Դատելով Ամուլսարի հանքի ճանապարհը բացելու վերաբերյալ վարչապետի կոչին առաջին արձագանքներից՝ հարկ է նկատել, որ հանրության մի զգալի մասին վարչապետի փաստարկն ու կոչը չի համոզել: Մյուս կողմից՝ անկասկած է, որ Հայաստանում կան շրջանակներ, որոնք Ամուլսարի կամ Հայաստանի մասին ցանկացած առիթ օգտագործելու են դիմադրությունը հնարավորինս մարդաշատ դարձնելու համար: Ըստ այդմ՝ գլխավոր խնդիրը շարունակում է մնալ այն, թե ինչ է շահում կամ կորցնում Հայաստանը այս կամ այն որոշումից և ինչ ռիսկեր կան այս կամ այն որոշման դեպքում, որոնք պետք է կառավարվեն: Իսկ այդ մասին տեղեկատվությանը տիրապետում է վարչապետ Փաշինյանը կամ բավականին սահմանափակ թվով անձանց շրջանակ, ընդ որում՝ խոսքն այս ընթացքի մասին չէ, այլ հարցի գործնականում ամբողջ պատմության, որն ամենևին հարթ չի զարգացել անգամ նախկին իշխանության շրջանում:
Թեմայի շուրջ «Առաջին լրատվական»-ի հետ քննարկմանը մասնակցեցին վերլուծաբան Գառնիկ Գևորգյանը, «Քաղաքացու որոշում» կուսակցության գործադիր մարմնի անդամ Հայկ Սահակյանը և կառավարման հարցերի փորձագետ Սերոբ Անտինյանը:
«Հասարակության մեջ շատ են այն շերտերը, որոնք օգտագործելու են այս առիթը, և մտահոգված չլինելով ո՛չ Ամուլսարով, ո՛չ բնապահպանական խնդիրներով՝ պարզապես փորձելու են այդ ամենը ծառայեցնել այլ շահերի ու նպատակների. «Շատ դժվար է սահմանազատել իրական բնապահպաններին, Ամուլսարի պաշտպաններին այդ առիթն օգտագործողներից՝ հատկապես որ կա մանիպուլյացիոն ռեսուրս, կա հուզական ֆոն, ինչը իշխանությանը դրել է անհարմար կացության մեջ: Ըստ էության՝ սա պոպուլիստական իշխանության ոչ պոպուլիստական որոշումն էր, որը իշխանությունն ստիպված է կայացրել՝ հաշվի առնելով օբյեկտիվ իրողությունները… Կան իրողություններ, որոնք ստիպել են Փաշինյանին կայացնել այս որոշումը»,- նշեց Գառնիկ Գևորգյանը: Նա նաև հավելեց, որ Փաշինյանն ի սկզբանե սխալ է վարվել այս որոշումը մեկ տարի հետաձգելով. «Այն ժամանակ էլ ակնհայտ էր, որ հանքը շահագործվելու է, պոպուլիզմին տուրք տալով՝ որոշումը հետաձգվեց»:
Հայկ Սահակյանի դիտարկմամբ՝ մեկ տարի առաջ Փաշինյանը և կառավարությունը չէին տիրապետում Ամուլսարի խնդրի էությանն ամբողջությամբ, ուստի այն ժամանակ դեռևս չէր կարող որոշում լինել հանքի շահագործման վերաբերյալ: Քաղաքագետի կարծիքով՝ հանքը չի շահագործվելու. «Եվ հանքը չշահագործելուց չենք տուժի, ընդհակառակը՝ կշահենք և՛ որպես հանրույթ, և՛ որպես պետություն»:
Սերոբ Անտինյանի խոսքով՝ Ամուլսարի հարցի արժեքը մեծ է և այն ահագնանում է հեղափոխությունից հետո ստեղծված օբյեկտիվ իրողությամբ, երբ հասարակությունն արթնացել է և ակտիվ մասնակցության հայտ է ներկայացնում քաղաքական որոշումների կայացմանը: Այս առումով հարցն ավելի է բարդացել»: Կառավարման փորձագետի կարծիքով՝ քանի որ ցանկացած հեղափոխություն ֆորս-մաժոր է, հենց հեղափոխությունից անմիջապես հետո պետք էր չեղարկել պայմանավորվածությունները, և միջազգային գործընկերների համար էլ դա հասկանալի կլիներ»:
Մանրամասն՝ տեսանյութում:
