«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցը Պահպանողական կուսակցության նախագահ Միքայել Հայրապետյանն է։
Պարոն Հայրապետյան, Սահմանադրական դատարանը սեպտեմբերի 3-ին նիստ է անելու եւ քննարկելու է Քոչարյանի դեմ առաջադրած մեղադրանքների սահմանադրականությունը։ Ձեր կարծիքով, ի՞նչ զարգացումներ կարելի է ակնկալել այդ գործով։
Եթե որոշված է, որ պարոն Պուտինն իրոք գալու է Երևան, ապա այդ դեպքում պարոն Քոչարյանն ազատության մեջ է լինելու: Քիչ հավանական է, բայց չի բացառվում, որ պարոն Քոչարյանն այդ ժամանակ նաև բանտում գտնվի. այդ դեպքում ուրեմն գործ ունենք անձամբ պարոն Պուտինի աննախադեպ աջակցության հետ, որը ցուցաբերվում է պարոն Փաշինյանին: Իսկ եթե ռուս-թուրքական այլ պայմանավորվածություններ և փոխադարձ պարտավորվածությունների կատարման ժամանակն է արդեն, ապա պարոն Քոչարյանի՝ բանտում մնալը լինելու է այն պատրվակը, կրկնում եմ՝ ընդամենը պատրվակը, որով հիմնավորվելու է ՌԴ նախագահի՝ ՀՀ այցի հետաձգումը կամ չեղարկումը: ՀՀ իշխանությունները կտան այդ պատրվակը, եթե իրենցից պահանջվի. ցավոք, այժմ արդեն դա կասկածից վեր է: Այսինքն՝ խնդիրն ամենևին էլ դատական որևէ օղակի մեջ չէ, այլ քաղաքականության: Հիմա միայն անհույս միամիտները կարող են կարծել, թե Հայաստանում դատարանները որևէ հարց են լուծում, այն էլ այսպիսի՝ տարածաշրջանային: Բազմիցս ասել և կրկնում եմ՝ պարոն Քոչարյանն ընդամենը դատապարտված գործիք է Մոսկվայի ձեռքին: Ըստ այսմ էլ՝ զարգացումները պայմանավորված են լինելու ոչ թե ՀՀ որևէ դատարանի որոշմամբ, այլ քաղաքական որոշմամբ: Տա Աստված, որ այդ քաղաքական որոշում կայացնելու լիազարված անձինք փոքր-ինչ կամք դրսևորեն և ելնեն բացառապես հայրենիքի շահից:
Եթե ՍԴ-ն Քոչարյանի օգտին որոշում կայացրեց, ներքաղաքական իրավիճակը կարող է սրվել։ Ի՞նչ ելքեր կան այդ պարագայի համար։
Կրկնեմ, իրավիճակի սրումը ոչ մի կերպ չի կարող պայմանավորվել ո՛չ դատարանի որոշմամբ, ո՛չ էլ քաղաքական կյանքից դուրս դրված քաղաքական ուժերով: Ո՞վ է լինելու այդ սրողը (համեմատել՝ «Ո՞վ է այն տղամարդը» թևավոր խոսքի հետ): Թե՛ սրացումները, թե՛ հանդարտեցումները միշտ էլ հրահանգվել են Մոսկվայից: Իսկ թե Մոսկվան այս անգամ ի՛նչ պրոյեկտ ունի, տեղեկացված կլինեն երևի մեկ ձեռքի մատների վրա հաշվելիք անձինք: Համարժեք ելքերը կախված կլինեն հանրային միակամության և ոգեղենության մակարդակից, որը կարող է ապահովել անձնուրաց ու բանիմաց այն էլիտան, որը կարող է ծնվել ի հեճուկս նախորոշվածի:
Դատարանն այս օրերին կալանավորեց ֆինանսների նախկին նախարար Գագիկ Խաչատրյանին եւ նրա եղբորորդուն։ Ինչո՞ւ նախկին ռեժիմի մյուս կարկառուն ներկայացուցիչների դեմ քրգործեր չեն հարուցվում, արդյո՞ք կհասնի նաեւ նրանց հերթը։
Մշուշոտ է այն ժողովրդի ապագան, որի սպասումների հերթը ոչ թե իդեալներն են, այլ թշվառ ու հարստահարիչ որկրամոլների դեմ քրգործերի հարուցումը: Գործերի հարուցմանը պետք է վերաբերել որպես բնականոն և ընթացակարգային երևույթ՝ միտված ընդամենն արդարադատության իրականացմանը: Իսկ եթե վերաբերում ենք որպես սպասում, ապա մեր ժողովրդին նետում ենք «Հաց և տեսարաններ» վաղուց փորձարկված ստոր շրջապտույտի մեջ՝ դատապարտելով երբևէ արժանապատիվ ու արդիական պետություն չունենալու:
Նախկին իշխանությունները, բնականաբար, կատաղի դիմադրելու են՝ օգտագործելով իրենց ունեցած ռեսուրսները։ Արդյո՞ք Նիկոլ Փաշինյանի կառավարությանը հաջողվում է արդյունավետ կերպով պայքարել նախկինների դեմ, նաեւ իրականացնել տրված խոստումները։
Եթե Նիկոլ Փաշինյանի կառավարության խնդիրը նախկինների դեմ արդյունավետ պայքարելն է, ապա մեր պետության նավը խորտակման է դատապարտված: Ոչ թե նախկինների դեմ է պետք պայքարել, ինչը միայն ընտրովի շնաձկների պարագայում ենք տեսնում, այլ նախկին պետականավարման: Այսինքն՝ ոչ թե Քոչարյանի դեմ է պետք պայքարել, այլ քոչարյանիզմի (թեև մեծ մեղք եմ գործում՝ այդ մարդու անվան հետ կապելով արատավոր համակարգը. նա ընդամենը դրա հաջողակ ու երևացող դեմքն է եղել), այլապես այսօր կամ վաղն իրենք են դարձել կամ դառնալու նոր քոչարյաններ: Տրված խոստումների ամբոխահաճ մասը այս կամ այն կերպ կատարվում է. թեև սելեկցիոն, բայց բռնում են, քարկոծում են, հայհոյում են, ֆինանսապես փոքր-ինչ թափ են տալիս և այլն: Իսկ խոստումների այն մասից, եթե իհարկե այդպիսիք Դուք գիտեք, որոնք խորքային են ու վերաբերում են պետականության հիմնադրույթներին, կարելի է միշտ էլ խուսափել՝ պատճառաբանելով իրադրության փոփոխությամբ կամ համեմատաբար ազնիվ 400 այլ պատճառաբանությամբ: Պարզապես երկիրն է ափսոս:
