Ինչպես գրում է թուրքական Hurriyet թերթը, գործնական լուրջ խնդիրներ են առաջացել Լիսաբոնի գագաթնաժողովից հետո, որում ՆԱՏՕ անդամ երկրների ղեկավարներն ընդունել են համատեղ հակահրթիռային համակարգ ունենալու ծրագիրը, որը Թուրքիան ընդունել է մեծ դժկամությամբ:
Թուրքիայի համար հիմնական խնդիրից մեկն այն է, որ այդ երկիրը սեփական օդային պաշտպանությունն ապահովելու համար ձգտում է գնել հեռահար հրթիռային համակարգեր, որոնք Թուրքիային հնարավորություն կտան օդային պաշտպանություն իրականացնել նաեւ ցածր տարածությունների վրա: Մի քանի միլիարդ դոլար արժողությամբ այս պայմանագիրը ձեռք բերելու համար պայքարում են ռուսական եւ չինական, ինչպես նաեւ ամերիկյան եւ եվրոպական ընկերություններ: Սակայն ԱՄՆ-ը եւ ԵՄ-ն ընդդիմանում են չինական եւ ռուսական այս ընկերությունների հնարավոր ներգրավվածությանը: Լիսաբոնում ընդունված ՆԱՏՕ-ի ծրագրով` Դաշինքը պատրաստվում է Թուրքիայի տարածքում տեղադրել X-ծածկույթով ռադարներ, որոնք թույլ կտան արագ հայտնաբերել տարածաշրջանում բաց թողնված հրթիռները: Թուրքական օդային պաշտպանության արդիականացման համար պայքարում են ամերիկյան Lockheed Martin եւ Raytheon ընկերությունները` PAC-3 համակարգերով, ռուսական Ռոսօբորոնէքպորտը` С-300-ով, չինական China Precision Machinery Export-Import Corp. ընկերությունը, որն առաջարկում է HQ-9 համակարգը, ինչպես նաեւ իտալա-ֆրանսիական Eurosam-ը` Aster 30 համակարգով: Թուրքական կողմի որոշումը կլինի հաջորդ տարվա սկզբին:
Թուրքական մի պաշտոնյա ասել է, որ «Ամերիկյան պաշտոնյաներն արդեն հայտնել են թուրքական կողմին, որ ոչ նատոական տարրերը կարող են համատեղելիության լուրջ խնդիրներ առաջացնել Դաշինքում»: Իսկ թուրքական մի փորձագետի կարծիքով` Արեւմուտքի մտահոգությունները կապված են ինչպես պաշտպանական, այնպես էլ առեւտրային մտահոգությունների հետ. «Նրանք պարզապես չեն ցանկանում, որ Թուրքիան ընտրի Ռուսաստանին կամ Չինաստանին, եւ նրանց մտահոգության մի մասը առնչվում է կոմերցիոն խնդիրներին»: Իր հերթին Թուրքիայի պաշտպանության նախարար Վեջդի Գյոնուլը վերջերս հայտարարել էր, որ ՆԱՏՕ-ի պաշտպանական հակահրթիռային համակարգը քննարկելիս Թուրքիայի համար կարեւոր գործոն է լինելու նաեւ այն, թե այդ «վահանը» ֆինանսապես որքան ձեռնտու կլինի թուրքական կողմին: Ավելի պարզ լեզվով ասած` նախարարը ցանկացել է հասկացնել, որ ամերիկյան կամ եվրոպական պաշտպանական համակարգերը գնելիս թուրքական կողմը ակնկալում է լուրջ զեղչեր: Չնայած ըստ ՆԱՏՕ-ի հակարթիռային համակարգի ստեղծման մասին ծրագրի` այդ կազմակերպությունը չի մասնակցելու ազգային հակաօդային պաշտպանության համակարգերի ստեղծմանը եւ արդիականացմանը, այնուամենայնիվ, Թուրքիան ակնկալում է, որ Միացյալ Նահանգները կսուբսիդավորեն թուրքական համակարգը:
Սակայն, ըստ թերթի, ՆԱՏՕ-ի հակահրթիռային համակարգի հետ կապված որոշումները պետք է արագ կայացվեն: Թուրքական կողմից կան որոշ զիջումներ այս հարցում: Թեպետ Իրանի ընդգրկումը պոտենցիալ վտանգների շարքում դեռ մնում է օրակարգում, այնուամենայնիվ, Թուրքիան զիջել է հակահրթիռային համակարգի կառավարման հարցում: Եթե նախկինում թուրքական կողմը պնդում էր, որ Թուրքիայի տարածքում այդ համակարգի կառավարումը պետք է իրականացնի թուրքական կողմը, ապա երկուշաբթի վարչապետ Էրդողանն ասել է, որ «ղեկավարումը պետք է լինի ՆԱՏՕ-ի կողմից»:
