Հրաժարականից հետո Արթուր Վանեցյանի հրապարակային ելույթներում քաղաքական շանտաժի բաղադրիչն ընդգծված է։ Օրինակ՝ երեկ, երբ նա Թբիլիսիից հերքել է ԲՀԿ անդամ դառնալու իր մտադրություններին վերաբերող լուրերը, բառացիորեն ասել է․ «․․․ եթե մի քիչ էլ շատ միֆեր գրեն իմ մասին՝ կարող է ավելի շուտ խոսեմ, իսկ եթե հանգիստ թողնեն ինձ, ուրեմն հանգիստ կշարունակեմ իմ կյանքը»:
ԱԱԾ նախկին տնօրենն, ըստ էության, շանտաժ է անում Նիկոլ Փաշինյանին՝ վերջինիս հասկացնելով, որ որոշակի իրավիճակում կարող է անգամ քաղաքականությամբ զբաղվել։
Սակայն ավելի արտառոց երևույթ, քան պաշտոնից Վանեցյանի հրաժարականի հայտարարությունն էր՝ դժվար է գտնել։
ԱԱԾ-ն վարչապետին կից կառույց է ու ավելորդ է արձանագրել, որ ԱԱԾ տնօրենը ոչ թե քաղաքականություն մշակող, այլ իրականացնող սուբյեկտ է։ Կարծում ենք՝ այս աքսիոմը գիտակցվել է անգամ Վանեցյանի կողմից, ու եթե նույնիսկ նա համաձայն չէր Նիկոլ Փաշինյանի վարած քաղաքականության հետ, ապա սպայի պատիվը ենթադրում էր անաղմուկ հեռացում՝ առանց քաղաքական գնահատականների, որոնց հնչեցումը ԱԱԾ դեռ գործող տնօրենի կողմից կարող էր ընկալվել որպես հեղաշրջման նախապատրաստության կամ դավաճանության ակտ։ Սպայի պատիվը ենթադրում է հարգանք Գերագույն գլխավոր հրամանատարի ու սահմանադրական կարգի հանդեպ, ինչն առնվազն ենթադրում էր, որ Վանեցյանը պետք է ձեռնպահ մնա քաղաքական հայտարարությունից՝ գոնե մինչև այն պահը, քանի դեռ նախագահը չէր ստորագրել նրա ազատման հրամանագիրը։
Ավելին՝ անթույլատրելի էր Արթուր Վանեցնայի «ընդդիմադիր բենեֆիսը» կազմակերպել ԱԱԾ կայքում, որովհետև ստացվում է՝ ոչ թե տնօրենը կամ ծառայության առանձին պաշտոնյա, այլ ամբողջ համակարգն է հակադրվում վարչապետին ու նրա քաղաքականությանը։ Սա իրապես արտառոց փաստ է։
Եթե համարենք, որ Վանեցյանը միտումնավոր է ԱԱԾ կայքում տեղադրել իր հայտարարությունը, ապա ստացվում է՝ գործ ունենք դավաճանության դրսևորման հետ, համենայնդեպս՝ դժվար է այլ կերպ գնահատել գործողությունը, որը միտված է նրան, որ հատուկ ծառայությունները հակադրվեն երկրի ղեկավարին։
Իսկ գուցե Վանեցյանն ավելի հեռուն գնացող նպատակներ է ունեցել ու փորձել է երկրում պետական հեղաշրջում իրականացնել։ Ինչքան էլ փորձենք անտեսել ակնհայտ փաստը՝ նրա հրաժարականի հայտարարությունն ավելի շատ նման է խռովության կոչի։ Երբ ընդդիմախոսությունն արտահայտվում է ոչ լեգալ ճանապարհներով, ապա դրանից ակնհայտորեն հեղաշրջման հոտ է փչում, մանավանդ որ Արթուր Վանեցյանի հրապարակային հայտարարության տեքստում հակահեղափոխական արտահայտությունների պակաս պարզապես չկար։
Քաղաքականության մեջ շատ կարևոր է, այսպես կոչված, լեզվամտածողության, տերմինների ասոցացումը։ Իր հրաժեշտի խոսքում Արթուր Վանեցյանն իրեն օտարեց հեղափոխության թիմից ու մի հարթության վրա դրեց ռևանշիստների, նախկինների հետ, ու հասարակությունն այլևս քիչ է հավատում Վանեցյանի հերքումներին, նրա պնդումներին, թե ինքը որևէ առնչություն Միքայել Մինասյանի հետ կամ կուսակցական դառնալու մտադրություն չունի։