Անկախության հռչակումից անցել է գրեթե երեք տասնամյակ, եթե հետահայաց գնահատենք, ինչո՞ւ էր այն այդքան անհրաժեշտ, ինչո՞ւ էր կենսական և ինչո՞վ էր առնձնահատուկ մեզ համար: «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում անդրադառնոլով այս հարցին՝ գրող, թարգմանիչ, ՀՀ մշակույթի նախկին նախարար Հակոբ Մովսեսը նշեց. «Անկախությունը ժողովուրդների կյանքում քաղաքական հասկացություն լինելով, նաև գոյաբանական հասկացություն է: ժողովուրդները գոյություն ունեն այնքանով, որքանով ունեն իրենց համայնքային գիտակցական կյանքը անկախ կազմակերպելու հնարավորություն, դրա համար նրանք պայքարում են դարերով, կա՛մ հասնում են դրան, կա՛մ չեն հասնում: Մեզ համար նույնպես այդ նշանակությունն ունի… Անկախությունը մեր ճակատագիրն ու բախտն է»:
«Մեր պատմությունը հավաստում է՝ մենք անկախության տեսլական ունեցող ժողովովուրդ ենք, և փա՛ռք Աստծո, մենք գտել ենք այն,- նշեց մեր զրուցակիցը: Նրա դիտարկմամբ՝ մեր պատմության ընթացքում եղել են օբյեկտիվ և սուբյեկտիվ գործոններ, որոնք խոչընդոտել են մեր պետականաշինությունը: «Հարցերի հարցը՝ հայը կարո՞ղ է պետություն կառուցել: Մեր պատմությունն ասում է՝ այո՛, կարող է կառուցել, եթե ինքն իրեն (ուրիշների թույլտվության մասին չեմ խոսում) թույլ տա ամբողջ պոտենցիալով մտնել այդ գործի մեջ»,- ընդգծեց Հակոբ Մովսեսը՝ հավելելով, որ այլ բան է, որ երբեմն պետությունն անձնական շահերի համար է օգտագործվում:
Անկախություն ասելով՝ հասկանում ենք ինքնիշխան պետություն: Արդյո՞ք հանրային և պետական գործունեության մակարդակում Հայաստանի ինքնիշխանության գիտակցումը հստակ ընդգծվում է: Ի պատասխան այս հարցի՝ Հ. Մովսեսը նշեց. «Դեռևս ոչ: Ինքնիշխանությունը ենթադրում է ոչ թե աշխարհից մեկուսացվածություն և կամայականություն, այլ ենթադրում է, որ ամեն ինչ արվում է՝ ժողովրդի շահերը նկատի ունենալով. դա է ինքնիշխանությունը»:
«Հնարավոր է աշխարհաքաղաքական այս միջավայրում ամենախոհեմ տարբերակներն ընտրել հնարավորինս ավելի մեծ ինքնիշխանություն ունենալու համար»,- նշեց մեր զրուցակիցը՝ հավելելով, որ աշխարհում բացարձակ ինքնիշխան պետություններ գոյություն չունեն:
Մանրամասն՝ տեսանյութում:
