«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է ԱԻՄ առաջնորդ Պարույր Հայրիկյանը։
-Պարոն Հայրիկյան, 7 կուսակցություն հայտարարություն է տարածել դատաիրավական համակարգի շուրջ ստեղծված իրավիճակի հետ կապված։ Ձեզ հետ քննարկումներ չե՞ն եղել։
–Արամ Սարգսյանն ասում էր, որ քննարկումներ կան (խմբ. Դեմոկրատական կուսակցության նախագահ), հետո իմացավ, որ ես բացակայում եմ Երևանից։ Ասաց՝ պետք է Դաշնակցությունը տեղեկացնի, բայց ոչինչ չեմ իմացել, զանգ չի եղել, ես ամբողջությամբ անհասանելի չէի, չգիտեմ ինչն է պատճառը։
-Իրենց բարձրացրած հարցերի հետ կապված ի՞նչ մոտեցում ունեք։
-Այդ խնդրով թող իրենք զբաղվեն, ես ռազմավարական ու սկզբունքային մոտեցում ունեմ։ Իրենց բարձրացրած հարցը մի ոլորտի է վերաբերում, ճիշտ է՝ կարևոր ոլորտի, բայց իրենք չեն հասկանում, որ այս ամենի հիմքում բացարձակ ժողովրդավարությունն է։ Մնացած ինչով որ զբաղվում են՝ մարզանք է։ Իշխանությունը պետք է տալ ժողովրդին, իրենց բոլորին ու դասականներին մաղթում եմ տարրական գիտակցության հասունացում։ Ժամանակին էլ ստից հարցերով էին զբաղված, ես ասում էի՝ այդ բոլորը կարևոր է, բայց դրանք պետության հարցեր են, եկեք պետություն ստեղծենք։ Դաշնակցության լիդեր Մարուխյանն ասում էր՝ մենք փորձառու կուսակցություն ենք, նախ պետք է Հայաստանը տնտեսապես հզորանա, ես էլ ասում էի՝ նախ, Հայաստանը պետք է անկախանա։ Նույն իրավիճակն էլ հիմա է՝ ավելի մեծ մտավոր թափ չունեն ու կրկնվում է այն, ինչ 88 թվականի վերջում էր։ Մենք ասում էինք՝ անկախություն հանրաքվեի միջոցով՝ համատեղում էինք ժողովրդավարություն և ազգային բարձրագույն նպատակ, իսկ մեկն ասում էր՝ Ղարաբաղ, մեկը՝ էկոլոգիա, մեկը՝ տնտեսություն։ Նույնն էլ հիմա է՝ եթե չենք գալիս հիմնական գաղափարին, այսինքն՝ քաղաքացուն երկրի տերը դարձնելուն՝ ոչինչ չի ստացվի։ Նիկոլը մեզնից ընդօրինակել էր այդ գաղափարը, բայց չկարողացավ կամ չուզեց իրագործել։ Նույնն էլ սրանց մոտ է, երևի դա է պատճառը, որ մեզ չեն դիմել, Արամ Սարգսյանն ընդամենը միջնորդ էր։ Ես բոլորի ակտիվությունը ողջունում եմ, բայց մաղթում եմ բարձր գրագիտություն։
Եթե կգան իմ նշած գիտակցությանը՝ հույս կա, որ դեռ ազգ կդառնանք, չեն գա՝ կմնանք շարքային գնչուախառը, գաղթականախառը ցեղախումբ։
-Տպավորություն է, որ նրանք պարզապես ռևանշիստական նկրտումներ ունեն և ոչ թե կոնկրետ մտահոգվածություն այդ հարցերի շուրջ։
-Դա արդեն մասնավոր բան է, լավ կլինի՝ այդ մասին ես չխոսեմ։ Խոսում եմ սկզբունքային բարձր դիրքորոշման մասին, իսկ իրենք ընդամենը մի բանի մասին։ Վստահ ասում եմ՝ սխալ են անում, որ ռազմավարականից, մարտավարականից չեն գալիս։
-Դուք է՞լ եք կարծում, որ այս իշխանությունները դատական համակարգի վրա ճնշումներ են գործադրում։
–Փաստն այն է, որ դատական համակարգի վրա ճնշումներ չգործադրող հեղափոխականը մի քանի հարյուր հոգու ասաց գրոհել դատարանների վրա, դա խուլիգանություն է ու քրեական հանցագործություն։ Ես չեմ կարող ասել, որ իրենց փաստարկներում հիմնավոր բան չկա։ Եթե դու ուզում էիր, որ լիներ իսկապես հիմնավոր, անաչառ դատական համակարգ, ապա պետք է դու չլինեիր այն ձևավորողը, որովհետև դու ունես քո շահերը։ Ինչքան էլ քեզ սուրբ պատկերացնես, դու դու ես՝ բոլոր բացասական հակումներով։ Պետք է իշխանությունը տալ քաղաքացուն, մենք ձևն ասել ենք, իսկ իրենք իրենց բթամիտի տեղ են դրել։ Մի ապուշ՝ Հայրիկյան անունով, 50 տարի է՝ ասում է քաղաքացու, ազգի ինքնորոշում։
