Ընդհանուր իրավասության դատավոր Աննա Դանիբեկյանը նշանակել է Ռոբերտ Քոչարյանի, Յուրի Խաչատուրովի, Արմեն Գևորգյանի և Սեյրան Օհանյանի մասով մարտիմեկյան գործի դատական առաջին նիստի օրը՝ սեպտեմբերի 12: Ընդ որում հատկանշական է այն, որ դատավոր Դանիբեկյանը միանգամից նշանակել է դատական նիստի օր՝ առանց խափանման միջոցի փոփոխության հարց քննարկելու նիստերի:
Աննա Դանիբեկյանի որոշումը թերևս հնարավոր է դիտարկել սեպտեմբերի 3-ին ՍԴ-ում մեկնարկած Ռոբերտ Քոչարյանի պաշտպանների դիմումի քննությանը տված պատասխանի համատեքստում: Պաշտպանները, ինչպես հայտնի է, վիճարկում են Ռոբերտ Քոչարյանի խափանման միջոցի օրենսդրական հիմքերը: Եվ ահա, Սահմանադրական դատարանում այդ հարցի քննության մեկնարկին զուգահեռ տեղեկություն է տարածվում դատավարության մեկնարկի օրվա մասին դատավորի որոշման վերաբերյալ:
Մյուս կողմից՝ սա ՍԴ-ում մեկնարկած քննարկման պատասխան դիտարկել հնարավոր է թերևս պայմանականորեն, որովհետև դատավարությունն այսպես թե այնպես, վաղ թե ուշ պետք է սկսվեր՝ անկախ այն բանից, թե ինչ որոշում է կայացնելու Սահմանադրական դատարանը: Եվ այժմ փաստացի ստացվում է, որ ինտրիգն այն է, թե Ռոբերտ Քոչարյանն ինչ կարգավիճակով է մասնակցելու դատավարությանը՝ կալանավորի՞, թե՞ մասնակցելու է ազատության մեջ գտնվելով՝ ՍԴ որոշման շնորհիվ: Սակայն պետք է թերևս արձանագրել, որ խոշոր հաշվով էականն այդ հարցը չէ, այլ բուն դատավարության մեկնարկն ու դրա հնարավորինս առարկայական ընթացքը:
Ինչպես ամիսներ առաջ հայտարարել էր գլխավոր դատախազը, այս դատավարությունը լինելու է աննախադեպ, և դրանով տարբեր կարգավիճակներով անցնելու են Հայաստանի հետանկախական շրջանի երեք նախագահներն ու գրեթե բոլոր բարձրաստիճան պաշտոնյաները: Մեծ հաշվով, դատավարությունը լինելու է, այսպես ասած, Հայաստանի նախկին իշխող համակարգի դատավարությունը, երբ հանրությունը հնարավորություն է ստանալու այս կամ այն ձևաչափով հնչեցնել և ստանալ անցնող մեծ շրջափուլի վերաբերյալ այն հարցերը, որոնք կուտակվել են այս ընթացքում՝ Մարտի 1-ի ողբերգական առիթով, բայց թերևս ոչ միայն անմիջականորեն Մարտի 1-ի վերաբերյալ:
Այսինքն՝ սեպտեմբերի 12-ին կարող է մեկնարկել Հայաստանի նախկին իշխող համակարգի կամ հետանկախական շրջանի, այսպես ասած, «ռենտգեն ախտորոշման» գործընթացը, և շատ կարևոր, հանրային գերխնդիր է, որպեսզի այդ գործընթացը զերծ մնա քաղաքական տարբեր խմբերի միջև հարաբերությունների պարզումից և իրականում վերածվի հանրային շահը սպասարկող գործընթացի:
Եթե հանրությունը, Հայաստանի հասարակական-քաղաքական կյանքը կանգնում է դրանով անցնելու անհրաժեշտության առաջ, ապա հույժ կարևոր է, որպեսզի այդ անցումը լինի լիարժեք, սպառիչ, համոզիչ, փաստարկված և ամբողջական, դրա շնորհիվ ի վերջո ամբողջապես նոր հարթության մեջ հայտնվելու և հասարակական-քաղաքական նոր իրավիճակ ձևավորելու համար, որտեղ անցյալին առնչվող տարաբնույթ մանիպուլյացիաները եթե չեն զրոյացվի ամբողջապես, ապա կչեզոքացվեն հնարավորինս՝ ազատելով հանրային կյանքը տարատեսակ միֆերից, լեգենդներից, կեղծ հերոսներից, կուռքերից և այդօրինակ այլ «մոնումենտներից»:
Լուսանկարը՝ Photolure-ի