Thursday, 28 03 2024
13:00
Ուկրաինական նոր օրենքը խտրականություն է դնում ռուսալեզուների, հայալեզուների ու գնչուների նկատմամբ
Քննչական կոմիտեի վետերանները հանդիպել են նորանշանակ քննիչներին
ԿԳՄՍ նախարարն ու Ֆրանսիայի դեսպանն այցելել են ակադեմիական քաղաքի տարածք
Անհրաժեշտ է անցկացնել հանրաքվե Խզմալյանի 3 առաջարկները
Ճանապարհային քարտեզն ազատագրման քարտեզ է. Ազատ Արշակյան
Գազայի գոտի մարդասիրական օգնություն հասցնելու համար մեզ Եգիպտոսի աջակցությունն է պետք. Փաշինյան
12:30
ԱՄԷ-ի և Եգիպտոսի ռազմաօդային ուժերն օդային ճանապարհով օգնության խոշորագույն խմբաքանակն են հասցրել Գազայի հատված
Ցանկացած գործունեություն, որը հետ կպահի ժողովրդավարական գործընթացներից՝ կարժանանա կոշտ դիմադրության
Երկարացվեց Արցախցիներին տրվող 40+10 հազար դրամ աջակցության ժամկետը
«ՀՀ-ում կա մեկ կառավարություն և նստած է այս դահլիճում». Փաշինըանը՝ «վտարանդի կառավարության» մասին
Պուտինը զառանցանք է անվանել ՌԴ կողմից ՆԱՏՕ-ի վրա հարձակումը
Լուրերի օրվա թողարկում 12։00
ԿԳՄՍ նախարարի տեղակալը Գվինեայի դեսպանի հետ քննարկել է կրթության, գիտության, մշակույթի, սպորտի ոլորտներում համագործակցության զարգացման հեռանկարները
ՌԴ ԱԳՆ-ում Ադրբեջանի խոսնակը
11:50
Հայաստանը վերջին շրջանում չի մասնակցում ՀԱՊԿ-ի աշխատանքներին. Իմանղալի Թասմաղամբետով
«Ֆրանսիան Հայաստանին դրդում է հերթական պատերազմի». Ադրբեջանի ՊԱԾ տնօրեն
11:30
«Հայաստանի էլիտաների մասով որոշակի իրադարձություններ և տրամադրություններ մտահոգիչ են». ՀԱՊԿ քարտուղար
11:20
«Երևանից որևէ պաշտոնական դիմում չենք ստացել անդամակցության կասեցման մասին». ՀԱՊԿ գլխավոր քարտուղար
11:10
«ԱՄՆ-Հայաստան-ԵՄ հանդիպման հիմնական կետը տնտեսական կայունությունն է»․ Միլլեր
Ռուսները մի դիրք զիջեցին Հայաստանում. տակտիկակա՞ն նահանջ
Ուղիղ. ՀՀ կառավարության հերթական նիստը
Պոլիկլինիկայի նախկին տնօրենը յուրացրել է բժիշկների աշխատավարձը և վառելիքը
Ուղիղ. Ժողովրդավարական ուժերի համաժողով` նվիրված Հայաստանի եվրաինտեգրմանը
Նման այցերը մեծ քաղաքական եւ անվտանգային նշանակություն ունեն. Ալեն Սիմոնյանն ընդունել է Ֆրանսիայի խորհրդարանական պատվիրակությանը
10:15
Նավթի գներն աճել են. 27-03-24
Լուրերի առավոտյան թողարկում 10։00
Կան փակ և դժվարանցանելի ավտոճանապարհներ, Լարսը բաց է բոլոր տեսակի տրանսպորտային միջոցների համար
Եվրոպան բացել է իր դռները. հայտ ներկայացնելու ճիշտ ժամանակն է
Գույքագրված կառույցների վերաբերյալ տեղեկությունները կտրամադրվեն համայքներին
Թրամփի ֆենոմենը, «Մեծ սուտը» և դրա հետևանքները ԱՄՆ առաջիկա ընտրությունների վրա

ԱՄՆ-ը Երևանից հավատարմություն չի ակնկալում, այլ ավելի կարևոր մի բան

Հայաստանը ցանկանում է խորացնել հարաբերությունը Միացյալ Նահանգների հետ՝ ակնկալելով հռչակագրային բնույթից անցնել իրական, կոնկրետ նպատակների վրա խարսխված հարաբերության՝ ԱՄՆ Ատլանտյան խորհուրդ հեղինակավոր ինստիտուտում իր ելույթում ասել է Հայաստանի ԱԺ նախագահ Արարատ Միրզոյանը՝ խոսելով այն մասին, որ ԱՄՆ-ը կարող է ավելի շատ աջակցել Հայաստանին: Նա միաժամանակ ակնարկել է, որ Նահանգների ավելի շատ աջակցության պակասը թերևս պայմանավորված է Հայաստանի հեղափոխության «ներքաղաքական» բնույթով: ԱԺ նախագահն ակնարկում է, որ ԱՄՆ-ն ավելի շատ աջակցության համար Հայաստանից ակնկալում է արտաքին քաղաքական կողմնորոշում: Դա բավականին լայն տարածված կարծիք է, որը հաճախ նաև հիմնավորում են՝ հղում անելով ամերիկացի փորձագիտական, վերլուծական կենտրոնների տարբեր ներկայացուցիչների:

Այն, որ ԱՄՆ-ը չի ցանկանում, որպեսզի Հայաստանը լինի ՌԴ արբանյակ՝ արտաքին քաղաքական և անվտանգային, աներկբա է: Բայց արդյոք դա նշանակո՞ւմ է, որ ԱՄՆ-ն ունի ցանկություն, որպեսզի Հայաստանը Ռուսաստանից անցում կատարի դեպի ԱՄՆ ազդեցության գոտի, ինչպես, օրինակ, ընկալվում է Վրաստանը: Այստեղ է, որ իրավիճակը թերևս այնքան էլ միարժեք կամ սև-սպիտակ չէ, որքան կարող է թվալ առաջին հայացքից:

Նախ՝ Ռուսաստանի ազդեցության գոտուց դուրս, Ռուսաստանի արբանյակ չհանդիսացող Հայաստանը դեռ չի նշանակում Ռուսաստանից հեռացած Հայաստան: Ավելին, ռեգիոնալ իրողությունները այնպիսին են, որ հենց այդ Հայաստանն է, որ կարող է իրապես իբրև միջազգային հարաբերության ու ռեգիոնալ անվտանգության սուբյեկտ լինել Ռուսաստանի կողքին և ըստ այդմ օգնել, որպեսզի Ռուսաստանը կարողանա ռեգիոնում լուծել իր հարցերը:

Բանն այն է, որ այստեղ կա ընդհանուր շահերի որոշակի համակարգ, ինչը ստեղծում է համատեղ աշխատանքի և ընդհուպ դաշնակցության դաշտ: Հարցն այն է, որ Հայաստանն այդ դաշտում տեղ ունի միայն ինքնիշխանության պայմաններում, որովհետև այդ իրողությունները ենթադրում են նաև հայ-ռուսական խնդիրների և մոտեցումների որոշակի տարբերություններ, սկզբունքային տարբերություններ: Եվ այստեղ է, որ «ոչ» ասելու կարողություն ունեցող Հայաստանն է, որ կարող է ստիպել, որ Ռուսաստանն էլ շատ հարցերում դիմանա Թուրքիային, Ադրբեջանին «այո» ասելու գայթակղությանը: Այստեղ է հարցերի և հարաբերությունների նուրբ համակարգը, և անկասկած է, որ Միացյալ Նահանգները հիանալի պատկերացնում է այն:

Վրաստանի հարցը բացարձակապես համեմատելի չէ Հայաստանի հետ, որովհետև Վրաստանում Նահանգները լուծեց սկզբունքորեն այլ հարց: Ընդ որում, լուծելով այդ հարցը՝ Նահանգները Հայաստանի համար ձևավորեց ճկուն ռեգիոնալ քաղաքականության միջավայր: Այդ միջավայրն օգտագործել, սակայն, կարող է ինքնիշխան Հայաստանը, որը Ռուսաստանի արբանյակ չէ, այլ ի վիճակի է Ռուսաստանը պահել իր հետ աշխատանքի և դաշնակցության դաշտում: Ինչո՞ւ է դա բավարար Նահանգների համար: Որովհետև ռազմավարական «բարձունքի» խնդիրը Վաշինգտոնը լուծել է Վրաստանում:

Ներկայումս կարիք կա լուծելու, այսպես ասած, կառավարման վահանակի կամ կառավարման կենտրոնի խնդիրը: Իսկ այդ կենտրոնը Հայաստանն է՝ հայկական գործոնի հետ առնչվող մի շարք հանգամանքներից ելնելով՝ թե՛ ընթացիկ ռազմաքաղաքական, թե՛, առավել ևս, պատմաքաղաքակրթական:

Ի վերջո, ԱՄՆ-ի համար նույնքան պարզ է, որ Կովկասը եղել է և լինելու է բազմաշերտ ռեգիոն՝ բազմաթիվ խնդրահարույց վեկտորներով, և այստեղ հնարավոր չէ հաստատել, այսպես ասած, մեկ մանդատ, ինչպես կարծում են Հայաստանում որոշ քաղաքական գործիչներ և շրջանակներ: Այստեղ կա բազմաթիվ շերտերը համադրելու և արդյունավետ կառավարելու խնդիր, և այդ իմաստով է, որ Հայաստանը Կովկասում անփոխարինելի է: Այդ հանգամանքից բխում են բազմաթիվ ռիսկեր, ինչպես ցանկացած գեոքաղաքական ասպեկտում, սակայն այդ հանգամանքը Հայաստանին տալիս է բացառիկ հնարավորություն, մրցակցային բացառիկ առավելություն, որը առկա չէ ռեգիոնալ տարբեր կալիբրի խաղացողներից և որևէ մեկի ձեռքում:

Ամբողջ հարցը ինքնիշխան քաղաքականության կարողություն ունեցող Հայաստանն է, և այդ Հայաստանն այժմ կա կամ, համենայնդեպս, ձևավորվում է: Այստեղ է խնդիրը, ըստ այդմ՝ դրա կարողությունն է, որ պետք է մատուցել Միացյալ Նահանգների քաղաքական իսթեբլիշմենտին՝ հնարավորինս կոնցեպտուալ և համոզիչ: Վաշինգտոնը Երևանից հավատարմության երդում չէ, որ սպասում է, այլ համարժեքության կոնցեպտներ, որոնք պետք չէ ուշացնել:

Բաժիններ
Ուղիղ
Լրահոս
Որոնում