Արվեստագետը ստեղծարար է, սակայն եթե նայենք մարքետինգի տեսանկյունից, ապա արվեստագետի ցանկացած ստեղծագործություն, լինի դա գիրք, երաժշտություն թե քանդակ, ապրանքատեսակ է, որը պետք է ներկայացնել հանրությանը: Հենց այստեղ արվեստագետին օգնության են հասնում մենեջերները և պրոդյուսերները, որովհետև արտիստի ներաշխարհը նախատեսված չէ շուկայական հարաբերությունների համար:
Պրոդյուսերի ինստիտուտը՝ իբրև արվեստի շարժիչ ուժ. «Առաջին լրատվական»- ի հետ այս թեմայի շուրջ զրույցում երգիչ Թաթա Սիմոնյանի պրոդյուսեր Գրիգոր Նազարյանը, անդրադառնալով հարցին, թե ինչի վրա պետք է խարսխված լինի պրոդյուսերի և արտիստի համագործակցությունը՝ հաշվի առնելով այն, որ կյանքը ցույց է տվել՝ լավագույն գործընկերները, ընկերները անգամ սիրահար զույգերը և ամուսիններն այդ հարաբերության դեպքում բաժանվում են և այրվում են կամուրջները, նշեց. «Արդեն 23 տարի է՝ Թաթա Սիմոնյանի պրոդյուսերն եմ, կարելի է ասել՝ մեր այդ կապը ֆենոմենալ է, աշխատում ենք, ճանապարհ ենք գնում խմբով միասին, ինչը հեշտ չէ. ինձ թվում է այդ հարաբերություններն անխախտ է պահում այն, որ մենք՝ ամեն մեկս զբաղվում ենք մեր գործով, նաև երևի թե Աստված է այդպես ուզել»:
Ստեղծագործական միտքը հասցնել մինչև վերջին կետ. ըստ Գ. Նազարյանի՝ սա է պրոդյուսերի աշխատանքի գլխավոր նպատակը: Նրա խոսքով՝ ոլորտը բարելավելու համար անհրաժեշտ են օրենսդրական կարգավորումներ: «Ստեղծագործողին պետք է ազատություն, բայց առանց պետության աջակցության, լուրջ քայլեր չենք կարող անել»,- նշեց պրոդյուսերը՝ տեղեկացնելով, որ նախատեսվում է աշնանը համահայկական ժողովրդկան երգի փառատոն անցկացնել՝ մրցանակաբաշխությամբ: Պրոդյուսերի խոսքով՝ անհրաժեշտ է նպաստել ժողովրդական երգի զարգացմանը:
Թաթա Սիմոնյանը հեղափոխությանը երգ նվիրեց, առաջիկայում ի՞նչ նոր երգեր է պատրաստվում նվիրել Հայաստանին՝ հաշվի առնելով այն, որ արվեստագետներն արագ են արձագանքում. անդրադառնալով այս հարցին՝ Գ. Նազարյանը նշեց. «Դա զգացմունք էր, այդ երգի ծնվելը մի գիշերվա մեջ տեղի ունեցավ. Թաթան ապաքաղաքական կերպար է, համեստ ու ամաչկոտ, բայց հեղափոխության բուռն օրերին չէր կարող անտարբեր մնալ, հոգին ալեկոծվում էր… անկեղծ պոռթկում եղավ և այդ երգը ծնվեց»:
Մանրամասն՝ տեսանյութում:
