«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է «Սասնա ծռեր» համահայկական կուսակցության քարտուղարության համակարգող Վարուժան Ավետիսյանը։
– Պարոն Ավետիսյան, «Սասնա ծռեր» համահայկական կուսակցությունը նախատեսում է հոկտեմբերին Ազատության հրապարակում հանրահավաքներ անցկացնել ու այդ մասին իրազեկել է Երևանի քաղաքապետարանին։ Ի՞նչ օրակարգով են լինելու հանրահավաքները, ինչո՞ւ ընտրեցիք շփման այդ մեթոդը։
– Մենք տարատեսակ մարտավարական խնդիրներ ունենք լուծելու, որոնց համար գործունեության և հասարակության հետ շփվելու այս ձևը արդյունավետ կլինի: Բացի այդ, մենք, ի տարբերություն մերժված ապազգային ու հանցավոր ռեժիմի ներկայացուցիչների, հեղափոխական Հայաստանում դեռևս զրկված ենք Հանրային հեռուստատեսությամբ մեր տեսակետներն արտահայտելու հնարավորությունից, ուստի հանրահավաքները կարող են մասամբ լրացնել այդ բացը: Իհարկե, հանրահավաքի մասին իրազեկումներն ընդամենը դրանց հնարավորությունն ապահովելու համար են: Իսկ հանրահավաքներ անցկացնելու որոշում կայացնելու դեպքում այդ մասին պաշտոնապես կհայտարարենք:
– Արդյո՞ք արտահերթ ընտրությունների անցկացումը մնում է Ձեր օրակարգում և կլինի նաև կազմակերպվելիք հավաքների ընթացքում ժողովրդին փոխանցվող ձեր ասելիքներից մեկը։
– Մեզ համար արտահերթ ընտրությունները վերջին, եզրափակիչ քայլն են, որ պետք է ավարտին հասցնեն հեղափոխության ընթացքը: Մի ընթացք, որ պետք է շարունակվի ռեժիմի գործունեության իրավաքաղաքական գնահատականով, դրա հիման վրա համապարփակ և ամբողջական անցումային արդարադատությամբ, քաղաքական, տնտեսական ու գործակալական լյուստրացիայով, իշխանությունը յուրացրած և պետությունը զավթած ՀՀԿ-ի և նրա արբանյակների գործունեության արգելքով, ապա՝ նոր Սահմանադրության և նոր Ընտրական օրենսգրքի և Կուսակցությունների մասին նոր օրենքի ընդունմամբ և միայն այդ ամենից հետո եզրափակվի արտահերթ ընտրություններով: Այլ կերպ ասած՝ եթե ռեժիմի մնացորդներն արտահերթ ընտրություններ են ուզում ռևանշի նպատակով, ընդ որում՝ իրենց օրոք ընդունված կեղծ Սահմանադրությամբ և ընտրակարգով, ապա մենք արտահերթ ընտրությունները պատկերացնում ենք առանց իրենց և իրենց դրոշմը կրող անցյալի էջը փակելու նպատակով:
– Նախատեսվո՞ւմ են արդյոք վարչապետի հետ հանդիպումներ, ի՞նչ եզրահանգման եք եկել կայացած հանդիպման ընթացքում, որն այդքան շատ քննարկվեց մամուլում։
– Արդեն կայացած հանդիպման վերաբերյալ մեր եզրահանգումները բազմիցս ներկայացրել ենք: Դրանց էությունն այն է, որ վարչապետի և քաղաքական ուժերի, հատկապես՝ հեղափոխական վարչապետի և հեղափոխական ուժերի միջև հանդիպումները պետք է լինեն պարբերական ու ծառայեն կառուցողական համագործակցության նպատակին: Ուստի վարչապետի հետ մեր հանդիպումները պետք է շարունակական լինեն: Իրավիճակը կհուշի, թե կոնկրետ երբ տեղի կունենա հաջորդ հանդիպումը:
– Ի՞նչ դիտարկումներ ունեք Հայաստանում անցկացված ԵԱՏՄ գագաթաժողովի, հատկապես Պուտինի՝ Երևան այցելության, վարչապետ Փաշինյանին պաշտոնական այցով Ռուսաստան հրավիրելու մասին։ Տեսնո՞ւմ եք արդյոք հայ–ռուսական հարաբերություններում փոփոխություններ։
– ԵԱՏՄ-ն չի կարող ապագա լինել մեզ համար: Հայաստանը պետք է այլ ուժային կենտրոնների հետ համագործակցության զարգացմամբ հաղթահարի Ռուսաստանից միակողմանի կախյալությունը և դիվերսիֆիկացնի իր արտաքին հարաբերությունների համակարգը: Մեր կենսական ազգային շահերի հաշվին Ադրբեջանի և Թուրքիայի հետ Ռուսաստանի ռազմավարական գործընկերությունը նույնպես շատ առումներով Մոսկվայից մեր կիսագաղութային կախյալության հետևանք է: Մենք լռում ենք և համաձայնում, այդ պատճառով Մոսկվան անտեսում է մեր շահերը: Ասվածը վկայում է, որ դեռ վաղ է խոսել հայ-ռուսական հարաբերությունների փոփոխության մասին: Թերևս ԵԱՏՄ վերջին գագաթաժողովի ընթացքում Նիկոլ Փաշինյանի որոշ ինքնիշխան կեցվածքը ինչ-որ բան հասկացրեց Կրեմլին, սակայն դա շատ քիչ էր սայլը տեղից շարժելու համար: Իսկ Վլադիմիր Պուտինը չէր կարող չմասնակցել երևանյան գագաթաժողովին, որովհետև այդպիսի ցուցադրական դեմարշը կնպաստեր հայկական սուբյեկտի ձևավորման գործընթացին: Մինչդեռ մեր մասով Կրեմլի ռազմավարության հիմնական նպատակը հայկական սուբյեկտի ձևավորման խափանումն է կամ առնվազն դրա կասեցումը: Կրեմլը տեսնում է Հայաստանի արտաքին քաղաքականության փոփոխության հավանականության միտում, այդ պատճառով էլ ձգտում է հնարավորինս չեզոքացնել այն: Ուստի Նիկոլ Փաշինյանը պետք է իր քայլերը, այդ թվում՝ մոսկովյան պաշտոնական այցը, կատարի այդ նպատակին հակադարձելու հրամայականի հաշվառմամբ: Մասնավորապես՝ անհրաժեշտ է ռուսական կողմին ներկայացնել ապազգային և հանցավոր ռեժիմի օրոք մեզանից խլված ռազմավարական ենթակառույցներն ու օբյեկտները, այդ թվում՝ գազի բաշխիչ համակարգը ՀՀ ազգային վերահսկողությանը վերահանձնելու, ինչպես նաև գազի մատակարարման վերաբերյալ ՀՀ-ի հետ կնքված ստորացուցիչ պայմանագրերը վերանայելու խնդիրը բանակցությունների միջոցով լուծելու պահանջներ: Քանի որ ստեղծվել է մի իրավիճակ, երբ առանց այդ քայլերի հնարավոր չէ մեր տնտեսությունը տեղից շարժել և մեղմել մեր կեղեքված ժողովրդի սոցիալական հոգսերը: