Ֆուտբոլի Հայաստանի ազգային հավաքականը երեկվանից ամբողջական կազմով պատրաստվում է Լիխտենշտեյնի և Ֆինլանդիայի հետ հանդիպումներին: Հիշեցնենք, որ կարևոր այս մրցավեճերին վնասվածքի պատճառով չի մասնակցի մեր ազգային թիմի ավագ Հենրիխ Մխիթարյանը: Հիվանդության պատճառով ազգային թիմում չէ նաև հենակետային կիսապաշտպան Կառլեն Մկրտչյանը: Վերջին օրերին շատ են քննարկվում այս ֆուտբոլիստների բացը լրացնելու տարբերակները:
Փորձենք հասկանալ, թե իրականում ինչ բաց է առաջացել Հայաստանի ազգային հավաքականում երկու առանցքային ֆուտբոլիստների բացակայության հետևանքով, և որոնք են ամենաօպտիմալ լուծումները: Մեր ազգային թիմի գլխավոր մարզիչ Արմեն Գյուլբուդաղյանցի հրահանգով Մխիթարյանը վերջին հանդիպումներում խաղացել էր իր համար հոգեհարազատ ենթահարձակվողի կամ, ինչպես ընդունված է ասել, 10 համարի դիրքում: Հարձակողական գործողություններից բացի՝ Մխիթարյանն ակտիվ մասնակցություն էր ունենում նաև, այսպես կոչված, քանդող գործողություններին: Ի դեմս Մխիթարյանի՝ Գյուլբուդաղյանցը նախորդ հանդիպումներում ուներ 3-րդ՝ քողարկված հենակետային կիսապաշտպանը: Դաշտի կենտրոնում Կառլեն Մկրտչյան-Հենրիխ Մխիթարյան հանգույցը մերոնց հաջողությունների գլխավոր գործոններից էր:
Առաջիկա հանդիպումներին հրավիրված ֆուտբոլիստների շարքում ունենք երկու նոմինալ հենակետային կիսապաշտպան՝ Ռումյան Հովսեփյան և Արտակ Գրիգորյան: Լիխտենշտեյնի դեմ մրցավեճում Հայաստանի հավաքականը խաղալու է առաջին համարով, և ենթադրվում է, որ մրցակիցը կպայքարի խիստ պաշտպանությամբ: Ու չնայած մրցակիցը կարգով բավական թույլ է, այնուամենայնիվ կարծում ենք, որ երկու հենակետայիններով խաղալը միանգամայն ճիշտ որոշում կլինի:
Մխիթարյանի բացակայության պայմաններում ենթահարձակվողի դիրքում դիտարկվում է երեք թեկնածու՝ Էրիկ Վարդանյան, Պետրոս Ավետիսյան և Մարկոս Պիզելի: Միանգամից նշենք, որ Լիխտենշտեյնի դեմ խաղում այս թեկնածուներից նախապատվությունը պետք է տրվի Մարկոսին: Ճիշտ է, բրազիլացի ֆուտբոլիստը պաշտպանական գործողություններում չի փայլում, բայց նրա տեխնիկական որակներն ու մանյովրելու տաղանդը խիստ անհրաժեշտ են կարգով ավելի թույլ մրցակցի հետ պայքարում: Երկու հենակետային կիսապաշտպանների առակայության պայմաններում Մարկոսը ավելի ազատ գործելու հնարավորություն կստանա առջևի գծում: Լիխտենշտեյնի դեմ Պետրոս Ավետիսյանը, որի խաղաոճն ավելի մոտ է Մարկոսին, կարող է դիտարկվել ռեզերվային տարբերակ: Չմոռանանք, որ Մարկոսը 35 տարեկան է, և կա մտավախություն, որ նա չի կարողանա նույն մակարդակով 90 րոպե պայքարել:
Ինչ վերաբերում է Էրիկ Վարդանյանին, ապա նրա արագությունը և մենապայքարներում հաղթելու ձիրքը շատ ավելի պետք կլինեն Ֆինլանդիայի դեմ մրցավեճում: Ատլետիկ տվյալներով սկանդինավների դեմ քողարկված հենակետային կիսապաշտպանի առկայությունն ուղղակի անհրաժեշտություն է: Կա մտավախություն, որ ֆինների դեմ թե՛ Պետրոս Ավետիսյանը և թե՛ Մարկոս Պիզելին կարող են կտրվել խաղից հենակետայինների ծանրաբեռնվածության հետևանքով: Ճիշտ է, Էրիկ Վարդանյանը ընդամենը մի քանի հանդիպում է անցկացրել ազգային թիմում, բայց, հաշվի առնելով իրավիճակի լրջությունը, կարծում ենք՝ Գյուլբուդաղյանցը պետք է ռիսկի դիմի և կարևոր խաղային օղակում հնարավորություն դա «Փյունիկի» երիտասարդ կիսապաշտպանին:
Ինչ վերաբերում է կիսապաշտպանության եզրերին, ապա այս գոտիներով Գյուլբուդաղյանցը, կարելի է ասել, ընտրության լայն հնարավորություն ունի՝ Արաս Օզբիլիս, Տիգրան Բարսեղյան, Սարգիս Ադամյան, Էդգար Բաբայան, Գևորգ Ղազարյան: Վերջինս ընտրական այս շրջափուլում հասցրել է երկու անգամ դեղին քարտ ստանալ, և եթե Լիխտենշտեյնի դեմ ևս զգուշացվի, ապա բաց կթողնի Ֆինլանդիայի դեմ հանդիպումը: Իսկ թե ինչ դեր կարող է ունենալ Ղազարյանը ուժեղ մրցակիցների դեմ պայքարում, կարծում ենք՝ պարզ է:
Կրկին հաշվի առնելով Լիխտենշտեյնի խիստ պաշտպանությամբ խաղալու մեծ հավանականությունը՝ առաջիկա խաղում նպատակահարմար է թվում բարձր խաղային տեխնիկա ունեցող Օզբիլիսին մեկնարկային կազմում ընդգրկելը: Ինչ վերաբերում է Սարգիս Ադամյանին, որը վերջին խաղում դուբլ էր ձևակերպել «Բավարիայի» դեմ մրցավեճում, ապա կարծում ենք՝ նրա ներկայությունը Լիխտենշտեյնի դեմ մրցավեճում նույնպես կարևոր է: Այո, Ադամյանն օժտված է բարձր արագությամբ և աչքի է ընկնում սուր գործողություններով: Երկշերտ պաշտպանության դեպքում նրա խաղը կարող է որոշակիորեն խամրել: Բայց հաշվի առնելով այն, որ Ադամյանը ազգային հավաքականում սովորաբար չի օգտագործում իր ողջ ներուժը, Ֆինլանդիայի դեմ խաղից առաջ պետք է թեկուզ «տաքանալու» համար հնարավորություն տալ նրան:
Եվս մեկ կարևոր գործոն: Ի դեմս Մարկոսի և Օզբիլիսի՝ այսօր հավաքականում ունենք տուգանային հարվածների վարպետներ: Չմոռանանք, որ մեզ համար խիստ կարևոր խաղերում ստանդարտ դիրքից խփած թեկուզ մեկ գնդակը կարող է վճռորոշ լինել:
Կազմի ընտրության հարցում վերջնական որոշումը Գյուլբուդաղյանցինն է, և հաշվի առնելով վերջին հանդիպումները՝ լիահույս ենք, որ մեր մարզչի լուծումները արդյունավետ կլինեն: