Կալանավորումից առաջ ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը խոսեց ընդդիմադիր դաշտում քաղաքական գործունեություն ծավալելու իր մտադրության և քաղաքական ուժերի համախմբման մասին։ Մեղադրյալի կարգավիճակ ունեցող պաշտոնաթող նախագահը մասնավորապես նշեց, որ դա տեղի կունենա կոնսենսուս մինուս մեկ ձևաչափով։ Ենթադրելի է, որ մինուս մեկ ասելով վերջինս նկատի ուներ գործող իշխանություններին, վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի թիմին, իսկ թե ովքեր կապահովեն կոնսենսուսը՝ դժվար է ասել։ Քոչարյանի աջակիցները առայժմ միայն երևում են հաջակցություն նրա կազմակերպված տարատեսակ բողոքի մինի ակցիաների ժամանակ։ Ընդ որում՝ ասելիքի տոտալ բացակայության պատճառով նրանք սովորաբար աչքի են ընկնում ագրեսիվ ու անվայել պահվածքով՝ թե՛ լրագրողների և թե՛ ոստիկանների հետ իրենց շփումներում։ Վերջին օրինակն էլ թերևս Փաշինյան-Տուսկ զբոսանքի ժամանակ նրանց վանկարկումներն ու գործողություններն էին։ Եվ առհասարակ անհասկանալի է, թե ինչ պահանջ ունեն ԵՄ-ից ու մեր միջազգային գործընկերներից, երբ առավոտից երեկո զբաղված են եվրոպական կառույցների քննադատությամբ։
Մասնագետների կարծիքով՝ կոնսենսուս ապահովելու համար Քոչարյանը պետք է աշխատանք տաներ մինչև իր կալանավորումը։ Քաղաքական և ընտրական տեխնոլոգիաների փորձագետ Արմեն Բադալյանը, օրինակ, նշում է, որ երկրորդ նախագահը ժամանակը սխալ օգտագործեց։ Ազատության մեջ գտնվելու ժամանակ նա ընդամենը մեկ կիսափակ հանդիպում անցկացրեց իր աջակիցների հետ, սակայն դա բավարար չէ քաղաքական դաշտում հզոր հայտ ներկայացնելու, կոնսոլիդացիա ապահովելու համար. «Բացառությամբ իր գրքի շնորհանդեսի միջոցառման և իր աջակիցների հետ տեղի ունեցած մեկ հանդիպման՝ ես այլ բան չեմ տեսել։ Այդ ամենը իրար գումարելով՝ մենք քաղաքական գործունեություն չենք ստանում, սա քաղաքական գործընթաց չէ»։
ԳԽ պատգամավոր Ազատ Արշակյանն «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում նշեց՝ դա կարող է լինել այն ուժերի կոնսենսուսը, որոնք իրեն բերեցին իշխանության. «Այդ ուժերը ցուցակով հայտնի են, նրանց մեջ իհարկե աստիճանաբար կձևավորվի այդ փորձառուների խումբը։ Նոր իշխանությունները որոշ ուժերի կհիասթափեցնեն, դա էլ կբերի նոր համաձայնության ու համերաշխության, ու կսկսվեն նոր իրադարձություններ՝ ճիշտ այնպես ինչպես 1996, 1997, 1998 թվականներին։ Մենք կարող ենք հետ տալ օրացույցը, համարենք հիմա 1996 թվականի ամառն է, հուլիս ամիսը՝ նրանք հիմա դրանով են ապրում։ Եվ այն ժամանակվա լիդերները գրեթե նույնությամբ հիմա իրենց կարծիքն ու նոստալգիան են հայտնում, ու Ռոբերտ Քոչարյանը, որպես այդ ուժերի լիդեր, հիշեցնում է հեղափոխականներին ու բարեփոխումների կողմնակիցներին, որ ինքն ու իր աջակիցները արդեն մեկ անգամ հաղթել են Հայաստանի Հանրապետությանն ու նորաթուխ ժողովրդավարությանը»,- ասաց նա։
Իսկ կհաղթեն հիմա, թե ոչ, ըստ Արշակյանի՝ կախված է մի շատ էական հանգամանքից. «Եթե ԳԿՉՊ-ի իդեալները Ռուսաստանում շարունակեն ուժեղանալ, ու Ռուսաստանն ակտիվորեն միջամտի, իհարկե նրանք կուժեղանան։ Բայց դա կախված է նաև նրանից, թե արդյոք մեր դաշնակից Արևմուտքը, ժողովրդավարական աշխարհը մեզ կլքի՞ այնչափով, որչափով դա արեց 1996-1998 թվականներին։ Եթե հիմա էլ Տուսկն ու մյուս դեմոկրատները մեզ լքեն, ու լինի ագրեսիա բռնապետությունների կողմից՝ բնական է, Քոչարյանը կհաղթի ու սպիտակ ձիով դուրս կգա քաղաքի կենտրոն՝ զբոսանքի»։
