Մեղադրանք է առաջադրվել պաշտպանության նախկին նախարար Վիգեն Սարգսյանին։ Տեղեկությունն այս իհարկե տարակուսանք է առաջացնում, չէ՞ որ Վիգեն Սարգսյանը իր պաշտոնավարման ամբողջ ընթացքում խոսում էր բանակն էլ ավելի զորեղացնելու, բանակի շուրջը համախմբվելու և բազմաթիվ այլ վեհ ռազմահայրենասիրական թեմաների մասին: Իրեն անհամաձայնություն հայտնողներին էլ պիտակում էր որպես դավաճան, բանակի թշնամի, ու դասալիք: Հերոսական մեր սպարապետն ամբողջ օրը գումար էր խնդրում այս կամ այն զինվորի բուժման համար։ Եվ այնպիսի ինքնավստահությամբ էր բեմադրում այդ կրկեսը, որ երբեմն չհավատացողներն էլ սկսում էին հուզվել՝ փորձելով մոռանալ Մոնումենտի՝ գեներալների առանձնատների մասին։
Բայց բանից պարզվում է, որ այս բարի և ողորմած մեր ոչ վաղ անցյալի սպարապետը չարաշահումներ է թույլ տվել՝ հսկայական վնասներ հասցնելով կարիքավոր զինծառայողների իրավունքներին։ Փաստորեն, ՀՀ ԶՈւ-երում սերժսարգսյանական հրաշամանուկը, բարեգործական բեմադրություններից ու անբովանդակ Ազգ-բանակ կոնցեպտից անդին, հսկայական վնասներ է հասցրել ՀՀ բանակին։ Ի՞նչ է սա, եթե ոչ պարզ երեսպաշտություն։ Մի՞թե կարելի է հենց այս հանդգնությամբ և ինքնավստահությամբ թքել Հայաստանի Հանրապետության երեսին, խոսել արժեքների մասին, բայց հաջորդ քայլափոխին արժեզրկել ու ցեխոտել այդ նույն արժեքները։
