Արձագանքելով Հայ ազգային կոնգրեսին և ձևավորելով աշխատանքային խումբ կոչված պատվիրակությունը` կոալիցիոն եռյակի ներկայացուցիչներից, Սերժ Սարգսյանը թերևս լուծում է ոչ միայն ներքաղաքական ընդդիմություն-իշխանություն գործընթացի հետ կապված հարցեր, այլ նաև ներիշխանական հարցեր՝ կապված կոալիցիոն դասավորության հետ:
Տվյալ պարագայում խնդիրը կոնկրետ «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցությունն է, իսկ ՕԵԿ-ը պարզապես կպել է պոչից և իշխանության հետ պոչի նման էլ, այսպես ասած, քարշ է գալիս: Ինչ վերաբերում է «Բարգավաճ Հայաստանին», ապա կոալիցիոն երկրորդ ուժը հանդիսացող այդ կուսակցության հարաբերությունը ՀՀԿ և մասնավորապես Սերժ Սարգսյանի հետ դեռ տարեսկզբից էր բավական լարված: Գագիկ Ծառուկյանը ոչ մի կերպ չէր համաձայնում վաղօրոք աջակցություն հայտնել Սարգսյանին նախագահի 2013 թվականի ընտրությանը և հայտարարել նրան սատարելու մասին: Ի վերջո եղավ կոալիցիոն հուշագիրը, բայց դրանից հետո Սերժ Սարգսյանը, կարծես թե ԲՀԿ հարցերը համարելով լուծված, ձեռնամուխ եղավ ընդդիմության հետ երկխոսության, հարաբերությունների կանոնակարգման և բարելավման: Իսկ մամուլում շրջանառության մեջ հայտնվեցին անկասկած իրապես վերլուծական աշխատանքի արգասիք, բայց նաև պարզապես իշխանական քարոզչության պատվեր հանդիսացող հրապարակումներ և տեղեկատվություններ իշխանության և ընդդիմության, ավելի ճիշտ՝ Սերժ Սարգսյանի և Հայ ազգային կոնգրեսի միջև խորհրդարանական տեղերի առևտրի մասին:
Այդ ամենը, չնայած զգալի առումով թաց ու չոր խառնված լինելու պարագայում, անշուշտ անհանգստացնելու էր «Բարգավաճ Հայաստանին», մտավախություն առաջացնելով, որ գուցե Կոնգրեսի հետ հիմնավոր և տևական համաձայնության գալու, խաղի որոշակի նոր կանոնների հաստատման դեպքում ԲՀԿ-ն այլևս դադարի հետաքրքրություն ներկայացնել Սերժ Սարգսյանի համար և կանգնի լուսանցքում հայտնվելու իրական վտանգի կամ գուցե հենց փաստի առջև: Եվ ԲՀԿ-ի ու նրա առաջնորդի իրական մտավախությունները սկսեցին դրսևորվել նրա վերջին շրջանի բավական ակտիվ գործունեությամբ, երբ նա սկսեց հանրային տարբեր խմբերի հետ հանդիպել, խոստումներ տալ, նախաձեռնություններ ակնկալել, հովանավորել գիտնականներին, մտավորականներին, բարեգործական նոր ակցիաներ իրականացնել և լայնորեն քարոզել դրանք: Իսկ իրավիճակը գագաթնակետին հասավ թերևս այն ժամանակ, երբ հայտնի դարձավ, որ ԲՀԿ քաղխորհրդի անդամ Վահան Բաբայանը, լինելով «Հայաստանի երիտասարդական կառավարության» ղեկավար, Ծաղկաձորում օգոստոսին կայանալիք ԱՊՀ երիտասարդական համաժողովին մասնակցելու հրավեր է ուղղել ՌԴ վարչապետ Պուտինին: Ակնհայտ հասկանալի է, որ այդ հրավերը հենց ԲՀԿ-ի և նրա առաջնորդի՝ Գագիկ Ծառուկյանի հրավերն է, և Պուտինն ըստ էության հենց Ծառուկյանի հյուրն է լինելու, էլ չասած Ռոբերտ Քոչարյանի գործոնի մասին:
Ահա դրանից հետո Սերժ Սարգսյանը հանդես եկավ աշխատանքային խմբի ստեղծման առաջարկությամբ, որտեղ ներառվեցին նաև ԲՀԿ ներկայացուցիչները: Այստեղ, իհարկե, ակնհայտ է Գագիկ Ծառուկյանին ուղղված ժեստը, որ ինքը, այսինքն՝ Սերժ Սարգսյանը, ընդդիմության հետ առանց Ծառուկյանի չի երկխոսի և Ծառուկյանին չի սպառնա լուսանցքում հայտնվելու հեռանկար: Ըստ ամենայնի, հենց այդ կարևոր մեսիջն էր նաև պարունակում աշխատանքային կոալիցիոն խմբի ձևավորման և հենց այդ պահին ձևավորման նախաձեռնությունը, որով հանդես եկավ Սերժ Սարգսյանը: Այսինքն՝ նա փաստացի վերհաստատեց իշխանության դե ֆակտո կազմը և նախանշեց, որ ընդդիմության հետ երկխոսության պարագայում ինքը դե յուրե շեղում չի կատարի այդ դե ֆակտո կազմից: Սակայն այս պարագայում հարցն այն է, թե արդյո՞ք Գագիկ Ծառուկյանը կհավատա Սերժ Սարգսյանին, կտեսնի բավարար երաշխիքներ, որ որոշակիորեն հանգստացնելով և զսպելով իր նախաձեռնողականությունը՝ Սերժ Սարգսյանը հետո հերթական անգամ նրան չի անտեսի ներքաղաքական գործընթացում: Դա երևի թե կերևա ԲՀԿ հետագա գործունեությունից՝ այն իմաստով, թե ինչպես կպահի իրեն ԲՀԿ-ն առաջիկայում. կշարունակի՞ արդյոք այն նախաձեռնողական թափը, որ հավաքել էր վերջին օրերին, կշարունակի՞ արդյոք հանրային տարբեր շերտերի հետ հանդիպումներն ու որոշակի ձևաչափեր նախաձեռնելու կամ ակնկալելու փորձերը:
Ըստ այդմ հնարավոր կլինի ասել, թե ինչքանով է Սերժ Սարգսյանին հաջողվել վստահություն ներշնչել Գագիկ Ծառուկյանի մոտ: Թեև, Ծառուկյանը գուցե նաև առաջնորդվի ռուսական հայտնի ասույթով` վստահիր, բայց ստուգիր: Այսինքն՝ վստահելով Սերժ Սարգսյանին, այդուհանդերձ Ծառուկյանը կարող է պարզապես մտածել իր իսկ անվտանգության երաշխիքների մասին, դրանք տեսնելով միայն նախաձեռնողականության և ակտիվության շարունակականության մեջ, քանի որ նա թերևս միայն այդպես կարող է Սերժ Սարգսյանին ստիպել գնալ փոխզիջումների, և նաև ընդդիմության հետ փոխզիջումների գնալիս էլ դա չանել ԲՀԿ հաշվին:
