Նիկոլ Փաշինյանի ստեփանակերտյան հայտնի ելույթով համազգային քննարկման ներկայացվեց ռազմավարական նպատակադրումների աշխատանքային տարբերակը, նշվեցին խնդիրները, որոնք պետք է լուծվեն մինչև 2050թ.: Հայաստանի տնտեսության համար ռազմավարական առաջնահերթությունների թվում են 1,5մլն աշխատատեղի ստեղծումը, առնվազն 2,5 մլն մարդու զբաղվածությունը, ՀՆԱ-ի տասնհինգապատկումը, միջին աշխատավարձի յոթնապատկումը և այլն: Սակայն կան պնդումներ, որ շարունակելով ունենալ օլիգարխիկ տնտեսական համակարգ՝ չենք կարող ապահովել այն նպատակների իրականացումը, որոնք սահմանել է գործադիրի ղեկավարը:
Թեմայի շուրջ «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում անդրադառնալով այս դիտարկմանը, հանրային ֆինանսների կառավարման փորձագետ Հովհաննես Ավետիսյանը նշեց, որ տարիներ շարունակ մոնոպոլիստների կողմից գեներացվել են շատ մեծ տնտեսական ռեսուրսներ, և հիմա էլ նրանք շուկայում գերիշխող դիրք են զբաղեցնում. «Եթե նույնիսկ հիմա գրված և չգրված նախկին խաղի կանոնները չեն գործում, և տնտեսության տարբեր ոլորտներում ազատ են գործունեություն իրականացնելու համար, ապա հաշվի առնելով այդ մարդկանց գերիշխող դիրքը և ռեսուրսները՝ նորերի մուտքը շատ դժվար է: Բացի դրանից՝ ֆինանսական ռեսուրսները թանկ են, վարկերի տոկոսադրույքները՝ բարձր»:
Ավետիսյանի կարծիքով՝ հանքարդյունաբերությունը նույնպես խանգարող հանգամանք է, և այն, որ գնահատական չի տրվում, հանքերի շահագործման թույլտվությունը կասկածի տակ չի դրվում և չի կասեցվում գործունեությունը, չի համապատասխանում իշխանության հայտարարած ներառականության սկզբունքներին: «Հանքարդյունաբերությունը խոչընդոտում է տնտեսության զարգացմանը, եթե անգամ նպաստի ՀՆԱ-ի աճին»,- ընդգծեց Ավետիսյանը՝ հավելելով, որ պետք է մտածել, թե որ ուղղություններով հնարավոր կլինի զարգացնել տնտեսությունը:
«Քաղաքացու որոշում» կուսակցության գործադիր մարմնի անդամ Գարեգին Միսկարյանի դիտարկմամբ՝ վարչապետը նշել է թիրախները, բայց չի նշել այն ուղեցույցները, թե ինչպես հասնել դրանց. «Այսինքն՝ մարտավարությունը չկա:
Մարտավարությունը կլինի, օրինակ, օլիգարխիկ համակարգի վերացումը»:
Ավետիսյանի խոսքով՝ ներկա իշխանությունները խնդիրների լուծումը ձգձգում են: Նրա կարծիքով՝ խնդիրները լուծում կստանան, եթե նախկին իրավիճակին հստակ գնահատական տրվի և առաջարկվեն մեխանիզմներ, թե ինչ քայլերով ենք առաջ շարժվելու. անցումային արդարադատությունը այդպիսի քայլերից մեկն է. «Դա չի ենթադրում համերաշխություն. քաղաքացիները եղել են զոհի դերում, իսկ զոհի և հանցագործի միջև համերաշխություն չի կարող լինել»:
Մանրամասն՝ տեսանյութում:
