Վարչապետի, պաշտոնյաների, պատգամավորների, փորձագետների և «Լիդիան» ընկերության ներկայացուցիչների մասնակցությամբ Լիբանանի «Էլարդ» ընկերության փորձագետների հետ Ամուլսարի հարցի վերաբերյալ տեսակամուրջը առավել սրեց ինտրիգը, թե ինչ է լինելու շրջակա միջավայրի նախարարության որոշումը Ամուլսարի ՇՄԱԳ հետ կապված՝ լինելո՞ւ է նոր ՇՄԱԳ, թե՞ ոչ: Եթե չի լինելու, ապա նշանակում է, որ հարցը մտնում է եզրափակիչ՝ սուր փուլ: Կամ հանքը շահագործվում է և սկսում է դրա դեմ պայքարի լարված շրջանը՝ անկանխատեսելի հետևանքով, կամ հանքը չի շահագործվում և գալիս է «Լիդիանի» բողոքարկման հեռանկարի ռիսկը՝ Հայաստանի համար առնվազն մի քանի հարյուր միլիոն դոլարի տուգանքներով: Եթե լինում է նոր ՇՄԱԳ, ապա դա նշանակում է հարցի որոշակի սառեցում, մի քանի ամիս: Այդ ընթացքում, իհարկե, տեսականում մնում է «Լիդիան» ընկերության բողոքի հնարավորությունը՝ միջազգային արբիտրաժ, սակայն այստեղ արդեն հաջողության հնարավորությունը հարաբերական է, եթե ընթացքում լինի նոր ՇՄԱԳ-ը:
Այդ իրավիճակը բավականին ուշագրավ լույսի ներքո է Սահմանադրական դատարանում երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի գործի քննության զարգացումների ֆոնին, կամ դրանք են ուշագրավ Ամուլսարի շուրջ զարգացման ֆոնին: Հայտնի է, որ երկրորդ նախագահի խափանման միջոց կալանքի օրենսդրական հիմնավորումների սահմանադրականության հարցը ՍԴ-ն որոշել էր քննել օգոստոսի 29-ին, սակայն հետաձգեց մինչև սեպտեմբերի 3: Սա ուշագրավ է նրանով, որ սեպտեմբերի 4-ին ՇՄՊ նախարարությունը պետք է հայտնի ՇՄԱԳ ճակատագրի մասին: Աներկբա է, որ որոշումը պատրաստ կլինի մինչ այդ, ասենք՝ սեպտեմբերի 2-ին կամ 3-ին, եթե արդեն իսկ չկա որոշակիություն: Իսկ բանն այն է, որ երկրորդ նախագահի խափանման միջոցի թեմայով ՍԴ քննարկումը իր հերթին ունենալու է ներքաղաքական մեծ ռեզոնանս՝ այս կամ այն որոշման դեպքում:
Թեմատիկ առումով հարցերի մեջ չկա ուղիղ կապ, սակայն հենց այդ քաղաքական ռեզոնանսային ներուժի և նշանակության տեսանկյունից Ամուլսարի և ՍԴ-ում Ռոբերտ Քոչարյանի խափանման միջոցի հարցերի կապը բավականին շոշափելի և առարկայական է: Որովհետև, ինչպես Ամուլսարի դեպքում, ՍԴ պարագայում էլ իրավիճակը, կարծես թե, կարող է հասունացնել նոր իշխանության «քաղաքական դիլեման»՝ փակել ՍԴ-ն, թե՞ թույլ տալ դրա հետագա շահագործում: Որովհետև անցանկալի որոշման դեպքում այն կամ պետք է կատարվի, կամ ՍԴ-ն հայտարարվի «օրենքից դուրս»:
Մինչդեռ, այստեղ էլ կա «միջազգային արբիտրաժ»՝ դա Վենետիկի հանձնաժողովն է, որն ամիսներ առաջ ողջունելով դատական համակարգի վերափոխման Հայաստանի իշխանության կամքն ու մտադրությունը, այդուհանդերձ, շատ հստակ հորդորեց ճանաչել ներկայիս ՍԴ-ն և վերջ տալ անդամ-դատավոր «բառախաղին»՝ դա Վենետիկի բնորոշումն էր: Եթե Հայաստանի իշխանությունը չճանաչի ՍԴ-ն, ապա այստեղ «արբիտրաժի» հարց է առաջանում Վենետիկի հետ կապված: Ինչպիսին կարող է լինել Հայաստանի նոր իշխանության շանսը այդ արբիտրաժում, եթե իրադարձությունը ՍԴ հարցում էլ զարգանա այդ սցենարով: Այդ համատեքստում է հետաքրքիր, թե ինչպես են միմյանց փոխազդելու երկու հարցերը առաջիկա մի քանի օրերի «սպասման ռեժիմում»:
