ԱՄՆ Կոնգրեսը հաստատել է Հայաստանին ժողովրդավարական բարեփոխումների համար հատկացվող օգնությունը $40 մլն-ով ավելացնելու՝ Կոնգրեսի հայկական հարցերով հանձնախմբի համանախագահ Ջեքի Սփիրի բանաձևը: Այդ մասին հայտնել է ԱՄՆ Հայ դատի հանձնախումբը:
Նախագծին կողմ է քվեարկել 268, դեմ՝ 152 կոնգրեսական: Ջեքի Սփիրը նշել է, որ բանաձևի ընդունումը «հզոր ազդանշան է ՀՀ-ի համար»։ «ԱՄՆ-ն ճանաչում է ՀՀ-ի ոգևորիչ ժողովրդավարական առաջընթացը, աջակցում է ավելի հաշվետու կառավարություն ձևավորելու հայերի ձգտումներին և աշխատելու է նրանց հետ ճկուն, պատասխանատու ինստիտուտներ ստեղծելու համար»,- ասել է նա։
Սփիրն ավելի վաղ ասել էր, որ նախորդ տարի Հայաստանը տպավորիչ անցում է կատարել դեպի կայուն ժողովրդավարություն։ «Հայաստանի թավշյա հեղափոխությունը ստիպում է ինձ ժպտալ ամեն անգամ, երբ մտածում եմ դրա մասին: Հեղափոխության ամենակարևոր հանգամանքն այն էր, որ ամենը տեղի է ունեցել առանց մի կաթիլ արյուն թափելու, և մենք պետք է անենք ամեն հնարավորը նրանց աջակցելու համար»,- ասել է Սփիրը: Տեղեկացնենք նաև, որ Ներկայացուցիչների պալատի` Հայաստանին 40 մլն օգնություն նախատեսող բանաձևը պետք է հաստատվի նաև Վերին պալատի՝ Սենատի կողմից:
Միջազգայնագետ Գարիկ Քեռյանի կարծիքով՝ այս որոշումը չէ, որ մեզ պետք է ապացուցեր, որ Արևմուտքը բարյացակամությամբ է ընդունել Հայաստանում 2018 թվականին տեղի ունեցած իշխանափոխությունը։ «Ինչքան էլ, որ նախորդ ընտրությունների ժամանակ միջազգային դիտորդական կառույցների գնահատականը կա՛մ կիսադրական էր կա՛մ խուսափողական, վերջին ընտրություններից հետո բոլոր արևմտյան հետազոտական կենտրոնների և կառույցների գնահատականը 100 տոկոսանոց դրական է, և այն համարվում է եզակի արդար ընտրություններից մեկը»,- «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց նա։
Ըստ Քեռյանի՝ սա այն ցուցիչն է, որն Արևմուտքին հնարավորություն է տալիս Հայաստանը համարել ժողովրդավարական երկիր. «Նկատի ունենալով, որ ընտրությունները չեն կեղծվել, ընդդիմությունը չի ճնշվել, և չեն կիրառվել բռնություններ, նախորդ ընտրությունների ժամանակ եղած մեթոդները։ Եթե ԱՄՆ-ն այս քայլը չաներ, ապա մեր թավշյա հեղափոխությանը, դրա ժողովրդավարությանը որոշակի վնաս կհասցվեր։ Իսկ սա այն հիմքն է, որը կարող է հեղափոխության առաջնորդին, ներկա իշխանություններին հնարավորություն տալ ապագա քաղաքական ու գաղափարական բարեփոխումներում ապացույց ներկայացնել՝ առ այն, որ Արևմուտքը Հայաստանում տեղի ունեցած իրադարձությունները համարում է ժողովրդավարության հաղթանակ»։
Այն, որ նախկինում այդ օգնությունը կրճատվում էր, ըստ Գարիկ Քեռյանի, ներկայացվում էր հիմնավորում՝ իբրև թե ժողովրդավարության աստիճանն իջել է, իսկ հիմա դրա հակառակ գործընթացն է տեղի ունենում։
Ինչ վերաբերում է մեր անելիքներին, միջազգայնագետը նշեց, որ մեզանից շատ բան կախված չէ. «Մենք միշտ էլ ունեցել ենք «և-և»-ի քաղաքականության դրույթը, և արտաքին քաղաքական դոկտրինան եղել է կոմպլեմենտար՝ դա եղել է նախկին իշխանությունների օրոք և չի մերժվում նաև այս իշխանությունների օրոք։ Այսինքն՝ երբևիցե չի եղել այնպես, որ Հայաստանը որդեգրի մի արտաքին քաղաքական ուղղություն, որը հակասի Արևմուտքի հետ համագործակցությանը, իսկ թե այս համագործակցությունը ինչքան կբարձրանա՝ կախված է արևմտյան առաջատար պետությունների քայլերից, ինչպես նաև տարածաշրջանային իրավիճակից։ Կան խանգարող և նպաստող թեմաներ, պետք է այս կոնտեքստում նկատի ունենալ նաև Ղարաբաղյան հակամարտության առկայությունը, այն որ մեր անվտանգությունը ենթադրում է, որ մենք պետք է ավելի շատ եվրասիական կառույցներում լինենք՝ թե՛ տնտեսական և թե՛ անվտանգային։ Բնականաբար կան շատ խնդիրներ, որոնք Հայաստանին առայժմ կաշկանդում են լիարժեք ու առանց խոչընդոտների ծավալել Արևմուտքի հետ համագործակցություն»։
Մեր զրուցակիցը շեշտեց՝ պետք է նկատի ունենալ, որ ամենախանգարող հանգամանքը Արևմուտք-Ռուսաստան ներկայիս հակամարտությունն է, որը վերածվել է Սառը պատերազմի։ «Իսկ Հայաստանը, լինելով եվրասիական կառույցներում, բնականաբար, իր վրա կրում է այդ ազդեցությունը»,- եզրափակեց Գարիկ Քեռյանը։
