ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահները հոկտեմբերի 14-ին ժամանում են Հայաստան, համանախագահները Հայաստանից մեկնելու են նաև Արցախ: Հետո հավանաբար նրանք կլինեն Բաքվում: Համանախագահների ռեգիոնալ այցը անսպասելի կամ զարմանալի չէ, քանի որ դրա մասին հայտարարվել էր դեռևս շաբաթներ առաջ Նյու Յորքում տեղի ունեցած Մնացականյան-Մամեդյարով հանդիպումից հետո, դրա արդյունքների հիման վրա:
Այս ընթացքում, սակայն, այդ հանդիպումից հետո տեղի են ունեցել բավականին հետաքրքիր իրադարձություններ ռեգիոնալ լայն մասշտաբով: Առաջինը բնականաբար այն է, որ Սիրիայում սրվել է իրավիճակը թուրքական ռազմական գործողություններից հետո, որն իհարկե ծավալվելով Սիրիայի հյուսիսում՝ անշուշտ ներառում է բավականին լայն աշխարհաքաղաքական շրջանակներ ու շերտեր, որոնք այս կամ այն կերպ անկասկած ասոցացվում են նաև Կովկասին և արցախյան հարցին:
Միևնույն ժամանակ Երևանում հոկտեմբերի 1-ին տեղի ունեցավ ԵՏՄ վեհաժողովը՝ Իրանի նախագահի մասնակցությամբ, ինչը անկասկած առանձնահատուկ բովանդակություն ու նշանակություն է հաղորդել հավաքին, այդ թվում նաև հենց Թուրքիայի այդ ժամանակ դեռևս նախապատրաստվող գործողությունների համատեքստում:
Իսկ հոկտեմբերի 11-ին էլ Աշխաբադում տեղի ունեցավ ԱՊՀ երկրների ղեկավարների վեհաժողովը, որի շրջանակում ընթրիքի սեղանի շուրջ տեղի էր ունեցել Փաշինյան-Ալիև զրույց՝ մոտ երկու ժամ, ինչպես հայտնել էր Հայաստանի վարչապետի խոսնակը: Նրանք, ըստ խոսնակի, զրուցել են լարվածության թուլացմանն ուղղված քայլերի մասին: Մինչ այդ էլ Նիկոլ Փաշինյանը վեհաժողովի միջանցքում գիրք էր նվիրել ՌԴ նախագահ Պուտինին՝ «Ղարաբաղի խաղաղությունը» վերնագրով, որի հեղինակը 1992-96 թվականներին հակամարտության կարգավորման գործընթացում ռուսաստանցի միջնորդ Վլադիմիր Կազիմիրովն է: Ինչպես հետո հայտնել էր Հայաստանի վարչապետը, գրքի ինտրիգը պրոհայկական լինել-չլինելը չէ, այլ դրանում գործընթացի վերաբերյալ մի շարք նրբությունների առկայությունը, որոնք վաղուց մոռացվել են:
Հատկանշական է, որ համանախագահների ռեգիոնալ հերթական այցից առաջ՝ նոր ռեգիոնալ իրողություններում պաշտոնական Երևանը Մոսկվային հիշեցնում է արցախյան հարցում եղած, փաստորեն, «նախապուտինյան» շրջափուլում եղած ինչ-ինչ նրբությունների մասին: Արդյոք Երևանն այդ իմաստով մի «գիրք» էլ պատրաստե՞լ է համանախագահների համար՝ դարձյալ հիշեցնելով «մոռացված» նրբությունների մասին:
Ի՞նչ է վերադարձնում Հայաստանը կարգավորման գործընթաց, ինչո՞վ է թարմացնում համանախագահ երկրների հիշողությունը: