնում է Մեծամորի ԱԷԿ-ը
Գործակալ հիշեցնող Շահրամանյանը
Բաքվի խոշոր «խաղադրույքը»
Կլիմայի փոփոխության բացասական ազդեցությունը նկատելի է գյուղատնտեսության և տնտեսության մի շարք այլ ճյուղերում. փոխնախարար
Ռուսաստանում տեղի ունեցած ահաբեկչության գործով նոր կասկածյալ է հայտնվել
Արմեն Գևորգյանը ԵԽԽՎ դիտորդական առաքելության կազմում կհետևի Հյուսիսային Մակեդոնիայի նախագահական ընտրություններին
Մի համագործակցության խրոնիկա
Հայաստանը չունի ավելի ուժեղ զենք, քան միջազգային իրավունքը. չկրակելը խելամիտ չէ
Սասունցի Դավթի դարաշրջանը չէ. ԱՄՆ-ից ակնկալիքներին զուգահեռ պետք է ամրապնդել պետությունը
Երևանում ծառի ճյուղը թեքվել և ընկել է էլեկտրական լարերի վրա. փրկարարները մասնատել են ծառի ճյուղը
21:40
Ղազախստանի դեսպանատունը խորհուրդ է տվել լքել Օդեսայի և Խարկովի մարզերը
Վիճաբանություն և ծեծկռտուք՝ անչափահասների մասնակցությամբ․ կա վիրավոր
Քանի՞ մարդ է թունավորվել Հայաստանում
«Հայաստանի և Ռուսաստանի հարաբերություններում ստեղծված իրավիճակը լավատեսություն չի ներշնչում»․ Լավրով
Բաքվի անհիմն մեղադրանքն ու խորամանկ խաղը Բրյուսելից առաջ
«Կրոկուսի ահաբեկչության հեղինակներն Ուկրաինայից զգալի գումարներ և կրիպտոարժույթներ են ստացել»․ ՌԴ ՔԿ

27×20․ «Հոկտեմբերի 27»․ Պուտինի ու Քոչարյանի «արյունոտ քիմիայի» գաղտնիքը

Ովքե՞ր են Հոկտեմբերի 27-ի շահառուները: Սա ամենևին էլ հերթապահ հարցադրում չէ, այլ բանալի, որը փաստացի բացահայտում է սոսկալի այս ոճրագործության կազմակերպիչներին, ներքին ու արտաքին ուժերի այն շրջանակը, որը պետք է խոշտանգեր Հայաստանն ու նրա հասարակությանը՝ Երրորդ հանրապետության փլատակների, զոհերի դիակներ վրա «ստեղծելով» մի Հայաստան, որն ընդհանուր ոչինչ չուներ մեր ժողովրդի երազանքների ու տեսլականի հետ:

1998-ի իշխանազավթումից հետո Ռոբերտ Քոչարյանը Հայաստանում իրական իշխանություն չի ունեցել ու նրա միակ հույսն այն էր, որ ապալեգիտիմացման ճահիճում մխրճված երկրում իշխանություն կարող է բանեցնել պալատական խարդավանքների ու ահաբեկչության ճանապարհով՝ հընթացս «մեղավորի», «բոբոյի» կարգավիճակ ստեղծելով Վազգեն Սարգսյանի համար:

Մինչև 1999-ի խորհրդարանական ընտրությունները Քոչարյանը խաղում էր ժամանակի վրա՝ հույս ունենալով ընտրությունները թակարդ դարձնել Վազգեն Սարգսյանի համար: Համենայնդեպս, երկրորդ նախագահը իր շրջապատում գեներացրել էր քաղաքական ու քարոզչական մի թիմ, որը չէր թաքցնում իր թշնամանքը Վազգեն Սարգսյանի հանդեպ:

Սակայն խարիզմատիկ պաշտպանության նախարարը շատ ավելի ճկուն գտնվեց՝ հասարակության սուբյեկտությունը մեծացնելու միջոցով լուսանցք մղելով Քոչարյանին:

Դրա բանալին Վազգեն Սարգսյանի ու Կարեն Դեմիրճյանի դաշինքն էր, որը կարողացավ հաղթանակ տանել միանգամայն օրինակարգ ընտրություններում՝ Քոչարյանին մղելով լուսանցք, նրան մտցնելով փակուղի, որից արժանապատիվ ելքը, թերևս, նրա հրաժարականն էր:

Գուցե այսպես էլ լիներ, եթե արժեքային տրանսֆորմացիայի փուլում չգտնվեր Ռուսաստանը: Ելցինյան համակարգը, ռուսական լիբերալ դեմոկրատիան խորքային ճգնաժամի մեջ էին, որի ընդերքում ձևավորվում էր չեկիստական կայսերապաշտությունը՝ Վլադիմիր Պուտինի դեմքով: Ռուսական կայսերական «վերածննդի» առաջին թիրախներից մեկը դարձավ Հայաստանը, մանավանդ Մոսկվայի հայաստանյան օրակարգի կարևոր բաղադրիչ դարձավ Քոչարյանը՝ իր շրջապատով: Հազվադեպ է պատահում, սակայն ճակատագրի հեգնանքով քսան տարի առաջ հենց Հայաստանի իշխանության առաջին դեմքը դարձավ արտաքին ինտերվենցիան ապահովող «հինգերորդ շարասյան» պարագլուխը:

Ռուսական գործոնին անդրադարձել ենք ու դեռ կանդրադառնանք, սակայն հիմա ուզում ենք խոսել ահաբեկչության «մենեջմենտն» իրականացրած Ռոբերտ Քոչարյանի դերակատարության մասին:

Քոչարյանը գիտակցում էր, որ իր արյունոտ անձնիշխանության բանալին Նաիրի Հունանյանի ու նրա հանցախմբի կրակոցներն են, դավադիր խրախճանքը: Հասարակությունը ահաբեկչությունից րոպեներ անց դա կապեց Քոչարյանի անվան հետ, ու հանրային կարիքը գնալով կարծրացավ, որովհետև երկրորդ նախագահի յուրաքանչյուր քայլ ոճրագործների կրակոցների շարունակությունն էր, քսան տարի առաջ Հունանյանը դարձավ Քոչարյանի միակ ու բացառիկ «ընտրողը»:

Տեսականորեն ընդունենք, որ Քոչարյանը կապ չունի Հոկտեմբերի 27-ի կազմակերպման հետ: Այդ դեպքում ինչո՞ւ «չթրաշված» նախագահը հասարակությանն ուղերձով դիմելու ժամանակ չունեցավ, սակայն ոճրագործի հետ ժամերով «գյալաջի» արեց: Ինչո՞ւ գաղտնիք մնաց Քոչարյան-Հունանյան զրույցը, ինչո՞ւ էր Քոչարյանը վստահ, որ ինքն էլ չի դառնալու Հունանյանի կրակոցի զոհը:

Չկան բանական բացատրություններ ու մնում է ենթադրել, որ Քոչարյանն ընդամենը երաշխիքներ է փոխանցել Հունանյանին՝ հասարակությանը դա մատուցելով՝ ոճրագործների միայնակ գործելու վարկածի տեսքով: Քոչարյանի վարկածով՝ Հունանյանը «փրկիչ» կամ «Ռոբին Հուդ» է ու նա ծաղրում էր Հայաստանի սգակիր հասարակությանը, երբ ասում էր, որ Հոկտեմբերի 27-ը «ուչաստկովիի» մակարդակի գործ է:

Ավելի շուտ՝ բացահայտվում էր Քոչարյանի ցինիզմը, որովհետև միայն «ուչաստկովին» չէր հասկանա, որ Քոչարյանի իշխանությանը «լեգիտիմություն» հաղորդել են ոճրագործների կրակոցները:

Եթե Քոչարյանը կապ չունենար Հոկտեմբերի 27-ի հետ, պաշտոնանկ չէր անի Արամ Սարգսյանին, չէր ահաբեկի ու չէր գնի Երկրապահի կիսագրագետ գեներալներին, չէր ուղղորդի նախաքննությունն ու դատավարությունը, չէր վերացնի Հոկտեմբերի 27-ի գործով առանցքային մեղադրյալներին ու վկաներին:

Եթե Քոչարյանը Հոկտեմբերի 27-ի հետ կապ չունենար, Մարտի 1-ն ու նրա բացահայտումը ռուսներին չէին ցավացնի ու, ի վերջո, Պուտինի ու Քոչարյանի միջև չէր ձևավորվի «արյունոտ քիմիան»:

Բաժիններ
Ուղիղ
Լրահոս
Որոնում