ԱԺ պատգամավոր Արման Բաբաջանյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է.
Օրերս, մինչ մենք դեռ այսքան բուռն չէինք քննարկում ՝ Ամուլսարը հանք կդառնա, թե կմնա սար, հայտնի դարձավ, որ Շրջակա միջավայրի նախարարությունը դրական եզրակացություն է տվել քրեական հեղինակություն Մհեր Սեդրակյանի (Թոխմախի Մհեր) որդու` Դավիթ Սեդրակյանի հիմնադրած ընկերության նախագծին, որը երկրաբանական ուսումնասիրություն իրականացնելու Սյունիքի մարզի Նռնաձորի պղինձ-ոսկեբեր հանքերևակումում: Շրջակա միջավայրի նախարար Էրիկ Գրիգորյանը հաստատել է եզրակացությունը:
Մեկ այլ զավեշտալի լուր՝ Վայոց ձորի մարզպետարանը հուլիսի 29-ին դիմել է վարչական դատարան՝ «Գլաձոր համայնքը էկո-տնտեսական տարածք դարձնելու և համայնքում մետաղական հանքարդյունաբերությունը արգելելու վերաբերյալ» որոշումն անվավեր ճանաչելու պահանջով:
Հայտնի է, որ չնայած պոչամբարի վնասված պատվարի մասին բազմաթիվ ահազանգերին հուլիսի 1-ից վերսկսել է գործել Թեղուտի հանքավայրը։
Իշխանությունը ինտենսիվ կերպով ջանում է վերաբացել Ալավերդու պղձաձուլարանը։
Սյունեցիները չեն հասցնում ուշքի գալ տարածաշրջանի էկոլոգիական աղետից, իսկ Քաջարանի կոմբինատը աշխարհի խոշորագույն պոչամբարերից մեկի՝ Արծվանիկի պոչամբարի ընդլայնման մասին է մտածում։ Քննարկվում է ընդհուպ երկրորդ պոչամբարի կառուցման հնարավորությունը։
Ամուլսարի վերաբերյալ թերի, կեղծ և հնարավոր կոռուպցիոն բազմաթիվ ապացույցների առկայության պայմաններում հօգուտ Լիդիանի Հայաստանի կառավարության տրամադրվածությունը լուրջ անհանգստանալու առիթ է։
Այսու, կարող ենք արձանագրել, որ Հայաստանի հեղափոխական իշխանությունը չի հրաժարվում հանքարդյունաբերությունից։
Սա ցույց է տալիս Հայաստանի ոչ միայն տնտեսության, այլև տնտեսության զարգացման համար պատասխանատու անձանց մտքի թշվառությունը: Տնտեսության թշվառությունն ընդամենը այդ մտքի թշվառության հետևանքն է: Դիվերսիֆիկացիայի, նորարարության, ինովացիաների, տեխնոպարկերի և այլ երևույթների մասին տերմինաբանական անգիրները, որ պարբերաբար արտասանում են Հայաստանի իշխանության ներկայացուցիչները, իրական կյանքում վերածվում են պարզ առուծախի:
Ցավալիորեն, ահա այն, ինչը Հայաստանում համարվում է մտքի արգասիք հանդիսացող տնտեսական նոր քաղաքականություն:
